ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝP205ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ ΘΕΡΑ-ΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΠΕΓΚΥΛΙΩΜΕΝΗ IFNα-2a ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΒΙΡΙΝΗΚΑΥΚΑΣΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ, ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΑΠΟΧΡΟΝΙΑ HCV ΛΟΙΜΩΞΗ, ΓΟΝΟΤΥΠΟΣ 4Δ. Δημητρουλόπουλος 1 , Σ. Πατσαβέλα 1 , Δ. Ξυνόπουλος 1 , Κ. Τσαμακίδης 1 ,Δ. Κυπραίος 1 , Α. Λούκου 1 , Α. Φερδερίγου 2 , Ε. Παρασκευάς 11Γαστρεντερολογική Κλινική, 2 Βιοχηνικό Τμήμα, ΑΟΝΑ «Ο Άγιος Σάββας»Ο γονότυπος 4 του ιού της ηπατίτιδας C κυριαρχεί στις χώρες της Μ. Ανατολήςκαι της Β.Αφρικής και όσον αφορά την αν τιμετώπισή του παρουσιάζειαυξημένο βαθμό δυσκολίας.Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να μελετηθεί η παρατετατμένη ιολογικήανταπόκριση της συνδυασμένης θεραπευτικής αγωγής με PegIFNα-2a+ ριμπαβιρίνη σε μία ομάδα Αιγυπτίων ασθενών, οικονομικών μεταναστώνκαι σε μία ομάδα Καυκάσιων ασθενών που όλοι ήταν μολυσμένοι από τονγονότυπο 4 του ιού της ηπατίτιδας C.Ασθενείς –Μέθοδος: Μελετήθηκαν συνολικά 26 πάσχοντες από χρόνια HCVλοίμωξη οι οποίοι ακολούθησαν για χρονικό διάστημα 48 εβδομάδων συνδυασμένηθεραπευτική αγωγή με PegIFNα-2a + ριμπαβιρίνη και οι οποίοιπαρακολουθήθηκαν κατόπιν για χρονικό διάστημα 24 εβδομάδων. Οι ασθενείς,ανάλογα με την καταγωγή τους χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες. Ομάδα Α:12 ασθενείς (11 Α, 1Θ) Μ.Ο. ηλικίας 40,7 έτη. Ομάδα Β: 14 ασθενείς (11 Α, 3Θ)Μ.Ο. ηλικίας 48,3 έτη. Οι τιμές των ALT, AST, γ-GT, ALP, το ιικό φορτίο, η ιστολογικήεικόνα και το σωματικό βάρος δεν παρουσίαζαν σημαντική απόκλισηγια τις δύο ομάδες προ θεραπείας.Αποτελέσματα: Όλοι οι ασθενείς ολοκλήρωσαν τη θεραπεία και όλοι παρακολουθήθηκανκατόπιν για χρονικό διάστημα 24 εβδομάδων.Ομάδα Α: 5/12 (41,66%) ασθενείς παρουσίασαν ιολογική αναταπόκρισηστο τέλος της θεραπείας και 2/12 (16,66 %) παρουσίασαν παρατεταμένη ιολογικήανταπόκριση.Ομάδα Β: 8/14 (57,14 %) ασθενείς παρουσίασαν ιολογική αναταπόκρισηστο τέλος της θεραπείας και 3/14 (21,42 %) παρουσίασαν παρατεταμένη ιολογικήαναταπόκριση.Συμπεράσματα: Στην αντιμετώπιση του ιού της ηπατίτιδας C, γονότυπος 4,δεν διαφαίνεται να υφίσταται σημαντική διαφορά όσον αφορά στην παρατεταμένηιολογική ανταπόκριση μεταξύ Αιγυπτίων και Καυκάσιων ασθενών πουέλαβαν την αυτή θεραπευτική αγωγή για το αυτό χρονικό διάστημα.75P206ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΑΠΟΧΡΟΝΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ C ΣΕ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΣΧΗ-ΜΑΤΑ ΜΕ ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΗ Α ΚΑΙ ΡΙΜΠΑΒΙΡΙΝΗ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟ-ΣΟΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ HCV RNA ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗ-ΣΗ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΑΣΘΕΝΩΝΔ. Δημητρουλόπουλος 1 , Δ. Ξυνόπουλος 1 , Κ. Τσαμακίδης 1 , Α. Λούκου 1 ,Σ. Πατσαβέλλα 1 , Δ. Κυπραίος 1 , Ε. Πουλάκη 2 , Κ. Παλάσκας 2 ,Α. Σταθάκη-Φερδερίγου 2 , Ε. Παρασκευάς 11Γαστρεντερολογική Κλινική, 2 Βιοχημικό Τμήμα, Α. Ο. Ν. Α. «Άγιος Σάββας»,ΑθήναΣκοπός της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα της αγωγής με πεγκυλιωμένη ιντερφερόνηα και ριμπαβιρίνη για χρονικό διάστημα 48 εβδομάδων έναντι αυτής με συμβατική ιντερφερόνηα και ριμπαβιρίνη, για το ίδιο χρονικό διάστημα, σε πάσχοντες από χρόνια HCV λοίμωξη, καθώςκαι οι δείκτες συμμόρφωσης των ασθενών κάθε θεραπευτικής ομάδας.Ασθενείς και Μέθοδος: Μελετήθηκαν 45 (36 Α, 9 Θ) διαδοχικοί ασθενείς οι οποίοι έλαβαν πεγκυλιωμένηιντερφερόνη α2β και ριμπαβιρίνη (ομάδα Α), καθώς και 65 (52 Α, 13 Θ) οι οποίοι έλαβαν συμβατικήιντερφερόνη α2β και ριμπαβιρίνη (ομάδα Β). Οι ασθενείς αμφοτέρων των ως άνω ομάδων έλαβανθεραπευτική αγωγή για χρονικό διάστημα 48 εβδομάδων, ενώ παρακολουθήθηκαν για επιπλέονχρονικό διάστημα 24 εβδομάδων μετά το πέρας της θεραπευτικής αγωγής. Χαρακτηριστικά, όπως τοφύλο, η ηλικία, το σωματικό βάρος, το ιστολογικό στάδιο και ο βαθμός της νόσου, ο γονότυπος τουιού, το ιικό φορτίο και τα επίπεδα των ηπατικών ενζύμων κατά τη στατιστική ανάλυση δεν φάνηκε ναπαρουσιάζουν στατιστικά σημαντική διαφορά στους δύο υπό μελέτη πληθυσμούς. Κατά το χρονικόδιάστημα των 72 συνολικά εβδομάδων παρακολούθησης, οι ασθενείς τελούσαν υπό μηνιαίο κλινικοεργαστηριακόέλεγχο που περιελάμβανε κλινική εξέταση, αιματολογικό έλεγχο και έλεγχο της ηπατικήςβιοχημείας, ενώ προ της έναρξης της θεραπευτικής αγωγής και κατά τις εβδομάδες 0, 12, 24, 48 και72 υποβάλλονταν σε ποσοτικό προσδιορισμό του HCV RNA στον ορό αίματος, με τον αναλυτή BayerSystem 340 bDNA, προκειμένου να παρακολουθηθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αγωγής(κατώτερη τιμή ανίχνευσης 600 IU/ml).Η διενέργεια του ως άνω προσδιορισμού έγινε στο ΒιοχημικόΤμήμα του Νοσοκομείου «Ο Άγιος Σάββας». Ως ιολογική ανταπόκριση στη θεραπεία καθορίστηκε ημη ανίχνευση του HCV RNA στο τέλος της 48ης εβδομάδας, ενώ ως παρατεταμένη ιολογική ανταπόκρισηκαθορίστηκε η μη ανίχνευση του HCV RNA στο τέλος της 72ης εβδομάδας.Αποτελέσματα: 34 από τους 45 ασθενείς (75.6%) της ομάδας Α και 31 από 65 ασθενείς (47.7%) τηςομάδας Β περάτωσαν τη διάρκειας 48 εβδομάδων θεραπεία (ρ=0.006). Τριάντα δύο (71.1%) ασθενείςτης ομάδας Α και 27 (41.5%) της ομάδας Β παρακολουθήθηκαν έως το τέλος της 72ης εβδομάδας(ρ=0.004). Στο τέλος της περιόδου παρακολούθησης, ιολογική ανταπόκριση παρουσίαζαν 23από 32 (71.9%) ασθενείς τη ομάδας Α και 21 από 27 (77.8%) της ομάδας Β (ρ=0.827). Οι γραφικές καμπύλεςαρνητικοποίησης του HCV RNA, βάση της γονοτυπικής κατανομής, δεν παρουσίασαν στατιστικώςσημαντική διαφορά.Συμπέρασμα: Αν και ο συνδυασμός πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης α και ριμπαβιρίνης εξασφαλίζειυψηλότερο δείκτη συμμόρφωσης σε ασθενείς που πάσχουν από χρόνια HCV λοίμωξη συγκριτικά μετο συνδυασμό συμβατικής ιντερφερόνης α και ριμπαβιρίνης, δεν φαίνεται να υπερέχει αυτού όσοναφορά το δείκτη παρατεταμένης ιολογικής ανταπόκρισης. Η παρακολούθηση των επιπέδων του HCVRNA κατά τη διάρκεια της αγωγής αλλά και μετά την περίοδο αυτή, αποτελεί τον πλέον χρήσιμο καιευαίσθητο δείκτη ανταπόκρισης στη θεραπεία.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):75P207ΗΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΟΞΕΙΑ ΙΟΓΕΝΗ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΙ. Παπαδολιόπουλος, Π. Ζαγκλαβήρα, Χ. Χλόπτσιος, Ν. Κάβουρας,Η. Μουστάκης, Α. Μπαλαγόυρα, Γ. Ηλίας, Φ. Λεμπρέν, Β. ΚαρανάσιουΓενικό Νοσοκομείο Θηβών, Χειρουργική Κλινική, Ακτινολογικό Τμήμα, Καρδιολογική,Παθολογική ΚλινικήΣκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η ανάδειξη των κυριότερων ηπερηχογραφικώνσταθερών ηπερηχογραφικών ευρημάτων, σε επιβεβαιωμένεςοξείες ιογενείς ηπατίτιδες.Υλικό και Μέθοδος: Εξετάστηκαν ηπερηχογραφικά 23 ασθενείς με κλινικοεργαστηριακάεπιβεβαιωμένη ηπατίτιδα Β (17) και C(5 περιπτώσεις), Bκαι C ταυτόχρονα (1 περίπτωση). Τα ευρήματα καταγράφηκαν και συσχετίστηκανστατιστικά.Αποτελέσματα: Σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκαν πάχυνση τουτοιχώματος της χοληδόχου κύστεως καθώς και σύσπαση αυτής. Στους 15ασθενείς παρατηρήθηκε διάχυτη υποηχογένεια της ηχοδομής του ηπατικούπαρεγχύματος. Σε 5 ασθενείς παρατηρήθηκαν περιπυλαίοι λεμφαδένες.Σε 1 ασθενή παρατηρήθηκε μικρή περιηπατική συλλογή.Συμπέρασμα: Παρόλο που το ηπερηχογράφημα δεν είναι διαγνωστικόμέσο στην οξεία ηπατίτιδα, είναι όμως σημαντική εξέταση κατά την πρωτομόλυνσηκαι εν συνεχεία συγκριτική παρακολούθηση- αξιολόγηση τηςεξέλιξης και των μακροχρόνιων επιπτώσεων της νόσου.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):75P208H ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ PCR ΣΤΗΝ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΠΡΩΙΜΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ-ΤΕΤΑΜΕΝΗΣ ΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΙΟΓΕΝΗΗΠΑΤΊΤΙΔΑΣ Β ΚΑΙ CΕ. Κωστελίδου 2 , Γ. Μπαλταγιάννης 1 , Ε.Β.Τσιάνος 11Α΄ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Ηπατο-Γαστρεντερολογική Μονάδα,Τομέας Παθολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 2 ΜεταπτυχιακήΝοσηλεύτρια ΤΕ Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου ΙωαννίνωνΣκοπός της εργασίας αυτής είναι η διερεύνηση της συμβολής του ρόλουτης PCR στη θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών με ιογενή ηπατίτιδα Bκαι C και η επιβεβαίωση της προγνωστικής της αξίας.Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη έλαβαν μέρος 40 ασθενείς με ηπατίτιδαB και 40 με ηπατίτιδα C οι οποίοι επιλέχτηκαν τυχαία από τα αρχεία τηςΗπατο-γαστρεντερολογικής Μονάδας του Πανεπιστημιακού ΝοσοκομείουΙωαννίνων.Έγινε λεπτομερής καταγραφή των επιπέδων του HBV DNA (PCR) στους 0,6,12 και 18 μήνες θεραπείας για την HBV λοίμωξη και αντίστοιχα στους 0,1,3, 6, 12, 18 μήνες θεραπείας για την HCV λοίμωξη. Επίσης εκτιμήθηκανκαι οι τιμές ALT/AST για τις αντίστοιχες χρονικές περιόδους.Αποτελέσματα: Τα επίπεδα HBV DNA στην έναρξη της θεραπείας εμφάνισανιδιαίτερα υψηλή στατιστική συσχέτιση με τα επίπεδα πτώσης της PCRτόσο στους 6 (p
7627 Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑΣP209ΕΝΤΟΠΙΣΜΕΝΟ ΣΚΛΗΡΟΔΕΡΜΑ (MORPHEA) ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΧΡΟ-ΝΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ C. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣΕ. Τελάκης, Μ. Χρονάκης, Ι. Τσευγάς, Α. Φραγκουλίδης, Ν. Μαγδαληνός,Ι. Γκλώτσος, Δ. Νικολάκης, A. ΝικολάουΓαστρεντερολογική Κλινική Ε.Α.Ν.Π «Μεταξά», ΠειραιάςΕιισαγωγή: Η χρονία HCV λοίμωξη έχει συσχετισθεί με πληθώρα δερματολογικώνπαθήσεων όπως π.χ. ο ομαλός λειχήνας, το οζώδες ερύθημα, η όψιμηδερματική πορφυρία, αλλά ελάχιστα περιστατικά εντοπισμένου σκληροδέρματοςσε ασθενείς με ΗCV έχουν περιγραφεί με αποτέλεσμα την έλλειψηεπαρκών δεδομένων για την ορθή θεραπευτική αντιμετώπιση αυτώντων ασθενών.Περιγραφή Περίπτωσης: Άνδρας 35 ετών προσήλθε για αντιμετώπιση χρονίαςHCV λοίμωξης, γνωστής από 5ετίας. Την τελευταία διετία ο ασθενής εμφάνισεπροοδευτικά επιδεινούμενες δερματικές βλάβες υπό μορφή ευμεγεθώνπλακών στον κορμό και στα άνω άκρα. Κατόπιν ρευματολογικής εκτίμησηςκαι βιοψίας δέρματος-μυός διεγνώσθη εντοπισμένο σκληροδέρμα (Morphea)και έλαβε κολχικίνη χωρίς όμως ανταπόκριση. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξεαυξημένες τιμές ALT (1.5-2>Α.Φ.Τ), anti-HCV(+), HCV RNA(+), γονότυπο3a, HBsAg(-), anti-HBs(-), anti-HBc(-). Ο υπόλοιπος έλεγχος συμπεριλαμβανομένουπλήρους ανοσολογικού με ΑΝΑ, ASMA, anti-DNA, Anti-ENA, antiscl70,κρυοσφαιρινών ήταν φυσιολογικός. Πέραν από τις δερματικές βλάβεςο ασθενής ήταν ασυμπτωματικός. Κατά την κλινική εξέταση ανευρέθηκαν ευμεγέθεις,ανώδυνες, υπόσκληρες, φαιές και ερυθροΐώδεις δερματικές πλάκεςστον δεξιό ώμο, τους πήχεις και πολλαπλά υπόσκληρα δερματικά οζίδιαστην ράχη, τον θώρακα και την κοιλία. Ο ασθενής αρνήθηκε βιοψία ήπατος.Έλαβε 6μηνη αγωγή με PEG-ιντερφερόνη α2α 180 μgr εβδομαδιαίως και 800mgr ριμπαβιρίνης ημερησίως με επίτευξη παρατεταμένης ιολογικής ανταπόκρισης.Κατά την θεραπεία και 6 μήνες μετά οι δερματικές βλάβες παρέμεινανστάσιμες και ορισμένες υπέστρεψαν μερικώς.Συμπεράσματα: Στην περίπτωση μας η θεραπεία της HCV λοίμωξης με PEGιντερφερόνηα2α και ριμπαβιρίνη ήταν επιτυχής και συνοδεύτηκε από στασιμότητατων δερματικών βλαβών υποδεικνύοντας ότι η θεραπεία αυτή είναιτουλάχιστον ασφαλής, αν όχι επωφελής, στους ασθενείς με HCV και εντοπισμένοσκληρόδερμα.P210ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ C ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΝΕΦΡΟΥ.Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΑΣΜ. Δημοπούλου, Ε. Αργυρόπουλος, Σ. Θανέλλας, Γ. Λιάτσος,Ρ. Τοντορόβα, Π. Σιγάλας, Γ. Τρανταλής, N. Koλοκυθάς, Μ. Σκουνάκης,Α. ΜουλακάκηςΠαθολογικό Τμήμα Γ.Ν.Α «Ιπποκράτειο»Εισαγωγή: Η μεταμόσχευση νεφρού από εγκεφαλικά νεκρό ή ζώντα δότηγίνεται στο τελικό στάδιο της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας. Σε αυτούςτους ασθενείς που πάσχουν και απο χρόνια ηπατίτιδα C, λόγω της χορηγούμενηςανοσοκαταστολής υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος της σοβαράςεπιδείνωσης της ηπατικής λειτουργίας επειδή συνήθως συμβαίνει δραστηριοποίησητου ιού.Υλικό και Μέθοδοι: Εκτιμήσαμε 8 ασθενείς ηλικίας 45-57 ετών με χρόνιαηπατίτιδα C (Χ.Η.C) πριν τη μεταμόσχευση νεφρού με βιοψία ήπατος για τηβαρύτητα της ηπατικής νόσου,η οποία γενικώς ήταν ήπια. Στη μεταμοσχευτικήμακρά παρακολούθηση 5 ετών, όλοι εμφάνιζαν τρανσαμινασαιμία καιείχαν HCV RNA (+) με PCR. Στους 4 εξ αυτών, με γονότυπο 3a οι δύο και 1bοι άλλοι δύο, έγινε νέα βιοψία ήπατος η οποία δεν ανέδειξε ιστολογική επιδείνωσησυγκριτικά με αυτή που είχε γίνει 5-7 χρόνια πριν.Κανείς ασθενήςδεν πήρε θεραπεία για τη Χ.Η.C λόγω του κινδύνου απόρριψης.Συμπέρασμα: Στο μικρό δείγμα μας η πρόγνωση της Χ.Η.C μετά τη μεταμόσχευσηνεφρού είναι καλή.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):76P211ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΓΟΝΟΤΥΠΟΥ ΣΕ ΧΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΩΝΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ CΙ. Kετίκογλου, Ρ. Τοντορόβα, Ν. Κοσμάς, Σ. Θανέλλας, Ε. Αργυρόπουλος,Γ. Λιάτσος, Σ. Χαροκόπου, Γ. Τράνταλης, Ν. Κολοκυθάς, Α. ΜουλακάκηςΠαθολογικό Τμήμα Ιπποκράτειου νοσοκομείου ΑθήναςΕισαγωγή: Το είδος του γονοτύπου αποτελεί τον σημαντικότερο παράγονταανταπόκρισης στη θεραπεία ασθενών με χρόνια ηπατίτιδα C.Σκοπός της μελέτης: Ειναι η καταγραφή του ειδους του γονοτύπου σεασθενείς της κλινικής μας με χρονια ηπατίτιδα C που έχουν κάνει ή οχι,χρήση ΕΦ ναρκωτικών.Υλικό και μέθοδος: 197 ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C (άνδρες 135,γυναίκες62) μέσης ηλικίας 43 ετών έλαβαν μερος στη μελέτη. Υπεβλήθηκανσε πληρη κλινικο,ιολογικό και ορολογικό έλεγχο.Αποτελεσματα: Απο τους 197 ασθενείς οι 88 ήταν χρήστες ενδοφλέβιωνναρκωτικών. To είδος του γονοτύπου σε αυτούς ήταν: 60 (68%) ασθενείς είχανγονότυπο 3α, 9 (10%) είχαν γονότυπο 1 και 9 (10%) γονότυπο 4. Στουςμη χρήστες (109 ασθενείς) αντίστοιχα ήταν: 27 (24%) μεγονότυπο 3 α, 49 (45%) με 1 και 24 (22%) με 4.Συμπέρασμα: Η πλειοψηφία των χρηστών ενδοφλεβίων ναρκωτικών φέρειτον γονότυπο 3 α. Οι μη χρήστες φέρουν κυρίως τον 1. Η ύπαρξη του ευκόλωςθεραπεύσιμου γονοτύπου στους χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικώνέχει σαν συνεπεια τα υψηλά ποσοστά θεραπείας στους ασθενείς αυτούς.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):76P212ΔΥΝΑΤΟΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ HCV ΚΙΡΡΩΤΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΛΕΥ-ΚΟΠΕΝΙΑ ΜΕ ΣΥΓΧΟΡΗΓΗΣΗ G- CSFΜ. Δημοπούλου, Γ. Λιάτσος, Ν. Κολοκυθάς, Ρ. Τοντορόβα,Ε. Αργυρόπουλος, Σ. Θανέλλας, Σ. Χαροκόπου, Μ. Πηρουνάκη,Α. ΜουλακάκηςΠαθολογικό Τμήμα Γ.Ν.Α. «Ιπποκράτειο»Εισαγωγή: Η παρατηρούμενη λευκοπενία, κατά τη διάρκεια της θεραπείαςασθενών με κίρρωση από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV), είναι εμπόδιογια τη συνέχισή της.Υλικό και Μέθοδοι: 7 ασθενείς με HCV κίρρωση με γονότυπο ο ένας 3aκαι οι 6 με 1b, έλαβαν θεραπεία με πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη (Peg IFN)α2β 1.5 μg/kg/εβδ και ριμπαβιρίνη 800-1200mg.Tην 5η εβδομάδα παρουσίασανουδετεροπενία
Change language