werken. Om ze de kunst af te kijken. Het heeft mijn wereld op zijn kop gezet en mijnvisie op behandelen, wonen en begeleiden van mensen met chronisch psychiatrischeproblematiek voorgoed veranderd. In dit schrijven is het dan ook voor het laatst dat ikdergelijke vakidiote terminologie ga gebruiken. Daar gaat Housing First niet over. Mensenmet psychische en/of psychiatrische problematiek kunnen meer dan wij gewonemensen denken. Ieder weldenkend mens kan op zijn vingers natellen dat institutionaliseringgelijk staat aan exclusie uit onze samenleving.Dakloosheid is een trauma. Herstel daarvan kan een leven lang in beslag nemen.Ik sprak een man in Philadelphia. Hij had een woning van Pathways to Housing gekregen.Hoewel hij zich zeer gelukkig toonde met zijn woning, nam de gewenning aan eenbestaan waarin vertrouwen gewoon is, geruime tijd in beslag. Wanneer hij een kop theewilde drinken, zijn woning wilde stofzuigen of zijn kleding wilde strijken, dan moest hijdaarvoor de apparatuur uit de doos halen, uit het plastic, uit het piepschuim, om hetvervolgens ter hand te nemen. Als de apparatuur afgekoeld was, dan stopte hij de apparatuurweer tussen het piepschuim, in het plastic, in de kartonnen doos en vervolgenstapete hij de doos weer dicht. Die doos verdween vervolgens in een kast. Pas na twee jaarbesloot hij om de apparatuur na gebruik niet meer in te pakken. Hij concludeerde dat demensen van Pathways to Housing het uiteindelijk toch goed met hem voorhadden endat hij zijn woning echt mocht behouden. Twee jaar had hij in de wetenschap geleefd datelke dag in de woning zijn laatste dag zou kunnen zijn. Dat is wat vele jaren van dakloosheidmet je doet. De angst dat je op een zeker moment weer zal moeten verkassen.Recovery begint pas echt als mensen hun woning hebben betrokken. Dan hebben zijbijstand nodig op elk mogelijk levensgebied, om te zorgen dat ze de woning ook kunnenbehouden. Bijstand die maakt dat mensen, onherkenbaar van andere burgers in de stad,een leven kunnen opbouwen waarin liefde, respect en nieuwe mogelijkheden gewoonzijn. Housing First biedt alle diensten direct en vrijwillig aan en dat op een liefde- encompassievolle wijze. Niets hoeft en alles mag. Geen stepped care model waarbij je inruil voor een dienst jarenlang een trainingsprogramma moet ondergaan om te bewijzendat je Housing Ready bent. Mensen worden niet meer losgelaten. Als je jouw kredietin een buurt verspeelt, dan word je simpelweg in een andere buurt opnieuw gehuisvest.Onderweg naar de nieuwe woning bespreek je waarom het in de eerste woning nietgelukt is en wat je daarvan kunt leren. Zo simpel kan Recovery zijn. Je maakt deel uit vaneen nieuwe familie. Wanneer je via Pathways to Housing een nieuwe woning krijgt, danheb je de beschikking over een nieuwe familie. Dat is wat medewerkers en consumers eruitdragen. En familie laat je niet in de steek, vanuit welk perspectief je deze waarde danook bekijkt.Niemand is op de wereld gekomen om alleen te zijn en niemand is op de wereldgekomen met de opzet om een ander het leven zuur te maken. Dat is de nieuwe overtuigingdie zich in het hoofd van de voormalige dakloze mens zal moeten nestelen ofweer tot leven geroepen moet worden. Daarvoor moet je alle levenskunst, compassie100 Samensturing in de maatschappelijke opvang
en liefde voor mensen betrachten die mogelijk is. Rehabilitatie is de nieuwe bewoner opde eerste avond in zijn woning om 22 uur bellen met de vraag of alles naar wens is en ofje nog iets voor hem/haar kunt betekenen. Zo simpel kan Recovery zijn. Zorg wel dat ereen aangesloten telefoon in de nieuwe woning aanwezig is. Dakloze mensen zijn jarenlangniemand geweest. De confrontatie met een verleden vol misère en de toekomst dieuiterst ongewis is, maakt dat mensen in een vacuüm leven.Sociaal werkers zijn dagelijks bezig met bij te dragen aan een succesvolle verhuizingvan de straat naar een huis. Als hulpverlener had ik vroeger een gemiddelde caseloadvan 35 cliënten in een 32 urige werkweek. Mijn eerste vraag aan Pathways was dan ookhoe ze het allemaal voor elkaar kregen. Ik had het antwoord kunnen raden: “In orderto help someone on a structural basis, it’s a good idea for one person to be involvedwith no more than 10 patients. That is the only way to really be able to give someonesufficient attention and help him. If a caregiver/social worker is assigned more than 10clients, then he/she quickly ends up trying to put out fires and providing only crisis care.The end result is then failure.”Een veelvoud van mensen die in een stabiel vaarwater terecht gekomen zijn, zalbenoemen dat er één probleem is dat hulpverleners niet kunnen oplossen. Eenzaamheid.Eenzaamheid is een probleem dat je niet op kunt lossen. Het zit in mijn hoofd.Dakloze mensen hebben vaak de overtuiging dat andere mensen niet te vertrouwen zijn,dat je op je hoede moet zijn. Op je hoede voor een boze buitenwereld waarin mensen erop uit zijn om jou onderuit te halen. In de wereld waarin dakloze mensen noodgedwongenmoeten leven is dat een adequate attitude. Anders overleef je simpelweg niet. Hoebeslecht je als rechtgeaard hulpverlener zo’n overtuiging? Een overtuiging waar daklozemensen jarenlang aan gesleuteld hebben, omwille van het feit dat ze moesten overleven,dat ze niets en niemand meer waren en het ook nooit meer zouden worden. Je geeftze een woning. It’s as simple as that. Daarmee rammel je het bestel van vastgeroesteovertuigingen doeltreffend door elkaar. Overlaad mensen vervolgens met (naasten)liefde,contact, een baan, geld, de mogelijkheid van een zinvol bestaan. Kortom, een levendat lijkt op dat van jou en mij. Laten we mensen een identiteit, liefde, echte verantwoordelijkheiden een plek in de samenleving geven. Dat betekent letterlijk een plek in jouwkantoor, in jouw verpleegpost, in jouw Raad van Bestuur, in jouw team, in jouw buurt.Housing First is een containerbegrip voor onvoorwaardelijke liefde voor je vak, voormensen in het algemeen en mensen met special needs in het bijzonder. Jay Neugeboren129 stelde dat Pathways to Housing een belangrijk element in het programma heeft,vergelijkbaar met een soort van onvoorwaardelijke liefde. “No matter what their clientsdo, it seems Pathways never gives up on them.” “ I’ll buy that”, zei Sam Tsemberis, CEOvan Pathways. “It’s a love thing. Call it what you will, but I think that love is at the heartof it. Otherwise, why are we here? I am not embarrassed to talk about love. Love is a component.It does not conquer all, but if you listen, people will tell you what they need andwhat they need especially if nobody has ever cared for them or about them-is love.” 130129 1999130 Zie ook Sam Tsemberis, 2010Samensturing in de maatschappelijke opvang 101
- Page 1 and 2:
Samensturing in demaatschappelijke
- Page 3 and 4:
Samensturing in demaatschappelijke
- Page 5 and 6:
VoorwoordIn de titel van dit boek s
- Page 7 and 8:
ppHoofdstuk 3: De kanteling van cli
- Page 10 and 11:
InleidingCliënten moeten regie voe
- Page 12:
vinden. Deze wijziging van inzicht
- Page 15 and 16:
deze week wel genoeg bier gedronken
- Page 17 and 18:
tenondersteuners fungeren als verbi
- Page 19 and 20:
De participatieladderParticipatie v
- Page 21 and 22:
tiebenadering het risico herbergt t
- Page 23 and 24:
Actief op je handen zitten: doen do
- Page 25 and 26:
nog steeds heel moeilijk om me er e
- Page 27 and 28:
je nooit hebt kunnen denken dat ze
- Page 29 and 30:
Over de drempel - Adri PalsNiet mee
- Page 31 and 32:
en van zijn positie had gedaan, dus
- Page 33 and 34:
−−Gesubsidieerd door de gemeent
- Page 35 and 36:
Op dit moment wordt Trimbos onderzo
- Page 37 and 38:
de toegang tot organisaties is bepe
- Page 39 and 40:
gebrek aan privacy in JES maakt dat
- Page 41 and 42:
Kenmerkend is dat instituten naar b
- Page 43 and 44:
afwijkend gedrag en op datgene wat
- Page 45 and 46:
eïnvloed worden op het niveau van
- Page 47 and 48:
jij kan zo goed eten koken, kan je
- Page 49 and 50:
niet alleen henzelf helpen, maar oo
- Page 51 and 52: Samen je leven op de rails krijgen.
- Page 53 and 54: eperkt voor in het overzicht. Slech
- Page 55 and 56: sporen van steun aan de jongeren zi
- Page 57 and 58: In 1999 wees het Catharijnehuis in
- Page 59 and 60: Ontwikkeling en samenwerkingNaast f
- Page 62 and 63: Hoofdstuk 3De kanteling van cliënt
- Page 64 and 65: wensbanden en, in de ogen van de da
- Page 66 and 67: gebruiken van iemand anders. Door s
- Page 68 and 69: De NuNN, opvang in zelfbeheer - Kar
- Page 70 and 71: vanuit betrokkenheid. Vanuit die pr
- Page 72 and 73: −−−−Zelfstandig werkenAnder
- Page 74 and 75: zelfbeheer. De rollen zijn in hoge
- Page 76 and 77: tussen het persoonlijke en het func
- Page 78 and 79: geformuleerd, bijvoorbeeld werk zoe
- Page 80 and 81: iets voelde en al helemaal geen lev
- Page 82 and 83: elatie proberen op te bouwen dient
- Page 84: ervaringsdeskundigheid inhoudt en w
- Page 87 and 88: vidu en zijn omgeving en op de gren
- Page 89 and 90: Duidelijke afspraken over wie zich
- Page 91 and 92: Eerder beschreven we al dat het voo
- Page 93 and 94: egie versterken” zijn dat: uitgaa
- Page 96 and 97: Cliënt Centraal - Ferdinand van de
- Page 98 and 99: Er zijn overheden en verzekeraars d
- Page 100 and 101: Tot slotIn gesprek gaan met de cli
- Page 104 and 105: Een zelfde benadering spreekt uit h
- Page 106 and 107: leving omwille van adequate redenen
- Page 108 and 109: woningen aan de zelfde doelgroep di
- Page 110 and 111: De bewoner is cliënt van het hele
- Page 112 and 113: Hoofdstuk 5De kanteling van onderzo
- Page 114 and 115: Het praktijkdeel van het onderzoek
- Page 116 and 117: Paul Gendreau, Claire Goggin en Pau
- Page 118: ook zij dat het samen onderzoek doe
- Page 121 and 122: we dit onderzoek en de rol daarbij
- Page 123 and 124: Meerwaarde voor de medeonderzoekers
- Page 125 and 126: kwaliteit van het onderzoek. De ond
- Page 127 and 128: Tot besluitDe werkwijze in Combatin
- Page 129 and 130: Inhoud masterclassBij het ontwerp o
- Page 131 and 132: Enige bijzondere uitvloeisels van d
- Page 134 and 135: Hoofdstuk 6Samensturing, samenvatti
- Page 136 and 137: ken. Ook belangrijk is kennis over
- Page 138: ConclusieSamensturing is een veelom
- Page 142 and 143: Over de auteursMax A. Huber is juni
- Page 144 and 145: Matthijs Verbeek volgde de opleidin
- Page 146 and 147: BibliografieBijdragenMax Huber & Ti
- Page 148 and 149: ppBerg, N. van de, Buster M. & Wiff
- Page 150 and 151: Family Group Conferencing For Homel
- Page 152:
Websitesppwww.eigen-kracht.nlppwww.