ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝP141ΛΗΨΗ ΒΙΟΨΙΩΝ ΣΕ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΠΕΠΤΙΚΟΥ: ΠΟΛΛΕΣ / ΑΣΚΟ-ΠΕΣ / ΑΧΡΗΣΤΕΣ / ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΩΝ Ή ΟΛΑ ΜΑΖΙ;Ν. Μάθου, Κ.Δ. Παρασκευά, Κ. Ζωγράφος, Ι. Α. ΚαραγιάννηςΓαστρεντερολογικό Τμήμα, «Κωνσταντοπούλειο» Νοσοκομείο, ΑθήναΟ αριθμός των ενδοσκοπικών πράξεων αυξάνει ραγδαία με παράλληλη αύξηση και τωνδειγμάτων που αποστέλλονται για ιστολογική εξέταση. Παρατηρείται επίσης ότι σημαντικόςαριθμός ασθενών δεν αναζητεί και δεν παραλαμβάνει ποτέ τα αποτελέσματα των ιστολογικώνεξετάσεων.Σκοπός της παρούσας αναδρομικής μελέτης ήταν να προσδιορίσει αφ’ ενός μεν το ποσοστότων ασθενών αυτών, αφ’ ετέρου δε να το συσχετίσει με τα ενδοσκοπικά και ιστολογικά ευρήματα.Κατά το 2006 ελήφθησαν ιστολογικές εξετάσεις σε 431 εξωτερικούς ασθενείς. 154/431(35,7%) δεν παρέλαβαν ποτέ τις ιστολογικές τους εξετάσεις. 91/154 (59%) είχαν υποβληθείσε ενδοσκόπηση ανώτερου και 63/154 (31%) κατώτερου πεπτικού. 85/154 (55,1%) ήταν άνδρεςκαι 69/154 (44,9%) γυναίκες.36/91 (39,5%) ενδοσκοπήθηκαν για οξεία ή χρόνια επιγαστραλγία ή/και δυσπεπτικά ενοχλήματαχρόνια υποτροπιάζοντα ή οξέως εμφανισθέντα, 16/91 (17,5%) για έλεγχο σιδηροπενικήςαναιμίας (όλοι και/ή με λήψη βιοψιών 12δακτύλου), 12/91 (13,1%) για συμπτωματολογίαγαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (βιοψίες από την ΚΟΣ ή/και οισοφάγο), 10/91 (10,9%)για έλεγχο επούλωσης γαστρικού έλκους (λήψη βιοψιών από ουλή σχεδόν πλήρως επουλωμένωνελκών) και 17/91 (19%) για λοιπές αιτίες (έμετοι, γαστρεκτομή, χρόνια διάρροια κ.ά).Σε 59/91 (64,8%) η ενδοσκοπική διάγνωση ήταν γαστρίτις.Απο το σύνολο των δειγμάτων ιστολογικά διαπιστώθηκε μόνον γαστρίτις [(score 1-3 κατάIsaacson) ΗΡ+ σε 51/91 (65%). Σε όλες τις βιοψίες που ελήφθησαν από επουλωμένα έλκη,μακροσκοπικά φυσιολογικές αναστομώσεις, ΚΟΣ/οισοφάγο και 2η μοίρα του 12δακτύλουδεν διεπιστώθη ειδική ιστολογική εικόνα.13/63 (20,6%) ενδοσκοπήθηκαν για περιστασιακή εμφάνιση αίματος στις κενώσεις, 12/63(19%) για χρόνια διάρροια, 12/63 (19%) για μη ειδικές διαταραχές των κενώσεων, 10/63 (15,9%)για διάχυτα κοιλιακά άλγη, 9/63 (14,3%) για επανέλεγχο μετά από πολυποδεκτομή και 7/63(11,1%) για μετεγχειρητική παρακολούθηση μετά κολεκτομή (Ca). Σε 33/63 (52,4%) και 9/63(14%) διαπιστώθηκαν και αφαιρέθηκαν πολύπόδες 1cm αντίστοιχα, σε 8/63 (12%)μη ειδική κολίτις και 13/63 (20%) ήταν χωρίς ευρήματα. Ιστολογικά διαπιστώθηκαν 36 αδενώματα(33 χαμηλόβαθμη, 3 υψηλόβαθμη δυσπλασία) και 15 υπερπλαστικοί πολύποδες. Οιβιοψίες που ελήφθησαν από μακροσκοπικά φυσιολογικό βλεννογόνο ή αναστομώσεις ήτανόλες χωρίς ειδικά ευρήματα. Συμπερασματικά:Ικανός αριθμός ασθενών δεν παραλαμβάνει και δεν ενημερώνεται για τα αποτελέσματα τωνιστολογικών εξετάσεων. Η ιστολογική εικόνα δεν θα τροποποιούσε σημαντικά την αντιμετώπισητων περισσοτέρων ασθενών. Ασθενείς με ενδοσκοπική εικόνα γαστρίτιδας στην γαστροσκόπησηκαι ασθενείς με μικρούς πολύποδες στην κολοσκόπηση αποτελούν την πλειοψηφία.Στις περισσότερες περιπτώσεις η ενδοσκοπική εικόνα είναι καθησυχαστική και πιθανόνγια το λόγο αυτό δεν αναζητούνται τα αποτελέσματα των βιοψιών.Πιθανώτατα λαμβάνονται πολύ περισσότερες βιοψίες απ’ οτι είναι πραγματικά αναγκαίο.59P142ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΔΥΣΠΕΨΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑΥΓΕΙΑΣ, ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΜΙΑΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗΦ.Ε. Ναλμπάντη, Ν. Σύρμος, Ε. Πατρωνάκης, Β. Δεμερτζίδου,Μ. Καπουσούζη, Ε. Βαρδαλή, Ν. Σαριανίδου, Χ. Καμήλαλη, Ν. ΜπραϊκίδηςΠ.Ι.Ν. Χαλκιδόνας και Π.Ι. Αθύρων του Κ.Υ. Κουφαλίων ΘεσσαλονίκηςΣκοπός: Της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση του επιπολασμούτης δυσπεψίας και του τρόπου διαχείρισής της στην πρωτοβάθμια φροντίδαυγείας.Υγεία – Μέθοδος: 306 ασθενείς που επισκέφθηκαν διαδοχικά τα Π.Ι. Ν.Χαλκιδόνας και Αθύρων καθώς επίσης και των χωριών ευθύνης τους στηνδιάρκεια ενός εξαμήνου από 1-10-06 μέχρι και 31-3-07 αξιολογήθηκαν μετην βοήθεια ενός απλού ερωτηματολογίου που εκτός από τα κοινωνικοδημογραφικάτους χαρακτηριστικά κατέγραψε: την ύπαρξη γνωστού ιστορικούνόσου του γαστρεντερικού ή άλλου χρόνιου νοσήματος που σχετίζεταιμε τη δυσπεψία. 1. Την λήψη φαρμάκων. 2. Την ύπαρξη συμπτωμάτωνδυσπεψίας. 3. Την ύπαρξη ανησυχητικών συμπτωμάτων (απώλεια βάρους,δυσφαγία αιματέμιση). Ως δυσπεψία ορίσθηκε πόνος ή δυσφορία (ή οποιαδήποτεάλλης μορφής ενόχληση όπως ναυτία, έμετος, ρέψιμο, φούσκωμα)στην άνω κοιλία.Αποτελέσματα: Το 40% των συμμετεχόντων είχε κάποτε στη ζωή του συμπτώματαδυσπεψίας ενώ το 26,2% είχε συμπτώματα το τελευταίο τρίμηνο.Σημαντική επιρροή στην ύπαρξη των συμπτωμάτων της δυσπεψίας τοτελευταίο εξάμηνο ήταν α) από την λήψη φαρμάκων (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη)β) λήψη ασπιρίνης και γ) από προηγούμενο ιστορικό νόσουτου γαστρεντερικού (οισοφαγίτιδα και γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση).Το 34,2% των ατόμων με συμπτώματα δυσπεψίας είχαν παραπεμφθεί απότο Γ.Ι. για περαιτέρω έλεγχο. Αναλυτικότερα γαστροσκόπηση είχε κάνει το3,8% αιματολογικό τεστ για το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού το 1,2% Βαριούχογεύμα το 2,4% και υπέρηχο άνω κοιλίας το 4,6%.Συμπεράσματα: Η δυσπεψία αποτελεί συχνό αίτιο προσέλευσης ασθενώνστην Π.Φ.Υ. Προτεραιότητα και έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην ενημέρωσητων ασθενών και στην ανάπτυξη προγραμμάτων με στόχο την εκπαίδευσητων γιατρών της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):59P143ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟΚΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΠΕΠΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩ-ΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ ΙΙE. Χολόγκιτας, Χ. Πιπιλή, Μ. Σφυράκη, Ε. Μαρνέλου, Κ. Μουστάκας,Γ. Κοκολάκης, Ζ. Μητάτου, Κ. Κατσογριδάκης, Κ. Ρέλλος, Μ. ΔασενάκηΠαθολογική Κλινική ΓΝΝ ΣητείαςΕισαγωγή: Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (Σ.Δ.) συνδυάζεται συχνά με λειτουργικέςδιαταραχές του πεπτικού συστήματος (Π.Σ)Στόχος: Η μελέτη συχνότητας εμφάνισης συμπτωμάτων ταυτόχρονα απότο ανώτερο και κατώτερο πεπτικό σε ασθενείς με ΣΔ τύπου ΙΙ.Ασθενείς/Μέθοδοι: Μελετήθηκαν 300 ασθενείς (106 άντρες, 69±11 έτη) μεΣΔ τύπου ΙΙ. Ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε αναφορικά με: α) δημογραφικάκαι κλινικά δεδομένα (κάπνισμα, αλκοόλ, μόρφωση, οικονομική κατάσταση),β) βαρύτητα και συχνότητα συμπτωμάτων από το ΠΣ και η επίδρασήτους στην ποιότητα ζωής κατά τους τελευταίους 6 μήνες, και γ) διάρκεια,θεραπεία και επιπλοκές του ΣΔ.Αποτελέσματα: 235 (69%) και 146 (49%) ασθενείς ανέφεραν τουλάχιστονένα επεισόδιο δυσπεψίας και γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης(GERD) την εβδομάδα κατά το τελευταίο 6μηνο, αντίστοιχα. Το αίσθημαπείνας ήταν το πιο συχνό σύμπτωμα του ανώτερου ΠΣ (55%), ακολουθούμενοαπό αναγωγές (40%) και επιγαστραλγία (39%). Οι γυναίκες ανέφερανσυχνότερα ναυτία και αναγωγές, σε σχέση με τους άντρες (p=0.021 καιp=0.04, αντίστοιχα). Οι ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο είχαν συχνότερασυμπτώματα ανωτέρου ΠΣ, σε σχέση με τους ασθενείς χωρίς μεταβολικόσύνδρομο (p=0.002). 150 (50%) ασθενείς πληρούσαν τα κριτήριατου IBS. Το συχνότερο σύμπτωμα κατώτερου ΠΣ ήταν η παρουσία αυξημένωναερίων, ακολουθούμενο από σκληρά κόπρανα (52%). Τα συμπτώματατου κατωτέρου ΠΣ ήταν συχνότερα σε ασθενείς υψηλού μορφωτικούεπιπέδου (p=0.03) και καθιστικής ζωής (p=0.021). Τα συμπτώματα του ΠΣείχαν αρνητική επίδραση στις επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητεςστο 34% των ασθενών.Συμπεράσματα: Η συχνότητα των λειτουργικών διαταραχών από το ΠΣ σεασθενείς με ΣΔ είναι υψηλότερη σε σχέση με το γενικό πληθυσμό και έχουνσημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής των ασθενών.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):59P144ΟΞΕΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΠΕΠΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΣΤΕΡΟΕΙΔΗΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΦΑΡΜΑΚΑ. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗΙ. Κολαϊνής, Α. Θανασιάς, Κ. Κατσιμπρής, Ν. Παπαντωνίου 1 , Χ. Σαββίδης,Χ. Χαραλάμπους, Π. Γιακουμέλου, Σ. Κοιλιάς, Ε. Μπουρνή, Ι. Στουραΐτης 1 ,Χ. ΕυθυμίουΒ. Παθολογική Κλινική Γ.Ν. Ρόδου, 1 Γαστρεντερολογικό Τμήμα Γ.Ν. ΡόδουΣκοπός: Να συγκριθούν τα χαρακτηριστικά της οξείας αιμορραγίας ανωτέρουπεπτικού (ΟΑΑΠ) σε ασθενείς χρήστες μη στεροειδών αντιφλεγμονωδώνφαρμάκων (ΜΣΑΦ) σε σχέση με μη χρήστες.Υλικό - Μέθοδος: Κατά τη διάρκεια των ετών 2003-2004 καταγράψαμε προοπτικάτους ασθενείς με ΟΑΑΠ που νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας. Έγινεσύγκριση των επιδημιολογικών και κλινικών χαρακτηριστικών των ασθενώνπου είχαν ιστορικό λήψης ΜΣΑΦ την τελευταία εβδομάδα (ομάδα Α) και εκείνωνπου δεν είχαν (ομάδα Β).Αποτελέσματα: Καταγράφηκαν 118 περιπτώσεις ΟΑΑΠ. Από αυτούς 56ανήκαν στην ομάδα Α και 62 στην ομάδα Β. Η αναλογία ανδρών ομάδας Α/Β ήταν 39/48 = 0,81/1 και γυναικών 17/14= 1,21/1. Μέση ηλικία της ομάδαςΑ=69,3±12,8 και Β=62,2±16,7. Θάνατοι: 1 (1,79%) από ομάδα Α και 2 (3.23%)από ομάδα Β. Συνυπάρχουσα σοβαρή νόσος Α-Β 73,21% - 59,68%,: στεφανιαίανόσος 17,86%-14,52%, σακχαρώδης διαβήτης 17.86%-12,9%. Όσον αφοράτα συμπτώματα εισόδου και το ιστορικό έλκους δεν υπήρχε διαφορά στιςδύο ομάδες. Αντιπηκτική αγωγή Α-Β: 16,07%-14,52%. Καπνιστικές συνήθειες:το ίδιο ποσοστό καπνιστών και στις δύο ομάδες.Αίτια αιμορραγίας στις δύο ομάδες Α - Β: δωδεκαδακτυλικό έλκος 32,14%-32,26%, γαστρικό έλκος 30,36% - 22,58%, διαβρωτική νόσος 26,79% - 17,74%,οισοφαγίτιδα 7,14%-12,9%, κακοήθεια 1,79%-3,23%, αδιευκρίνιστα 1,79%-1,61%. Τύπος αιμορραγίας - κατάταξη κατά Forrest Α-Β: F-I 8,93%-12,9%, F-II30,36%-66,13% F-III 58,93%-24,19%. Δεν υπήρχε διαφορά ποσοστού ασθενώνστις δύο ομάδες όσον αφορά στις μέρες νοσηλείας και τον αριθμό μεταγγίσεων.Χειρουργήθηκαν 3 ασθενείς από την ομάδα Β και κανένας απότην ομάδα Α.Συμπεράσματα: Το ποσοστό ασθενών με ΟΑΑΠ από λήψη ΜΣΑΦ: 1. Είναιυψηλότερο στις γυναίκες παρά στους άνδρες. 2. Αφορά τις μεγαλύτερες ηλικίες.3. Έχει συχνότερα ιστορικό στεφανιαίας νόσου. 4. Έχει μεγαλύτερες πιθανότητεςαιμορραγίας από γαστρικό έλκος ή διαβρωτική νόσο.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):59ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):59
6027 Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑΣP145ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΠΕΠΤΙ-ΚΟΥ- ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗΟ. Γιουλεμέ, Κ. Θεοδωρόπουλος, Α. Μπουμπόναρης, Δ. Γκισάκης,Ν. Γραμματικός,Θ. Βασιλειάδης, †Ν. Νικολαΐδης, Ν. ΕυγενίδηςΓαστρεντερολογικό Τμήμα, Β’ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, ΙπποκράτειοΝοσοκομείο ΘεσσαλονίκηςΕισαγωγή: Η αιμορραγία πεπτικού είναι από τις συχνότερες αιτίες εισαγωγής σε γαστρεντερολογικέςκλινικές. Η αιτιολογία της αιμορραγίας έχει άμεση σχέση με τη θεραπεία, τηθνητότητα και την πορεία του ασθενούς. Σε αρκετές περιπτώσεις πέραν της φαρμακολογικήςκαι συντηρητικής αντιμετώπισης, είναι απαραίτητη η επείγουσα ενδοσκόπηση για επίτευξηαιμόστασης.Ασθενείς - Μέθοδοι: Έγινε αναδρομική μελέτη στο αρχείο των ασθενών που νοσηλεύθηκανμε αιμορραγία πεπτικού στην Κλινική μας την πενταετία 2002-2007. Συνολικά 524 ασθενείς(312 άνδρες- 212 γυναίκες), μέσης ηλικίας 49.3 έτη (εύρος 20-88) εισήχθησαν κατά τοδιάστημα αυτό με συμπτωματολογία αιμορραγίας πεπτικού. 289/524 (55,15%) εισήχθησανλόγω μέλαινων κενώσεων, 196/524 (37,4%) λόγω αιματοχεσίας και 39/524 (7,44%) λόγω αιματέμεσης(με ή χωρίς μέλαινες κενώσεις). Από τους ασθενείς αυτούς 98/524 (18.7%) είχανσημεία υποογκαιμίας (ταχυκαρδία- υπόταση) κατά την εισαγωγή τους.. Ενδοσκόπηση ανωτέρουή κατωτέρου πεπτικού διενεργήθη μετά την σταθεροποίηση του ασθενούς ή επειγόντωςσε περίπτωση μη ελεγχόμενης αιμορραγίας.Αποτελέσματα: Συνολικά, 327/524 ασθενείς (62,4%) είχαν αιμορραγία ανωτέρου πεπτικού.Επείγουσα ενδοσκόπηση και αιμόσταση χρειάστηκε σε 32/327 ασθενείς (9,79%). Από τους32 ασθενείς, οι 24 (75%)είχαν αιμορραγία από κιρσούς οισοφάγου και έγινε απολίνωση κιρσών,2 (6.25%) είχαν αιμορραγία από κιρσούς στομάχου και έγινε σκληροθεραπεία, 4 ασθενείς(12.5%) είχαν Dieulafoy βλάβη και έγινε διήθηση με αδρεναλίνη και απολίνωση με ελαστικόδακτύλιο και 2 (6.25%) είχαν έλκος 12δακτύλου που χρειάστηκε διήθηση με διάλυμααδρεναλίνης 1:10000. Από τους υπόλοιπους ασθενείς με αιμορραγία ανωτέρου πεπτικού(n=295), τα ενδοσκοπικά ευρήματα ήταν: 142 ασθενείς (48,13%) με πεπτικό έλκος – 118 μεέλκος δωδεκαδακτύλου και 24 με έλκος στομάχου-, 55 (18,64%) με διαβρωτική γαστροπάθειασυνεπεία χρήσης ΜΣΑΦ, 46 (15,59%) με αδενοκαρκίνωμα στομάχου, 18 (6,1%) με πολύποδεςστομάχου, 6 (2,03%) με αγγειοδυσπλασίες στομάχου- δωδεκαδακτύλου, 6 (2.03%) μεDieulafoy βλάβες, 6 (2.03%) με οισοφαγίτιδα, 4 (1,36%) με Mallory-Weiss, 4 (1.36%) με εικόναGAVE (gastric antral vascular ectasia) και 3 (1,02%) με MALT λέμφωμα στομάχου. 162 ασθενείς(30,92%) είχαν αιμορραγία κατωτέρου πεπτικού. 58 (35,8%) είχαν εκκολπωμάτωση παχέοςεντέρου, 42 (25,93%) είχαν καρκίνο παχέος εντέρου, 33 (20,37%) είχαν πολύποδες παχέοςεντέρου, 17 (10,49%) είχαν αιμορροϊδοπάθεια και 2 ασθενείς είχαν αγγειοδυσπλασίεςπαχέος εντέρου. 35 ασθενείς (6,68%) είχαν αιμορραγία μη εμφανούς αιτιολογίας- σε έλεγχομε κάψουλα βρέθηκε αιτία αιμορραγίας στους 12 ασθενείς (34,29%).Συμπεράσματα: Στις αιμορραγίες ανωτέρου πεπτικού, η πλειοψηφία οφείλεται σε πεπτικόέλκος, ενώ στις αιμορραγίες κατωτέρου πεπτικού η πλειοψηφία οφείλεται σε εκκολπώματα.Σε ποσοστό περίπου 10% των αιμορραγιών ανωτέρου πεπτικού χρειάζεται επείγουσα ενδοσκόπησηκαι αιμόσταση για σταθεροποίηση.P146ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΙΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΠΕΠΤΙΚΩΝ ΕΛΚΩΝ ΣΕ ΜΗ ΚΙΡΡΩ-ΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΞΕΙΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΠΕΠΤΙ-ΚΟΥ (ΟΑΑΠ)Μ. Γιάνναρης, Γ.Β. Παπαθεοδωρίδης, E. Δημοπούλου, Ε. Χολόγκιτας,Ε. Παντελιδάκη, Σ. Μπάλλας 1 , Ν.Α. Ροσόλυμος 1 , Σ. Μανωλακόπουλος,Α.Ι. ΑρχιμανδρίτηςΒ’ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, 1 Γαστρεντερολογικό Τμήμα, «Ιπποκράτειο»Γενικό Νοσ. ΑθηνώνΤο πεπτικό έλκος παραμένει το συχνότερο αίτιο ΟΑΑΠ, αλλά τα χαρακτηριστικάτου ίσως μεταβάλλονται. Μελετήθηκαν η συχνότητα χρήσης ΜΣΑΦ/αντιαιμοπεταλιακών/αντιπηκτικώνκαι τα χαρακτηριστικά πεπτικού έλκους σε 315 μηκιρρωτικούς ασθενείς με ΟΑΑΠ που εισήχθησαν μεταξύ 1999-2001 (περίοδοςΑ:186) και 2005-2006 (περίοδος Β:103). Η μέση ηλικία [66±16 (19-99) έτη] και τοφύλο (άνδρες:72%) δεν διέφεραν στις 2 περιόδους. Οι ασθενείς της περιόδουΑ έναντι της Β ανέφεραν συχνότερα πρόσφατη (
Change language