Waarom cocos- en rode palmolie? - Kalmeijer, Rob

als ze ongeraffi neerd waren), omdat hierbij storende stoffen onstaan
. Ranzig geworden vetten
. Bijna alle saladedressings en mayo’s: ze zijn doorgaans gemaakt van geraffi neerde olie en
niet zelden met de toevoeging van zogezegd ‘natuurlijke smaakstoffen’, zoals ondermeer
MSG (natriumglutamaat), dat het zenuwstelsel kan belasten. Dit dient niet eens vermeld
te worden
. Bijna alle margarines omdat hun basis bijna altijd geraffi neerde en vaak ook geharde
vetten zijn. Hetgeen men er nadien terug aan toevoegt (bvb sterolen of omega-3) is slechts
een magere troost en geenszins hetzelfde voor hetgeen er allemaal bij het raffi neren verloren
gegaan is.
. Alle oververhitte vetten
. Alle oliën verpakt in plastiek omdat er altijd schadelijke migratie van plastiek (of HDPE)
naar de olie kan gebeuren.
. Geoxideerde vetten en oliën omdat die door polymerisatie een voor het lichaam storende
vorm hebben gekregen en giftige componenten bevatten. Dit zijn meestal oliën die lang
hebben opengestaan, of werden blootgesteld aan warmte en licht.
‘Nooit besparen op gezond eten’
Bart Maes, de bio-veggie man
Transvetten zijn misbaksels
of hoe een kleine wijziging
zulke nefaste gevolgen kan hebben
Franse en Duitse voedseltechneuten ontwikkelden omstreeks 1900 een methode om de
houdbaarheid van meervoudig onverzadigde vetzuren (MOV’s) zoals we die vinden in
soja-, vis-, zonnebloem- en maïsolie etc... te verlengen van enkele maanden
(gekoeld) tot enkele jaren (ongekoeld) zodat ze konden gebruikt
worden in de verwerking van koekjes etc... Ze wilden plantaardige olie
ook doen lijken op de duurdere boter. Zij wilden van een vloeibare
plantaardige olie een vaster en dus smeerbaar vet maken. Een tegenstander
uit die tijd sprak al van ‘plastieken boter’. (Crisco vet van
Procter & Gamble) Ze wilden de smelttemperatuur van plantaardige
oliën verhogen zodat deze plantaardige vetten meer konden
worden gebruikt in de verwerkingsindustrie van bijvoorbeeld
koekjes en ijs. Hoe wordt die verkregen?
Om te beginnen vertrekt men meestal al van -een van zijn belangrijke
nutriënten beroofde- geraffi neerde olie. Vervolgens
wordt die geraffi neerde olie overmatig verhit tussen 150 à 200 C°,
wordt er nikkel (platina, alluminium of koper) als katalysator aan toege-toegevoegd,
en wordt ze geheel of gedeeltelijk gehydrogeneerd (gehard). Dat laatste betekent
dat onder druk de ontbrekende waterstofatomen worden bijgevoegd en gebonden met de
koolstoffen van de olie. Er ontstaan bij deze behandeling stabiele ‘transvetzuren’ met een
structuur die in de natuur niet voorkomt en die in ons lichaam niet thuishoort. In de natuur
komen dubbele bindingen voor in de ‘cis-structuur’, waarbij aan weerszijden van een
dubbele binding de waterstofatomen aan dezelfde kant staan (als een ‘V). Helaas, onder
17