tweede periodieke rapport - Kinderrechtencommissariaat

Het protocol tot regeling van de samenwerking tussen het centrum en de gerechtelijke enpolitiële instanties wijst duidelijk erop dat het gerechtelijk onderzoek uitsluitend tot debevoegdheid van de gerechtelijke autoriteiten en van de politiediensten behoort. Net als hetAmerikaanse centrum streeft het Europese ernaar de ouders van vermiste kinderen bij testaan en de medewerking van het publiek te bevorderen.Het Europees Centrum voor vermiste en seksueel uitgebuite kinderen kan 24 op 24 uurworden opgeroepen via het nationale, kosteloze noodnummer 110. Child Focus beschikteveneens over een internationaal nummer voor oproepen vanuit het buitenland.Het centrum kan in de dossiers inzake verdwijningen en seksuele uitbuiting volgende takenverrichten :- inwinning van gegevens, overzending ervan aan de gerechtelijke instanties enfollow-up ervan;- verspreiding van andere opsporingsberichten (affiches, kleine aanplakbiljetten,radioberichten ...);- contacten tussen de case-managers met de instanties belast met het onderzoek;- bijstand aan de familie van het vermiste of seksueel uitgebuite kind, inzonderheidmet betrekking tot hun vragen ten aanzien van de overheid en het contact met dediensten slachtofferhulp of met gespecialiseerde verenigingen.Child Focus heeft na een werkingsperiode van zes maanden 14.737 oproepen ontvangen en603 dossiers aangelegd, waarvan 196 betrekking hadden op gevallen waarvoor het centrumniet bevoegd is of die rechtstreeks door de telefonisten konden worden opgelost.Van de overige 407 dossiers hadden 174 gevallen betrekking op weggelopen kinderen, 131 opontvoeringen door een van de ouders, 60 op onrustwekkende verdwijningen en 42 opseksuele uitbuiting.Op 30 september 1998 zijn 328 dossiers afgesloten.3. Plan ter bestrijding van verdwijningenEr zijn algemene richtlijnen betreffende de opsporing van vermiste personen uitgewerkt.Die richtlijnen zijn natuurlijk erop gericht de kansen om de vermiste personen in goedegezondheid terug te vinden, te optimaliseren en, bijkomend, in geval van criminele feiten dedaders te identificeren en aan te houden.Rekening houdend met de lering getrokken uit de leemtes in het verleden en op grond vanconstructieve initiatieven, is het hierbij hoofdzakelijk de bedoeling aan de politiediensten enaan de magistraten nauwkeurige en dwingende richtlijnen te verstrekken en hen eeninstrument te bezorgen dat hen bij hun optreden kan helpen.Die richtlijnen doen dus terzelfder tijd dienst als instructies, als vademecum en alshandleiding bij de opleiding.De inhoud ervan is tamelijk uitgebreid en heeft onder meer betrekking op het volgende :