RUG01-001458187_2011_0001_AC

de relatie in het kader van multilaterale verbintenissen tussen landen te bestuderen (VN, NAVO,
en EU). Informatiegaring en analyse van informatie is een basiswerkzaamheid voor iedere
organisatie, dus ook voor de multilaterale organisaties. Ook zij zullen er zonder twijfel contacten
op nahouden met de inlichtingen- en veiligheidsdiensten van de deelnemende landen ter
bescherming van de multilaterale belangen.
Wij menen dat samenwerking tussen inlichtingen- en veiligheidsdiensten en de diplomatieke
wereld op zich niet als eenduidig negatief (‘vijandigheid’) of positief (‘bondgenootschap’) dienen
gezien te worden. Er is geen sprake wan ‘waterdichte beschotten’ tussen beide instanties. Om dus
een antwoord te formuleren op de vraag die we ons in de titel van deze masterproef stelden: er is
eerder sprake van bondgenootschap tussen beide actoren dan vijandigheid, maar dan wel onder
bepaalde condities. Wij zijn eerder geneigd de samenwerking als positief te bestempelen zolang
er sprake is van duidelijkheid en transparantie. Beide partijen kunnen met respect voor elkaars
finaliteiten, bevoegdheden, taken en middelen er perfect een effectieve en doeltreffende
samenwerking op nahouden, waarbij informatie wordt aangeleverd die noodzakelijk is bij de
bestrijding van hedendaagse dreigingen die mondiaal de kop opsteken, zoals bijvoorbeeld
extremisme, terrorisme en radicalisering. Men moet evenwel blijven beseffen dat ‘clandestiene
activiteiten’ hierbij ‘not done’ zijn. Een openlijke samenwerking kan immers zoveel meer
voordelen opleveren omdat de informatie op die manier getrianguleerd wordt. Er is meer
gelegenheid tot het aftoetsen van informatie, waardoor beide instanties gerichter kunnen werken.
Met de mondialisering van de dreiging en het terrorisme gaan stemmen op om ook inlichtingenen
veiligheidsdiensten op Europees niveau te laten samenwerken. Zo was er een voorstel na de
aanslagen te Madrid van de voormalige Belgisch premier Verhofstadt om één Europese
inlichtingen- en veiligheidsdienst op te richten. Deze idee werd evenwel snel van tafel gegooid en
een van de belangrijke redenen hiervoor ligt volgens het European Institute for Security Studies
(EUISS) in het feit dat de nationale belangen toch nog veel zwaarder doorwegen dan men zou
denken, wanneer het over inlichtingen gaat. Grote staten met een sterk uitgebouwde inlichtingenen
veiligheidsdienst vrezen natuurlijk dat hun inlichtingen door kleinere naties zullen worden
gebruikt en vrezen bovendien dat de informatie die doorgegeven wordt uiteindelijk zelfs ergens
terecht kan komen waar deze informatie niet bedoeld is. Daarenboven bestaan er op niveau van
111