SAMENSTURING IN DE MAATSCHAPPELIJkE OPVANG

steuningsaanbod voor is. Meestal wordt deze ondersteuning intern geboden door eenmaatschappelijk werker, die daar, zeker bij complexe zaken, lang niet altijd voor is toegerust.Tegelijkertijd zijn deze sociaaljuridische problemen een belangrijke oorzaak voorstagnering in de uitstroom of terug- en uitval na uitstroom. Het werken aan sociaaljuridischeproblemen en vaardigheden is een belangrijk onderdeel van het integraal herstelgerichtwerken. Het is zeer belangrijk voor het (her)nemen van de controle over heteigen leven. De aansluiting tussen maatschappelijke opvang en reguliere voorzieningen(schuldhulpverlening), die ondersteuning zouden kunnen bieden, behoeft verbetering.Daarmee komen we bij het tweede aspect van integraal werken, de samenwerkingtussen verschillende professionals en organisaties. Over de praktische problemen diehierbij komen kijken is veel en uitgebreid gepubliceerd. 123 Wij zullen ons hier beperkentot een enkele opmerking, relevant in het kader van deze publicatie. Het gevolg van eenniet-integrale benadering is, dat er bij de cliënt frustraties ontstaan over tegenstrijdigestandpunten van verschillende professionals, waarbij over en weer verwezen wordt.Door een versnipperde benadering is het voor de cliënt moeilijker om het overzicht tehouden, waardoor deze de regie verliest. Een integrale benadering is nodig om dit tevoorkomen. Om anderzijds tegen te gaan dat de professionals het wel even beslissen,of dat beeld ontstaat bij betrokkenen, is het belangrijk dat overleg met andere betrokkenen,waar mogelijk, samen met de cliënt gebeurt. Zo wordt hij/zij zoveel mogelijk instaat gesteld om zelf de regie te voeren over de hulpverlening. Dit lijkt vanzelfsprekend,maar gebeurt in de praktijk nog veel te weinig.Na de aandacht in deze paragraaf voor de twee aspecten van integraal werken, gaanwe in de volgende paragraaf dieper in op een specifiek aspect van samenwerking, namelijkonderlinge steun.Onderlinge steun“Bij samensturing en zelfbeheer horen emoties….Als je boos wordt, ben je juist niet dievervelende agogische techneut. Je bent mensen onder elkaar. Ook als we er een zooitjevan maken. Als je zelf stabieler bent als werker blijf je vragen: kom uit de boom. 124We moeten boos kunnen worden op cliënten en verliefd en dan, reflectief waarvoor wezijn opgeleid, kunnen nadenken. Dat is wel essentieel bij al die nabijheid.” Dit zijn dewoorden die Frans Brinkman als een naschrift op zijn bijdrage heeft gegeven. De verhalenvan en ervaringen met cliënten kunnen zeer heftig zijn. Frans Brinkman stelt hier enin zijn bijdrage dat je je daar als professional voor open moet stellen, net zoals bijvoorbeeldRené Mol, Marc Räkers en Rokus Loopik dat bepleiten. Als je dat als professionaldoet, is het van belang dat professionals er ook zijn voor elkaar, om elkaar daarin testeunen en te adviseren. In gevallen van twijfel of spanning, bij ingewikkelde situaties,is ruggensteun bijvoorbeeld in de vorm van intervisie van groot belang.123 Zie bijvoorbeeld: Albert Kruiter e.a., 2008124 voortbouwend op Terruwe (1974 )88 Samensturing in de maatschappelijke opvang