Λεπτομέρειες... - Ελληνική Γαστρεντερολογική Εταιρία

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝP237ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΝΤΙΡΡΟΠΟΥΜΕ-ΝΗΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΤΙΡΡΟΠΟΥΜΕΝΗΣ ΚΙΡΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗΔ. Σαμωνάκης 1 , Χ. Μπαριτάκη 1 , Μ. Κουλεντάκη 1 , Ι. Μοσχανδρέα 2 ,I. Χαλκιαδάκης 1 , Ε. Ματρέλλα 1 , Κ. Χατζηκώστας 1 , Χ. Λεοντίδης 1 ,Ε. Οικονομάκη 1 , Η. Κουρούμαλης 11Γαστρεντερολογική Κλινική Πανεπιστημίου Κρήτης, Ηράκλειο, 2 Τμήμα ΚοινωνικήςΙατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης, ΗράκλειοΕισαγωγή: Η φυσική πορεία της κίρρωσης στον Ελληνικό χώρο δεν έχει επαρκώςμελετηθεί. Πρόοδοι σε διάγνωση και θεραπευτική έχουν ενδεχομένωςεπηρεάσει την εξέλιξη της.Σκοπός: Μελέτη της πορείας αντιρροπούμενης (ΑΚ) και μη κίρρωσης (ΜΑΚ)στη Κρήτη (αιτιολογία, ρήξη, επιβίωση).Ασθενείς - Μέθοδοι: Ασθενείς Γαστρεντερολογικής κλινικής – Ηπατολογικούιατρείου με επιβεβαιωμένη παρακολούθηση έως Ιούνιο 2007. Στατιστικάμε SPSS-10.Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 470 ασθενείς, 328 άνδρες - 142 γυναίκες, διάμεσηπαρακολούθηση 7.9 έτη - 63 έτη στην πρώτη διάγνωση. Αμιγώς ιογενούςαιτιολογίας κίρρωση 204 ασθενείς (Β:63, C: 141, Β/C /Δ: 7), 193 αλκοολικής(148 αλκοόλ, 13 Β+Αλκοόλ, 32 C+Αλκοόλ), 66 άλλης (αυτοάνοσες, χολοστατικά,NASH). Στην περίοδο διάγνωσης έως 1997 (Ι- 296 ασθενείς) συμμετοχήαλκοόλ στην κίρρωση σε 106 ασθενείς, ενώ στο διάστημα 1997-2007(περίοδος ΙΙ - 173 ασθενείς) σε 87. Στην περίοδο Ι κατεγράφη κιρσορραγία σε60 ασθενείς, στην ΙΙ σε 24. 132 ασθενείς ΑΚ και 338 ΜΑΚ, μέσος χρόνος από τηδιάγνωση στην ρήξη της αντιρρόπησης ήταν 4.6 χρόνια. Συνηθέστερα ρήξηαντιρρόπησης με ασκίτη (~70%), εγκεφαλοπάθεια - κιρσορραγία παρόμοιασυχνότητα. 39 θάνατοι σε ΑΚ, αίτια: σήψη, κακοήθεια, καρδιαγγειακά, 240 σεΜΑΚ (71%), αίτια: ηπατική ανεπάρκεια/σήψη (30%) - επιπλέον Ηπατονεφρικό20% - αιμορραγίες, καρδιαγγειακά και εξωηπατικές κακοήθειες (~7%). Ηπάτωμασε 30 (ΑΚ) - 65 (ΜΑΚ) ασθενείς, μέσο διάστημα διάγνωσης (κίρρωσηηπάτωμα)3.9 έτη. Αίτια θανάτου (ασθενείς-ηπάτωμα): ηπατική ανεπάρκεια/σήψη - ηπατονεφρικό.Συμπεράσματα: 1. κύρια αιτιολογία κίρρωσης αλκοόλ και ηπατίτιδα C, 2. συχνότεραρήξη αντιρρόπησης με ασκίτη, 3. υψηλή η θνησιμότητα σε ΜΑΚ, 4.κύρια αιτία θανάτου ηπατική ανεπάρκεια/ ηπατονεφρικό, 5. καταγράφεταιμείωση κιρσορραγίας τα τελευταία χρόνια83P238ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΗ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΣΤΕΑΤΟΗΠΑΤΙ-ΤΙΔΑΑ. Ντόβας, Ι. Γκαμπράνης, Γ. Καπετάνος, Α. ΜαργαρίτηςΒ’ Παθολογικη κλινικη Γενικού Νοσοκομείου ΛάρισαςΗ μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα έχει αυξημένη επίπτωση στους ασθενείςμε Σ. Διαβήτη τύπου 2.Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση της συχνότητας της μη αλκοολικήςστεατοηπατίτιδας στους ασθενείς με προσφάτως διαγνωσθένταΣ. Διαβήτη τύπου 2, καθώς και η εκτίμηση των αποτελεσμάτων της per osαντιδιαβητικής θεραπείας στην αντιμετώπιση της ηπατικής νόσου.Υλικό- Μέθοδος: Μελετήθηκαν 50 ασθενείς με Σ. Διαβήτη τύπου 2. Στουςεν λόγω ασθενείς η μελέτη του ήπατος έγινε κλινικά, βιοχημικά, απεικονιστικάκαι σε 20 περιπτώσεις και ιστολογικά. Οι μελετηθέντες χωρίστηκανσε 4 ομάδες. Οι ασθενείς της ομάδας Α αντιμετωπίστηκαν με δίαιτα, οι τηςΒ ομάδος με Μetformin, οι της ομάδος Γ με Τhiazolidinediones και οι τηςΔ ομάδος με Sulfonylureas.Αποτελέσματα: Παχυσαρκία διαπιστώθηκε στο 70 % των μελετηθέντωνασθενών με Σ. Διαβήτη τύπου 2 (35 ασθενείς), υπερλιπιδαιμία στο 60 %(30 ασθενείς) αρτηριακή υπέρταση στο 40 % (20 ασθενείς) και παθολογικήηπατική βιολογία (αυξημένα ηπατικά ένζυμα) στο 52 % (26 ασθενείς).Οι 40 εκ των 50 ασθενών με Σ. Διαβήτη τύπου 2 είχαν εικόνα στεατοηπατίτιδος(ποσοστό 80 %). Από αυτούς, 8 ασθενείς περιλήφθηκαν στην ομάδαΑ, 16 ασθενείς στην ομάδα Β, 6 ασθενείς στην ομάδα Γ και 10 ασθενείςστην ομάδα Δ. Μετά πάροδο τριών μηνών από την έναρξη της θεραπείαςτα ηπατικά “ tests’ παρουσίασαν βελτίωση στο 37.5 % των ασθενών τηςομάδος Α, στο 50 % της ομάδος Β, στο 66.6 % της ομάδος Γ και στο 58.3% της ομάδος Δ.Συμπεράσματα: 1. Η μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα φαίνεται ότι παρουσιάζειαυξημένη συχνότητα στους ασθενείς με Σ. Διαβήτη τύπου 2 και σχετίζεταιειδικά με την παχυσαρκία, την υπερλιπιδαιμία και την αρτηριακήυπέρταση. 2. Τα per os αντιδιαβητικά σκευάσματα φαίνεται επίσης ότι συντελούνσε βελτίωση της ηπατικής βιολογίας και ενέχουν θετική επίδρασηστην ευνοϊκή εξέλιξη της μη αλκοοολικής στεατοηπατίτιδος.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):83P239ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ (COMPLIANCE) TΩN ΑΣΘΕ-ΝΩΝ ME ΧΡΟΝΙΑ ΗΠΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟΑ. Ντόβας, Ι. Γκαμπράνης, Γ. Καπετάνος, Α. ΜαργαρίτηςΒ’ Παθολογική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου ΛάρισαςΕισαγωγή: Η χρόνια ηπατική νόσος χαρακτηρίζεται από την εκδήλωση σοβαρώνεπιπλοκών, οι οποίες δυνατόν να οδηγήσουν στο θάνατο.Η αφοσίωση των ασθενώνστη θεραπεία με τα διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα είναι γνωστή ως συμμόρφωση,ασκείται δε πιεστικά για τη σωστη αντιμετώπιση της χρόνιας ηπατικήςνόσου. Οι ασθενείς με χρονια αλκοολική ηπατοπάθεια παρουσιάζουν μεγαλύτεροκίνδυνο υποτροπών, λόγω επανόδου στην κατανάλωση οινοπνεύματος, καθώς καιπτωχότερη συμμόρφωση στην τήρηση της συταθείσας συνταγογραφίας, σε σχέσημε τους ασθενείς με χρόνια ηπατοπάθεια μη αλκοοολικής αιτιολογίας.Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ταυτοποίηση παραγόντων κινδύνου μεπτωχή συμμόρφωση στους ασθενείς με χρόνια ηπατοπάθεια, χρησιμοποιώνταςένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο, σχετικά με τις συνήθειες και τη συμμόρφωση στησυνιστώμενη ιατρική συνταγογραφία.Υλικό- Μέθοδος: Στη μελέτη περιλήφθησαν 50 ασθενείς (35 άνδρες και 15 γυναίκες),μέσης ηλικίας 54 ετών, με χρόνια ηπατική νόσο. Από αυτούς οι 30 έπασχαναπό ηπατοπάθεια αιθυλικής αιτιολογίας και οι 20 από ηπατοπάθεια μη αιθυλικήςαιτιολογίας.Αποτελέσματα: 30 από τους 50 μελετηθέντες ασθενείς εργάζονταν κανονικά, 10/50ασθενείς (ποσοστό 20 %) ετύγχαναν καπνιστές (κατανάλωση > 15 τσιγάρων ημερησίως),ενώ 8/30 ασθενείς (ποσοστό 16 %) με ηπατοπάθεια αιθυλικής αιτιολογίας και3/50 ασθενείς (ποσοστό 6 %) με ηπατοπάθεια μη αιθυλικής αιτιολογίας, συνέχιζαννα πίνουν αλκοολούχα ποτά, παρά τις αντίθετες ιατρικές συστάσεις. Από το σύνολοτων 50 μελετηθέντων, οι 30/50 ασθενείς (ποσοστό 60%) ελαμβαναν 3-7 διαφορετικάφάρμακα ημερησίως, οι 10/50 ασθενείς (ποσοστό 20 %) ελάμβαναν > 7 φαρμάκωνημερησίως και 10/50 ασθενείς ποσοστό 20 %) ελάμβαναν < 3 φαρμάκωνημερησίως. 45/50 ασθενείς (ποσοστό 90 %) παρουσίαζαν πάνω από μία φαρμακευτικήπαρενέργεια εκ του ήπατος. 12/30 ασθενείς (ποσοστό 40%) με ηπατοπάθειααλκοολικής αιτιολογίας και 15/20 ασθενείς (ποσοστό 75 %) με ηπατοπάθειαμη αλκοολικής αιτιολογίας δεν ελάμβαναν τα φάρμακα σύμφωνα με τη συσταθείσαιατρική συνταγογραφία, κυρίως διότι ξεχνούσαν να το πράξουν.Συμπεράσματα: Από τα αποτελέσματα της μελέτης μας προκύπτει ότι ποσοστό>50 % των ασθενών με χρόνια ηπατοπάθεια παρουσιάζει πτωχή συμμόρφωσηστη συσταθείσα από τους θεράποντες ιατρούς συνταγογραφία, ανεξάρτητα απότην αιτιολογία της νόσου.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):83P240ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ RENDOU OSLER WEBER ΜΕ ΗΠΑΤΙΚΗΚΑΙ ΠΜΕΥΜΟΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΖ. Αλεξίου, Π. Κωνσταντόπουλος, Θ. Λούκας, Μ. Τριπολίτου, Γ. Κουρούνης,Μ. Παντελίδη, E. Kρόκου, Μ. Κουπετώρη, Α. Χαιροπούλου, Κ. Ταπραντζής,Γ. ΠανουτσόπουλοςA Παθολογική Κλινική Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»Εισαγωγή-Σκοπός: Το σύνδρομο Rendu-Osler-Weber (κληρονομική αιμορραγικήτηλεαγγειεκτασία) χαρακτηρίζεται από την παρουσία τηλεαγγειεκτασίωνκαι άλλων αγγειακών δυσπλασιών σε πολλά όργανα και σε άλλοτε άλλη έκταση.Περιγράφεται περίπτωση ασθενούς με εκτεταμένη εντόπιση στο ήπαρ καιστους πνεύμονες.Περιγραφή περιπτώσης: Γυναίκα ηλικίας 66 ετών εισέρχεται στην κλινική μας γιααναφερόμενες μέλαινες κενώσεις και αναιμία (Ht=21%). Από το ιστορικό αναφέρεταικαρδιακή ανεπάρκεια, κολπική μαρμαρυγή και γνωστό σύνδρομο Rendu-Osler-Weber με πολλαπλά επεισόδια ρινορραγιών και γαστρορραγιών. Απο τηναντικειμενική εξέταση ηπατομεγαλία-σπληνομεγαλία ενώ η ακτινογραφία θώρακαέδειξε σημανατική αύξηση του ΚΟΔ. Η ασθενής αντιμετωπίσθηκε συντηρητικάμε μεταγγίσεις αίματος και χορήγηση αντιεκκριτικών φαρμάκων. Ο ενδοσκοπικόςέλεγχος του ανώτερου πεπτικού ανέδειξε εικόνα πυλαίας γαστροπάθειαςκαι αγγειοδυσπλασίες του γαστρικού βλεννογόνου, καθώς και τρείς υποσημαινόμενεςκιρσικές στήλες στον οισοφάγο. Την 4η ημέρα νοσηλείας παρουσίασείκτερο (χολερυθρίνη=6,6mg% άμεση=4,2 mg%). Από τον λοιπό βιοχημικό έλεγχοALP=385U/lt, γGT=260U/lt, SGOT=86U/lt, SGPT=70 U/lt. Χρόνος προθρομβίνηςΡΤ=15,8 ΙΝR=1,76, Αlb=3,39, σφαιρίνες 3,4. Δείκτες ηπατιτίδων αρνητικοί. Έλεγχοςτου ήπατος με echo και CT άνω κοιλίας έδειξε ήπαρ αυξημένων διαστάσεωνμε λοβιώδη παρυφή ως επί υποκείμενης ηπατικής νόσου (κίρρωση), καθώς καιπαθολογική απεικονιση του ένδο και έξω ηπατικού αγγειακού δένδρου με μορφήδιάτασης του κοιλιακού άξονα και της ηπατικής αρτηρίας, παρουσία πλήθουςενδοηπατικών αγγειεκτασιών και πρώιμης πλήρωσης των ηπατικών φλεβών ωςεπί αρτηροφλεβικής επικοινωνίας.Δεν διαπιστώθηκε διάταση των εξωηπατικώνχολαγγείων.Σπληνομεγαλία.Συγχρόνως λόγω της παθολογικής ακτινογραφίαςθώρακα η ασθενής υπεβλήθηκε σε υπερηχοκαρδιογραφική εξέταση όπου διαπιστώθηκεσοβαρού βαθμού πνευμονική υπέρταση και ανεπάρκεια τριγλώχινας.Και η δυο καταστάσεις απεδώθησαν στη νόσο της ασθενούς.Συμπέρασμα: Τα ανωτέρω ευρήματα είναι συμβατά με διάχυτη εντόπιση του συνδρόμουRendu-Osler-Weber στο ήπαρ ενώ η συνύπαρξη πυλαίας και πνευμονικήςυπέρτασης στον ίδιο ασθενή αποτελεί εξαιρετικά σπάνια εκδήλωση της νόσου.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):83ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):83