SAMENSTURING IN DE MAATSCHAPPELIJkE OPVANG

eperkt voor in het overzicht. Slechts twee van de zes jongeren noemen één, respectievelijktwee ouders. Dat lijkt weinig. We kregen onvoldoende informatie van jongeren omdit beeld te kunnen verklaren. Wel is er in een aantal gevallen sprake van een onstabielethuissituatie door bijvoorbeeld scheiding van ouders en niet kunnen opschieten met denieuwe partner van de ouder, afwezigheid van één of zelfs twee ouders of overlijden vaneen ouder. Mogelijk vormt dit een verklaring. Een andere mogelijke oorzaak, waarvoorenige aanwijzing is, vormt de leeftijd van de jongeren. Zij zijn achttien jaar of ouder enzitten in een leeftijdsfase waarin de peergroup in toenemende mate belangrijk wordt enwaarbij ook het losmaken van de thuissituatie past.De professionele hulpverleners geven in de beleving van respondenten advies ofpraktische steun, terwijl opvallend is dat ROC-medewerkers in de zes ecogrammen nietvoorkomen. Mogelijk past dit beeld bij het dilemma dat we enkele keren waarnamen,namelijk dat Campus Diep jongeren aangeven dat zij hun problemen graag zelf oplossen.Ook kan bij hen passen dat zij zichzelf bij hun opleiding liever zien in de rol vanstudent dan in de rol van cliënt.De steun komt van meerdere kanten, maar legitimeert dat meer samenwerking?Belangrijke anderen denken verschillend over hun ideale positie, van meer aan de zijlijntot meer centrale spelers. Enkele belangrijke anderen uiten een wens tot afstemmingmet professionals om bijvoorbeeld informatie over de jongere aan de professionals tekunnen geven of om informatie van professionals te krijgen en op basis hiervan hunvorm van steun te kunnen aanpassen. We kregen weinig informatie van de jongeren zelfover een wenselijke rolverdeling. We weten dus niet of zij een andere of meer explicieterol van hun belangrijke andere(n) wensen met een eventuele wijziging van de onderlingesamenwerking. Zij hebben geen signalen afgegeven dat zij behoefte hebben aan dezeafstemming. Soms zijn jongeren duidelijk: zij regelen dit zelf. Dit verwijst naar een wensom zelf het proces te regisseren.Binnen Campus Diep zoekt men naar nieuwe vormen van afstemming met het netwerkvan jongeren. Het is aan de orde om hierbij rekening te houden met de wens vanjongeren zelf. Het ecogram laat zien dat jongeren een eigen netwerk hebben en steunal wordt gerealiseerd, mogelijk voor een groot deel buiten de invloed van professionals.Het lijkt er op dat de jongeren in staat zijn om hun eigen netwerk en mogelijk zelfsin de eerste plaats hun vrienden en vriendinnen te benutten voor steun. Systeemgerichtebenaderingen, zoals Multisysteemtherapie (MST), bieden aanknopingspunten.Scott Henggeler e.a. 71 beschrijven dit model dat een intensief behandelprogramma isvoor jongeren met antisociaal gedrag die uit huis geplaatst dreigen te worden of dit alzijn. Interventies bij MST richten zich op alle systemen waarin de jongeren zich bevinden,zoals gezin, school en leeftijdsgenoten. De gemiddelde leeftijd van de kinderenbij verwijzing naar MST is met 15 jaar weliswaar jonger dan die van Campus Diep jongeren,maar een interessant voorbeeld vormt de inzet van leeftijdsgenoten. Henggeler pe.a. spreken van leeftijdsgenoteninterventies om de aansluiting van de jongeren metpro-sociale leeftijdsgenoten te versterken: leeftijdsgenoten als voorbeeld!71 2010Samensturing in de maatschappelijke opvang 51