Λεπτομέρειες... - Ελληνική Γαστρεντερολογική Εταιρία

1827 Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑΣ17ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑ MAASTRICHT ΙΙΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙ-ΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΣΕ εΛΛΗΝΕΣ ΔΥΣΠΕΠΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣΦ. Δημόπουλος, Σ. Καραγιάννης, Ε. Χρυσανθοπούλου, Κ. Κωνσταντινίδης,Ε. Αρχαύλης, Σ. ΜιχόπουλοςΓαστρεντερολογικό Τμήμα, Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», Α’ Δ. Υ. Πε, ΑθήναΤα τελευταία έτη υπάρχει η εντύπωση ότι το κλασσικό τριπλό σχήμα έναντιτου ελικοβακτηρίου του πυλωρού (Hp) παρουσιάζει μειωμένη επιτυχία.Σκοπός της μελέτης: Η εκτίμηση της αποτελεσματικότητος των συνήθωςεφαρμοζομένων θεραπευτικών σχημάτων σε δείγμα εξωτερικώνασθενών.Υλικό και μέθοδος: Συμπεριελήφθησαν 129 δυσπεπτικοί ασθενείς ηλικίας< 45 ετών που είχαν υποβληθεί σε έλεγχο του Hp με δοκιμασία αναπνοήςουρίας (UBT) την περίοδο Μάρτιος 2006 - Απρίλιος 2007 συμφώνως προςτις οδηγίες του Maastricht ΙΙΙ.Αποτελέσματα: Οι 49/129 (38%) ήταν Hp(+), 28(57,1%) γυναίκες, ηλικίατων Hp(+): 36,3±6,7 έτη (mean±SD). Όλοι έλαβαν διπλή δόση αναστολέατης αντλίας πρωτονίων (ΑΑΠ), αμοξυκιλλίνη (1gx2) και κλαριθρομυκίνη(500mgx2) για 10 ημέρες. Προσήλθαν για επανέλεγχο με UBT 42/49 (85,7%)ασθενείς, 1 μήνα τουλάχιστον μετά τη θεραπεία. 35 επέτυχαν εκρίζωση τουHp με το πρώτο σχήμα, 71,4% σε ανάλυση κατά πρόθεση (ITT) και 83,3%σε κατά πρωτόκολλο ανάλυση (PP). Από τους υπόλοιπους 6/7 ασθενείς πέτυχανεκρίζωση με θεραπεία 2ης γραμμής (βισμούθιο, μετρονιδαζόλη, τετρακυκλίνηκαι ομεπραζόλη για 14 ημέρες) ενώ ένας ασθενής οδηγήθηκεσε ενδοσκόπηση προς λήψη υλικού για καλλιέργεια και αντιβιόγραμμα.Έλαβε ΑΑΠ, αμοξυκιλλίνη και λεβοφλοξασίνη με επιτυχία.Συμπεράσματα: 1) Το αρχικό τριπλό σχήμα για τη θεραπεία εκρίζωσηςτου Hp φαίνεται ότι εξακολουθεί να έχει ικανοποιητικά ποσοστά επιτυχίαςστην Ελλάδα. 2) Η συμμόρφωση ως προς τον επανέλεγχο μετά θεραπείαείναι αποδεκτή για τον υπό μελέτη πληθυσμό 3) Ο κλασσικός αλγόριθμοςόπως καθορίζεται από τις οδηγίες του Maastricht ΙΙΙ καταλήγει σε υψηλάποσοστά επιτυχούς εκρίζωσης μετά και από την τρίτη γραμμή θεραπείας(100% για τους επανελεγχθέντας).18ΥΠΕΡΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΘΗΛΙΑΚΗΣ ΣΥΝΘΕΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΟ-ΝΟΞΕΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΖΩΤΟΥ (eNOS) ΣΤΟ ΓΑΣΤΡΙΚΟ ΒΛΕΝΝΟ-ΓΟΝΟ ΔΥΣΠΕΠΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΕΛΙΚΟΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥΠΥΛΩΡΟΥ(Επ)Γ. Λαζαράκη 1 , Ι. Κουντουράς 2 , Σ. Μεταλλίδης 1 , Ε. Βρεττου 3 , Β. Τζιούφα 3 ,Γ. Γερμανίδης 1 , Σ. Δόκας 2 , Δ. Χατζόπουλος 2 , Κ. Γιαννούλης 11Α΄ Παθολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, ΑριστοτέλειοΠανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2 Β΄Παθολογική Κλινική ΓΠΝ Ιπποκράτειο, ΑριστοτέλειοΠανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 3 Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομίας,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο ΘεσσαλονίκηςΕισαγωγή: Το μονοξείδιο του αζώτου ασκεί διπλή δράση στο γαστρικό βλεννογόνο, προστατευτικήόταν παράγεται από τις eNOS και nNOS (νευρωνική NOS) και κυτταροτοξική σε υψηλές συγκεντρώσεις(επαγόμενη, iNOS). Το Επ επάγει την έκφραση προφλεγμονωδών κυτταροκινών και iNOS στο γαστρικόβλεννογόνο. Η υπερέκφραση της eNOS διεγείρεται από τον αγγειακό ενδοθηλιακό αυξητικό παράγοντα(VEGF) και συμβαίνει πρώιμα στη φλεγμονώδη απόκριση.Σκοπός: Να μελετηθεί η επίπτωση της Επ-λοίμωξης στην έκφραση της eNOS στο γαστρικό βλεννογόνο.Ασθενείς-μέθοδοι: Μελετήθηκαν προοπτικά 30 δυσπεπτικοί ασθενείς (18 γυναίκες, μέσος όρος ηλικίας54,26±12,89 έτη) χωρίς ευρήματα στην ενδοσκόπηση ανωτέρου πεπτικού. Βιοψίες ελήφθησαν απόσώμα και άντρο. Η παρουσία του Επ τεκμηριώθηκε ιστολογικά και με ταχεία αντίδραση ουρεάσης. ΗΕπ-γαστρίτιδα εκτιμήθηκε σύμφωνα με την τροποποιημένη κατάταξη του Σίδνεϋ ενώ οι eNOS και η νεοαγγειογένεση(CD34) με ανοσοϊστοχημεία και βαθμολογήθηκαν από 0 μέχρι 3.Αποτελέσματα: Δώδεκα ασθενείς βρέθηκαν Επ-θετικοί και 18 Επ-αρνητικοί. Οι δυο ομάδες ήταν συγκρίσιμεςως προς τα: ηλικία (p=0.135), φύλο (p=0.342) και βαθμό της γαστρίτιδας. Η έκφραση τηςeNOS στο σώμα και στο άντρο συσχετίστηκε με την έκφραση του CD34 (p60) 0(0.0) 0(0.0) 0(0.0) 0(0.0)eNOS%: ποσοστό % των κυττάρων που εκφράζουν τη χρώση, CD34: μέσος αριθμός τριχοειδών ανά 5 οπτικά πεδίαANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):18ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):1819 20ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ PEROS ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΣΥΜ-ΒΙΟΤΙΚΟΥ (ΜΙΓΜΑΤΟΣ PREBIOTICS ΚΑΙ PROBIOTICS) ΣΤΟ ΠΕΙ-ΡΑΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟΓΕΝΕΣΗΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΕΑΡΟΥΡΑΙΟΥΣΦ. Γαβρεσέα 1 , Ρ. Καλτσά 1 , Ε. Καράμπελα 2 , Ε. Τριανταφυλλίδη 2,3 ,Α. Τριανταφυλλίδη 2,3 , A. Γκίκας 3 , Φ. Γεωργόπουλος 3 , Π. Δαδιώτη 1 ,A. Παπαλόης 2 , Ι. K. Τριανταφυλλίδης 3Παθολογοανατομικό Εργαστήριο, 1 Αντικαρκινικό νοσοκομείο «Μεταξά» Πειραιάς,2 Ερευνητικό-Πειραματικό Τμήμα ELPEN Αθήνα, 3 ΓαστρεντερολογικόΤμήμα Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο ΝίκαιαςΕισαγωγή-Σκοπός: Η διερεύνηση της επίδρασης της χορήγησης συμβιοτικών (μίγματοςprobiotics και prebiotics) στον σχηματισμό Aberrant Crypt Foci, (ACF) δυσπλασίαςκαι πολυπόδων στο πειραματικό πρότυπο καρκινογένεσης του παχέος εντέρουσε αρουραίους.Υλικό - Μέθοδοι: Εξήντα άρρενες αρουραίοι διαχωρίστηκαν σε τρεις ομάδες των 20πειραματοζώων. Οι ομάδες έλαβαν καρκινογόνο ουσία (1,2-dimethylydrazine) ή/καισυμβιοτικό. Το τελευταίο αυτό συνίστατο σε μίγμα έξη προβιοτικών (Lactobacillusacidophilus, Bifidobacterium species, Streptococcus thermophilus, Lactobacillus casei,Lactobacillus bulgaricus και Bifidobacterium longum) και prebiotics (FOS, chicoryfructooligosaccharides και peas fibres). Το συμβιοτικό εχορηγείτο peros καθημερινώςμέσω ειδικής σύριγγος. Στην 1η ομάδα χορηγήθηκε υποδορίως 1,2,dimenthylydrazineσε δόση 15 mg/Kg ανά εβδομάδα και για 2 εβδομάδες. Στην 2η ομάδα χορηγήθηκε υποδορίως1,2,dimethylydrazine 15 mg/Kg ανά εβδομάδα και για δύο εβδομάδες παράλληλαμε καθημερινή χορήγηση του συμβιοτικού. Η χορήγηση του συμβιοτικού άρχισεμετά το πέρας της 2ης εβδομάδος από την έναρξη χορήγησης του καρκινογόνου.Στην 3η ομάδα χορηγήθηκε καρκινογόνο παράλληλα με συμβιοτικό από την πρώτηημέρα του πειράματος. Τα πειραματόζωα θυσιάζονταν στο τέλος της 7ης εβδομάδοςκαι το παχύ και λεπτό έντερο εξετάσθηκαν σε πολλαπλές τομές (WJG 2003). Αποτελέσματα:α) Κλινικά αποτελέσματα: Στο τέλος του πειράματος, όλα τα πειραματόζωατης β’ και γ΄ ομάδος ήσαν εν ζωή (100%) συγκριτικώς με 16/20(70%) της ομάδος α΄τα οποία έλαβαν μόνο καρκινογόνο (Ρ III-IV, p=0,019). Δεν βρέθηκε συσχέτιση με την ηλικία καιτο φύλο των ασθενών, την εντόπιση του όγκου, το μέγεθος, την εμφάνιση,τη διαφοροποίηση, το βάθος διήθησης, την ύπαρξη μεταστάσεων και τιςμετεγχειρητικές υποτροπές ή μεταστάσεις.Συμπεράσματα: Η COX-2 πιθανόν να συμμετέχει στη διαδικασία της καρκινογένεσηςτου ορθοκολικού καρκίνου και ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια.Εκτός από τον αριθμό των διηθημένων λεμφαδένων και το στάδιο κατάΤΝΜ, δεν βρέθηκε συσχέτισή της με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τωνόγκων.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):18ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):18