Λεπτομέρειες... - Ελληνική Γαστρεντερολογική Εταιρία

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝP21ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑΛΥΤΟΥ ΥΠΟΔΟΧΕΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗ-ΣΗΣ ΤΩΝ ΜΥΕΛΟΚΥΤΤΑΡΩΝ (sTREM-1) ΣΤΗ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΝΟΣΟΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ (ΙΦΝΕ)Β. Κούσουλας 1 , Ε.Ι. Γιαμαρέλλος-Μπουρμπούλης 2 , Α. Κοτσάκη 2 ,Σ. Βασιλείου 1 , Α. Χρηστίδου 3 , Χ. Μπαρμπατζάς 1 , Ε. Γιαμαρέλου 2 ,Γ. Μάντζαρης 31Γαστρεντερολογικό Τμήμα, ΓΝΑ «Σισμανόγλειο», 2 Δ’ Παθολογική Κλινική, ΙατρικήΣχολή Αθηνών και 3 Α’ Γαστρεντερολογικό Τμήμα ΓΝΑ «Ευαγγελισμός»Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση της επίδρασης της απελευθέρωσηςτου sTREM-1 στην ΙΦΝΕ.Ασθενείς και Μέθοδοι: Σαράντα δύο ασθενείς εντάχθηκαν στη μελέτη,23 με UC, 14 με CD και πέντε υγιείς εθελοντές, ως μάρτυρες. Σε όλουςτους ασθενείς ελήφθη δείγμα πλήρους αίματος. Έγινε προσδιορισμός τουsTREM-1 και της Ιντερλευκίνης-1β (IL-1β) στον ορό. Έγινε προσδιορισμόςτων επιπέδων της πρωτεϊνης TREM-1 στην επιφάνεια των φλεγμονωδώνκυττάρων στο αίμα με κυτταρομετρία ροής. Ο sTREM-1 και η IL-1β προσδιορίστηκανμε ELISA.Αποτελέσματα: Η IL-1β στους μάρτυρες, στους ασθενείς με CD και σε αυτούςμε UC ήταν 16.02 ± 3.94, 67.98 ± 15.08 (p: 0.016 συγκριτικά με τουςμάρτυρες), και 118.45 ± 24.15 pg/ml (p: 0.007) αντίστοιχα. Οι αντίστοιχεςτιμές του sTREM-1 ήταν 3.31 ± 0.93, 135.10 ± 47.17 (p: 0.008 συγκριτικά μετους μάρτυρες) και 95.82 ± 39.71 pg/ml (p: 0.049).Υπήρξε θετική συσχέτισητου sTREM-1 με το CDAI και τον κλινικό και ενδοσκοπικό δείκτη ενεργότηταςστη UC (p: 0.002, 0.001 και 0.009, αντίστοιχα). Ο sTREM-1 των ασθενώνμε UC συσχετίστηκε θετικά με την IL-1β (p: 0.001). Το επίπεδο της TREM-1στα ουδετερόφιλα και στα μονοκύτταρα ήταν αυξημένο στην έξαρση τηςνόσου σε σχέση με την ύφεση στους ασθενείς με UC και CD (ρ: 0.003/0.017και 0.009/0.021, αντίστοιχα). Τα επίπεδα της TREM-1 στη UC και στη CD συσχετίστηκανμε τον sTREM-1 στον ορό (p: 0.034 και 0.023, αντίστοιχα).Συμπέρασμα: Ο sTREM-1 φαίνεται να αποτελεί ένα φλεγμονώδη μεσολαβητήστην ΙΦΝΕ που συσχετίζεται με το βαθμό της φλεγμονώδους αντίδρασηςτου εντερικού βλεννογόνου.29P22ΤΟ ADALIMUNAB ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣΤΟΥΣ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΑΠΟ Ν. CROHNΓ. Κουκλάκης, Ν. Λυραντζόπουλος, Π. Ζέζος, Ε. Ευφραιμίδου, Ι. Μόσχος,Ε. Παυλίδου, Μ. Παπαγεωργίου, Κ. ΜανωλάςΕργαστήριο Ενδοσκοπήσεων ΔΠΘ, Α Πανεπιστημιακή Χειρουργική ΚλινικήΔΠΘΣκοπός: Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι η θεραπεία με Adalimunab(Humira), ένα πλήρως ανθρώπινο anti- TNF-α μονοκλωνικό αντίσωμα (IgG1),είναι αποτελεσματική σε ενήλικες ασθενείς με ν. Crohn. Αξιολογήσαμε την αποτελεσματικότητατου Adalimunab σε ασθενείς μας με ν. Crohn.Mέθοδος: Σε ασθενείς που διέκοψαν το Infliximab λόγω απώλειας της αποτελεσματικότηταςή ανεπιθυμήτων ενεργειών, χορηγήθηκε Adalimunab καιαζαθειοπρίμη.Αποτελέσματα: Εννέα ασθενείς με ν. Crohn έλαβαν Adalimunab: για θεραπείασυριγγοποιού νόσου (1, ειλεοκολίτιδα και αλλεργική αντίδραση στοInfliximab), για υποτροπή τελικής ειλείτιδας μετά διακοπή του Infliximab (4),για τελική ειλείτιδα- ειλεο-δερματικό συρίγγιο (2) και τελική ειλείτιδα (2) μεαπώλεια ανταπόκρισης στο Infliximab. Στους ασθενείς με συριγγοποιό νόσοχορηγήθηκαν 160mg ως δόση εφόδου υποδορίως και στη συνέχεια 40mgεβδομαδιαίως, ενώ στους υπόλοιπους χορηγήθηκαν 80 mg ως δόση εφόδουκαι στην συνέχεια 40mg κάθε δύο εβδομάδες. Όλοι οι ασθενείς έλαβαν αζαθειοπρίμη(2mg/Kg). Επτά ασθενείς (1 συριγγοποιό, 5 ειλείτιδα) είχαν πλήρηανταπόκριση (παρακολούθηση 7-36 εβδομάδες) με σύγκλειση των περιπρωκτικώνσυριγγίων στον 1 ασθενή. Σε 2 ασθενείς με ειλεο-δερματικό συρίγγιο,παρατηρήθηκε επούλωση των ελκών του βλεννογόνου και σύγκλειση του συριγγίουστον πρώτο (45η ημέρα) και κατά 90% μείωση της παροχής του συριγγίουστον δεύτερο (30η ημέρα). Δεν παρατηρήθηκαν παρενέργειες από τοφάρμακο σε κανέναν ασθενή.Συμπεράσματα: Το Αdalimunab είναι ασφαλής και αποτελεσματική θεραπείαμε άριστη βραχυχρόνια και μακροχρόνια ανταπόκριση σε πάσχοντες από ν.Crohn που για λόγους ανεπιθύμητων ενεργειών ή απώλειας αποτελεσματικότηταςτου Infliximab παρουσίασαν υποτροπή. Επίσης απεδείχθη πολύ αποτελεσματικόστην σύγκλειση περιπρωκτικών και ειλεο-δερματικών συριγγίων.Χρειάζεται όμως μεγαλύτερος αριθμός ασθενών και χρόνος παρακολούθησηςγια εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):29P23Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ ΣΤΗΝ ΝΟΣΟ CROHN (ΝΚ) ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ;Β. Ξουργιάς, Β. Αρβανίτη, Ι. Κατσαβέλης, Γ. Σιμάκης, Ε. Λιάκου,Ε. ΜυλωνάκουΓαστρεντερολογικό Τμήμα Γ.Ν.Π «Τζάνειο»Η Ελκώδης Κολίτις (ΕΚ) είναι η νόσος των μη ή πρώην καπνιστών. Στη ΝΚαντίθετα, σε αρκετές μελέτες, το κάπνισμα έχει αρνητικές επιδράσεις στηνπορεία της νόσου. Δεν έχει μελετηθεί όμως η επίδραση του καπνίσματοςστη ΝΚ σε σχέση με την εντόπιση της νόσου που είναι και ο σκοπός τηςπαρούσης εργασίας.Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν 225 ασθενείς (127 Α, 98 Γ)με τουλάχιστον1 χρόνο παρακολούθησης στην κλινική μας. ΕΚ είχαν 150 ενώ ΝΚείχαν 75. Καπνιστές ήσαν 130 (57,8%) και μη καπνιστές 95 (42,2%). Κολίτιδαείχαν 170 ασθενείς (75,6%) ανεξάρτητα από τη διάγνωση ενώ ειλείτιδα15 ασθενείς (6,7%) και ειλεοκολίτιδα 40 (17,8%). Υπολογίσθηκε δείκτηςενεργότητας(ΔΕ) που προέκυψε από τη διαίρεση του ΜΟ της ενεργότηταςμε τον αριθμό των επισκέψεων. Συγκρίθηκε ο ΔΕ μεταξύ καπνιστώνκαι μη καπνιστών σε σχέση με την εντόπιση της νόσου με τη βοήθειαστατιστικού πακέτου.Αποτελέσματα: Σε ασθενείς με κολίτιδα (ΝΚ και ΕΚ) οι καπνιστές είχαν 3,80εξάρσεις ενώ οι μη καπνιστές 3,99 (F=0,061, NS). Ο ΔΕ για τους καπνιστέςήταν 0,879 ενώ για τους μη καπνιστές ήταν 0,0994 (F=0,455, NS). Στουςασθενείς με ειλείτιδα ο ΔΕ στους καπνιστές ήταν μεγαλύτερος (0,1427)από τους μη καπνιστές (0,0898) αλλά δεν έφθασε σε στατιστικά σημαντικάεπίπεδα (F=0,821, NS). Σε ασθενείς με ειλεοκολίτιδα ο ΔΕ σε καπνιστέςήταν 0,1519 και σε μή καπνιστές 0,1245 (F=0,811, NS).Συμπεράσματα: 1. Σε ασθενείς με εντόπιση νόσου στο κόλο δεν παρατηρήθηκεδιαφορά στο ΔΕ μεταξύ καπνιστών και μη καπνιστών. 2. Σε ασθενείςμε ειλείτιδα υπάρχει διαφορά στο ΔΕ χωρίς όμως να είναι στατιστικάσημαντική (μικρός αριθμός περιστατικών;) 3. Φαίνεται ότι η επίδραση τουκαπνού στη κλινική πορεία σχετίζεται με την εντόπιση μάλλον παρά με τηνόσο αυτή καθαυτή.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):29P24ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΡΙΤΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΝΟΣΟ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ ΣΕ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΡΙΣΗ ΚΥΤΤΑΡΟ-ΚΙΝΩΝ -ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΤΩΝ ΤΗΣ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΟΥΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑΣΒ. Κούσουλας 1 , Ε.Ι. Γιαμαρέλλος-Μπουρμπούλης 2 , Σ. Βασιλείου 1 ,Χ. Κρανιδιώτη 2 , Α. Ρούσσος 3 , Χ. Μπαρμπατζάς 1 , Ε. Γιαμαρέλου 2 ,Γ. Μάντζαρης 31Γαστρεντερολογικό Τμήμα, ΓΝΑ «Σισμανόγλειο», 2 Δ’ Παθολογική Κλινική, ΙατρικήΣχολή Αθηνών και 3 Α’ Γαστρεντερολογικό Τμήμα ΓΝΑ «Ο Ευαγγελισμός»Σκοπός: Η Φλεγμονώδης Νόσος του Εντέρου (ΙΦΝΕ) διακρίνεται στη Νόσοτου Crohn (CD) και στην Ελκώδη κολίτιδα (UC). Σκοπός της μελέτης είναι ησυσχέτιση των μεταβολών στην εκκριτική λειτουργία του βλεννογόνου στηΙΦΝΕ με τις μεταβολές στην έκκριση δύο φλεγμονωδών κυτταροκινών.Ασθενείς και Μέθοδοι: Σαράντα δύο ασθενείς εντάχθηκαν στη μελέτη.Είκοσι τρεις με UC, 14 με CD και πέντε υγιείς εθελοντές, ως μάρτυρες. Οιασθενείς υποβλήθηκαν σε κολοσκόπηση. Ελήφθησαν τρεις βιοψίες. Έγινεεπώαση παρουσία/απουσία ενδοτοξινών ή ορού. Στα υπερκείμενα προσδιορίστηκεο sTREM-1 και η IL-23 με ELISA.Αποτελέσματα: Ο sTREM-1 στα μη διεγερμένα υπερκείμενα των ασθενώνμε CD και UC βρέθηκε αυξημένος στην έξαρση σε σύγκριση με την ύφεση(P: 0.002 και 0.007, αντίστοιχα). Αντίστοιχες μεταβολές παρατηρήθηκανκαι στην IL-23 (P: 0.024 and 0.010). Στην ύφεση η σύγκριση της IL-23 καιτου sTREM-1 μεταξύ των μη διεγερμένων υπερκειμένων και των LPS διεγερμένωντων ασθενών με UC και CD ήταν σημαντική (P: 0.024/0.018 και0.032/0.002, αντίστοιχα). Στη έξαρση η IL-23 ήταν αυξημένη στα μη διεγερμέναυπερκείμενα των ασθενών με UC και CD σε σύγκριση με τα διεγερμέναμε ορό (P: 0.037 and 0.010, αντίστοιχα). Η συσχέτιση μεταξύ του sTREM-1και της IL-23 στην UC και CD ήταν σημαντική (P < 0.001 και 0.007, αντίστοιχα).Αντίστοιχες μεταβολές δεν παρατηρήθηκαν στους μάρτυρες.Συμπέρασμα: Η απελευθέρωση του sTREM-1 από το φλεγμαίνοντα βλεννογόνοστην ΙΦΝΕ φαίνεται να σχετίζεται με τη δραστηριότητα της νόσου. Οορός φαίνεται να έχει αντι-φλεγμονώδη επίδραση στην απελευθέρωση τηςIL-23 στην έξαρση, μια επίδραση που δεν παρατηρήθηκε στην ύφεση.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):29ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):29