Λεπτομέρειες... - Ελληνική Γαστρεντερολογική Εταιρία

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝP85ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥΓ. Θώδη 1,2 , Φ. Φωστήρα 1,2 , Ρ. Σανδαλτζόπουλος 2 , Γ. Νασιούλας 3 ,Δ. Γιαννουκάκος 11Εργαστήριο Μοριακής Διαγνωστικής, Ι/ΡΡΠ, Ε.Κ.Ε.Φ.Ε «Δημόκριτος», Αθήνα,2 Εργαστήριο Γονιδιακής Έκφρασης, Μοριακής Διάγνωσης και ΣύγχρονωνΘεραπευτικών Μέσων, Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής, ΔημοκρίτειοΠαν/μιο Θράκης, Αλεξανδρούπολη, 3 Τμήμα Μοριακής Βιολογίας, Νοσοκομείο«Υγεία»Εισαγωγή: Το σύνδρομο του κληρονομικού καρκίνου του παχέος εντέρουχωρίς πολυποδίαση ή σύνδρομο του Lynch ευθύνεται για 3-5% των συνολικώνκρουσμάτων καρκίνου του παχέος εντέρου. Παρουσιάζει 80% και 60%διεισδυτικότητα όσον αφορά την εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρουκαι του ενδομητρίου, αντίστοιχα. Μεταλλάξεις στα γονίδια του συστήματοςεπιδιόρθωσης του DNA (MLH1,MSH2,MSH6,PMS2) προδιαθέτουν για το σύνδρομοτου Lynch.Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανίχνευση μεταλλάξεων σταγονίδια MLH1 και MSH2 σε Έλληνες ασθενείς με οικογενειακό ιστορικό καρκίνουτου παχέος εντέρου και άλλων μορφών καρκίνου (ωοθήκες, πάγκρεας/ηπατοχοληφόρος οδός, στόμαχος, λεπτό έντερο, εγκέφαλος, ουροεπιθηλιακήοδός) που συσχετίζονται με το σύνδρομο του Lynch.Ασθενείς & μέθοδοι: Λαμβάνεται πλήρες οικογενειακό ιστορικό και έγγραφησυγκατάθεση των ασθενών ώστε να διεξαχθεί γενετικός έλεγχος. Η απομόνωσηDNA από αίμα διεξάγεται με την κλασσική μέθοδο με χλωροφόρμιο.Ενισχύονται και τα 35 εξόνια των γονιδίων MLH1 και MSH2 με την αλυσιδωτήαντίδραση της πολυμεράσης. Η ανάγνωση της αλληλουχίας γίνεται στον γενετικόαναλυτή ABI Prism 310.Αποτελέσματα - συζήτηση: Έχουν ανιχνευθεί δύο παθογόνοι μεταλλάξεις σετρεις οικογένειες οι οποίες πληρούν τα κλινικά κριτήρια διάγνωσης του συνδρόμουτου Lynch. Η μία εκ των μεταλλάξεων, η οποία εντοπίζεται στο γονίδιοMLH1 και προκαλεί την απομάκρυνση των εξονίων 9 και 10 του ώριμουmRNA, ανιχνεύθηκε σε δύο μη συγγενικές οικογένειες. Η δεύτερη μετάλλαξηεδράζεται στο εξόνιο 13 του γονιδίου MSH2 και προκαλεί τον πρόωρο τερματισμότης πρωτεϊνοσύνθεσης. Και οι δύο παραπάνω μεταλλάξεις έχουν περιγραφείάλλες δύο φορές στη διεθνή βάση δεδομένων INSiGHT.45P86ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΟΥΣ ΑΔΕ-ΝΟΜΑΤΩΔΟΥΣ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗΣ (FAP)Φ. Φωστήρα 1,2 , Γ. Θώδη 1,2 , Ρ. Σανδαλτζόπουλος 2 , Δ. Γιαννουκάκος 1 ,Γ. Νασιούλας 31Εργαστήριο Μοριακής Διαγνωστικής, Ι/ΡΡΠ, Ε.Κ.Ε.Φ.Ε «Δημόκριτος», Αθήνα,2 Εργαστήριο Γονιδιακής Έκφρασης, Μοριακής Διάγνωσης και ΣύγχρονωνΘεραπευτικών Μέσων, Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής, ΔημοκρίτειοΠαν/μιο Θράκης, Αλεξανδρούπολη, 3 Τμήμα Μοριακής Βιολογίας, Νοσοκομείο«Υγεία»Εισαγωγή: Η οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση (Familial AdenomatousPolyposis – FAP) χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση εκατοντάδων έως και χιλιάδωναδενοματώδων πολυπόδων στο παχύ έντερο του ασθενούς σε πολύ νεαρήηλικία. Στην περίπτωση μη αφαίρεσης των πολυπόδων αυτών, πραγματοποιείταιιστολογική εξαλλαγή και μετάβαση από αδένωμα σε καρκίνωμα. Η εμφάνισηπολυπόδων στο στομάχι, αλλά και συγκεκριμένες μορφές καρκίνου, όπως τουκατώτερου γαστρεντερικού σωλήνα και του εγκεφάλου αποτελούν φαινοτυπικάχαρακτηριστικά ασθενών FAP. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών FAP φέρουνκληρονομούμενες μεταλλάξεις στο ογκοκατασταλτικό γονίδιο APC.Σκοπός: Ο σκοπός της εργασίας αυτής είναι ο προσδιορισμός του φάσματος τωνμεταλλάξεων του γονιδίου APC που καθίστανται υπεύθυνες για το σύνδρομο τηςοικογενούς αδενωματώδους πολυποδίασης, αλλά και στην εύρεση τυχόν ιδρυτικώνμεταλλάξεων που χαρακτηρίζουν τον Ελληνικό πληθυσμό.Υλικό και Μέθοδος: Tο DNA των ατόμων, τα οποία επιλέγονται βάση οικογενειακούιστορικού, απομονώνεται από ολικό περιφερερικό αίμα και ακολουθείεκλεκτικός πολλαπλασιασμός όλων των εξονίων, καθώς και των oρίων εσονίων–εξονίων του γονιδίου APC με τη μέθοδο της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης(PCR). Η εύρεση τυχόν μεταλλάξεων επιτυγχάνεται με τον προσδιορισμό τηςαλληλουχίας του DNA στον αυτόματο αναλυτή ABI Prism 310.Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Συνολικά έχουν εξεταστεί οκτώ οικογένειεςπου εμπίπτουν στα κριτήρια του συνδρόμου FAP, ενώ παθογόνοι μεταλλάξειςστο γονίδιο APC έχουν βρεθεί σε επτά. Από αυτές, τρεις εντοπίζονται στο εξόνιο15, το οποίο καταλαμβάνει και το τμήμα της κωδικοποιούσας αλληλουχίας τουγονιδίου, τρεις στο εξόνιο 9, το οποίο υπόκειται σε εναλλακτικό μάτισμα και μίαστο εξόνιο 6. Ανάμεσα στα ευρήματα της συγκεκριμένης μελέτης, συμπεριλαβάνονταιμεταλλάξεις που δεν έχουν αναφερθεί στη διεθνή βιβλιογραφία.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):45P87O ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΟΡΘΟΚΟΛΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ: ΝΕΟΤΕΡΑ ΔΕ-ΔΟΜΕΝΑΑ. Τσαρακλής, Μ. Πιάγκου, Ε. Παναγούλη, Γ. ΠιάγκοςΕργαστήριο Περιγραφικής Ανατομικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου ΑθηνώνΟ ορθοκολικός καρκίνος αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και συχνότερεςαιτίες θανάτου παγκοσμίως και συσχετίζεται άμεσα με συγκεκριμένα οικογενήσύνδρομα του παχέος εντέρου. Η συσχέτιση αυτή αποτελεί και τονσκοπό της παρούσας εργασίας.Υλικό και μέθοδος: Ανασκοπείται η ελληνική και διεθνής βιβλιογραφία.Αποτελέσματα: Τα οικογενή σύνδρομα του παχέος εντέρου που ενοχοποιούνταιγια την ανάπτυξη ορθοκολικού καρκίνου είναι η οικογενής πολυποδίαση(FAP), ο κληρονομικός μη πολυποδισιακός καρκίνος του παχέος εντέρου(HNPCC), το σύνδρομο Peutz-Jeghers (PJS) και το σύνδρομο νεανικής πολυποδίασης(JPS). Η οικογενής πολυποδίαση χαρακτηρίζεται από την παρουσία100-1000 πολυπόδων, χωρίς να αποκλείεται και η παρουσία νεοπλασιώνστον στόμαχο και το λεπτό έντερο. Οι ασθενείς παρουσιάζουν αυξημένοκίνδυνο ανάπτυξης ορθοκολικού καρκίνου, άλλων όγκων του πεπτικού καικαρκίνο του θυρεοειδούς και του παγκρέατος. Οι ασθενείς με κληρονομικόμη πολυποδισιακό καρκίνο του παχέος εντέρου εμφανίζουν συνήθως καρκίνοτου παχέος εντέρου στην ηλικία των 40 ετών. Λιγότερο συχνά εμφανίζουνάλλους πεπτικούς και εξωπεπτικούς όγκους πτωχής διαφοροποίησηςκαι κακής πρόγνωσης. Στους ασθενείς αυτούς συνιστάται ολική κολεκτομήμε ειλεοκολική αναστόμωση. Το σύνδρομο Peutz-Jeghers χαρακτηρίζεταιαπό την παρουσία αμαρτωμάτων και βλεννογονοδερματικών μελαγχρώσεωνκατά μήκος του εντερικού σωλήνα. Το σύνδρομο νεανικής πολυποδίασηςείναι σπάνιο και χαρακτηρίζεται από την παρουσία 5 και άνω νεανικώνπολυπόδων στο παχύ έντερο. Οι περισσότεροι ασθενείς αναπτύσσουν ορθοκολικόκαρκίνο μετά την ηλικία των 60 ετών. Υπάρχει συσχέτιση μεταξύορθοκολικού και εγκεφαλικού καρκίνου στο σύνδρομο Turcot.Συμπέρασμα: Όλα τα παραπάνω σύνδρομα έχουν μεγάλη πιθανότητα ναοδηγήσουν στην ανάπτυξη ορθοκολικού καρκίνου και αφορούν κυρίως σενέα άτομα, γεγονός το οποίο καθιστά απαραίτητο τον προληπτικό έλεγχο.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):45P88Η CAPECITABINE ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΧΑΜΗΛΗΣ ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑΣ ΧΗΜΕΙΟ-ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΟΛΕΚΤΟΜΗΣ.ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΣΕ ΕΠΙΜΥΕΣΧ. Κωνσταντινίδης 1 , Δ. Χατζόπουλος 2 , Χ. Δεμερτζίδης 2 ,Θ. Πισσανίδου 3 , Ν. Πισσανίδης 31Γενική Κλινική Θεσσαλονίκης Euromedica, 2 Β’ Παθολογική Κλινική ΙατρικήςΣχολής Α.Π.Θ. (Ιπποκράτειο Γ.Ν.Θ.), 3 Παθολογική Κλινική Νοσοκομείου Β’ Ι.Κ.Α.Θεσσαλονίκης «Παναγία»Εισαγωγή: Η έναρξη της αντινεοπλασματικής αγωγής στους ασθενείς που πάσχουναπό νεοπλάσματα του παχέος εντέρου συνήθως καθυστερεί για μερικέςεβδομάδες μετά την χειρουργική επέμβαση, λόγω του αυξημένου κινδύνου σηπτικώνεπιπλοκών. Η Capecitabine είναι μια νέα φθοριοπυριμιδινική καρβαμάτημε εκλεκτική αντινεοπλασματική δράση, που χρησιμοποιείται στη θεραπεία τωνορθοκολικών νεοπλασμάτων.Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι η διαπίστωση της επίπτωσης της Capecitabine,όταν αυτή χορηγείται κατά την περιεγχειρητική περίοδο διενέργειας κολεκτομής.Υλικό και μέθοδος: Μελετήσαμε την επίδραση της περιεγχειρητικής χορήγησηςCapecitabine σε επίμυες που υποβλήθηκαν σε τμηματική εκτομή του παχέος εντέρουκαι αναστόμωση. Χρησιμοποιήθηκαν 60 επίμυες της φυλής Wistar που χωρίστηκανσε δύο ομάδες των 30. Στην ομάδα μελέτης χορηγήθηκε Capecitabine σεθεραπευτική δόση για μια εβδομάδα προεγχειρητικά και καθ΄ όλη τη διάρκεια τουπειράματος. Στην ομάδα μάρτυρα χορηγήθηκε για το ίδιο χρονικό διάστημα placeboαγωγή. Τα πειραματόζωα και των δύο προαναφερόμενων ομάδων θυσιάστηκαν σεομάδες των 10 την 3η, 7η και 14η μετεγχειρητική ημέρα.Αποτελέσματα: Τα μέλη της ομάδας μελέτης παρουσίασαν στατιστικά σημαντικήαύξηση του μέσου βάρους τους, σε αντίθεση τα αντίστοιχα μέλη της ομάδαςμάρτυρα. Δεν διαπιστώθηκε αρνητική επίδραση στην επούλωση των αναστομώσεωναπό τη χορήγηση της Capecitabine. Τα ιστολογικά ευρήματα ανέδειξαν μικρότερουβαθμού νεκρωτικά φαινόμενα στην αναστομωτική γραμμή των πειραματόζωωνμελέτης που θυσιάστηκαν την 3η μετεγχειρητική ημέρα. Η μέση πίεσηδιάσπασης των αναστομώσεων βρέθηκε στατιστικά σημαντικά υψηλότερη στηνυποομάδα μελέτης που θυσιάστηκε την 3η μετεγχειρητική ημέρα.Συμπεράσματα: Η περιεγχειρητική χορήγηση Capecitabine δεν επηρεάζει αρνητικάτην επούλωση και τη μηχανική αντοχή των αναστομώσεων του παχέος εντέρουστους επίμυες. Επίσης, δε διαπιστώθηκε αρνητική επίπτωση στη γενικότερη φυσικήκατάσταση και μετεγχειρητική ανάρρωση των πειραματόζωων.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):45ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):45