Λεπτομέρειες... - Ελληνική Γαστρεντερολογική Εταιρία

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝP261ΜΙΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΗΠΑΤΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ ΣΕ ΝΕΑ-ΡΟ ΑΡΡΕΝ ΑΣΘΕΝΗΠ. Χέρας, Κ. Κρητικός, Γ. Νοικοκυράκης, Α. Χατζόπουλος, Β. ΞουραφάςΠαθολογική Κλινική Γενικού Νοσοκομείου ΝαυπλίουΤο ηπατοβλάστωμα, παρά τη σπανιότητα του, αποτελεί το συχνότερο πρωτοπαθήκακοήθη ηπατικό όγκο στα παιδιά. Αυτή η σπάνια οντότητα στηνεφηβεία είναι σχεδόν άγνωστη.Περιγράφουμε την περίπτωση ενός 18χρονου άνδρα που ανέφερε άλγοςστο δεξιό υποχόνδριο, με συνοδό κνίδωση, ανορεξία και απώλεια βάρουςαπό μηνός. Αντικειμενικά ήταν ικτερικός και παρουσίαζε ηπατομεγαλία. Οεργαστηριακός έλεγχος απεκάλυψε, μικρού βαθμού αναιμία, χρόνια χολόσταση,Ο πηκτικολογικός έλεγχος καθώς και η α-fetoprotein ήταν φυσιολογικά.Ο έλεγχος για ιογενείς ηπατίτιδες και HIV1,2 ήταν επίσης αρνητικός. Οαπεικονιστικός έλεγχος με U/S και CT ανέδειξε μορφωμα ήπατος, με μικρήποσότητα ασκιτικού υγρού και σπληνομεγαλία με μεταστατικό μόρφωμαεντός αυτής. Έγινε βιοψία ήπατος, η οποία ανέδειξε πρωτοπαθές επιθηλιακόνεόπλασμα ήπατος.Παρόλο που τα ιστολογικά, ανοσοϊστοχημικά και μορφολογικά δεδομέναήταν αντικρουόμενα/μερικώς αμφισβητήσιμα, τέθηκε η διάγνωση ηπατοβλαστώματος.89P262Οζωδης αναγεννητικη υπερπλασια σε ασθενη με οζωδηπολυαρτηριτιδαΙ. Παχιαδάκης, Χ. Ταλουμτζής, Ι. Μόσχος, Π. Βουνοτρυπίδης 1 ,Χ. Μπερμπερίδης 1Γαστρεντερολογική και 1 Ρευματολογική Κλινική 424 ΓΣΝΕΕισαγωγή: Η Οζώδης Πολυαρτηρίτιδα (ΟΠ) είναι μια συστηματική νεκρωτικήαγγεϊίτιδα που προσβάλλει μέσου μεγέθους και μικρού μεγέθους αρτηρίες.Συνήθως προσβάλλει τους νεφρούς, το περιφερικό νευρικό σύστημα,το πεπτικό και τις στεφανιαίες αρτηρίες. Πρακτικά μπορεί να προσβληθείοποιοδήποτε όργανο. Η εντόπιση της νόσου στις ηπατικές αρτηρίες είναιμια σχετικά σπάνια εντόπιση της νόσου και οδηγεί στην ανάπτυξη οζώδουςαναγεννητικής υπερπλασίας.Σκοπός: Παρουσιάζουμε ένα νεαρό άνδρα 33 ετών με ιστορικό ΟΠ από5ετίας υπό αγωγή με κορτικοστεροειδή που ανέπτυξε πυλαία υπέρταση,ασκίτη και υπερσπληνισμό.Υλικό και Μέθοδοι: Ο ασθενής προσήλθε με έξαρση της αγγεϊίτιδας καιεπιδεινούμενη κλινική εικόνα με εγκατάσταση λοίμωξης αναπνευστικού,αυτόματης βακτηριακής περιτονίτιδας, αναζωπύρωση ερπητικής λοίμωξηςκαι μυκητιασική στοματίτιδα λόγω της παγκυτταροπενίας που δημιουργησεο υπερσπληνισμός (WBC 1200/μl, Hct 34%, PLT 28000/μl). Ο απεικονιστικόςέλεγχος δεν κατέδειξε θρόμβωση σπληνοπυλαίου άξονα και τέθηκεη υποψία μυελοϋπερπλαστικού νοσήματος (σπληνικό λέμφωμα) σαν αιτίατου υπερσπληνισμού. Μετά από βιοψία ήπατος όμως τέθηκε η διάγνωσητης οζώδους αναγεννητικής υπερπλασίας και ο ασθενής αποφασίστηκε νααντιμετωπιστεί με επείγουσα σπληνεκτομή (διαστάσεις σπληνός 19Χ13Χ7,5εκατ. κίνδυνος για ρήξη σπληνός). Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενήήταν πολύ καλή και η κλινική βελτίωση ταχύτατη. Στην παρούσα φάση (8μήνες μετά) ο ασθενής είναι σε άριστη κλινική κατάσταση.Συμπεράσματα: Η οζώδης αναγεννητική υπερπλασία δεν απαντάται συχνάσε ασθενείς με ΟΠ. Επιβάλλεται αυξημένη κλινική υποψία για την έγκαιρηδιάγνωση και αντιμετώπισή της γιατί όπως φαίνεται και από το συγκεκριμένοπεριστατικό η εγκατάσταση πυλαίας υπέρτασης και υπερσπληνισμούαποτελούν σημαντικούς επιβαρυντικούς παράγοντες.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):89P263Η ΕΚΡΙΖΩΣΗ ΤΟΥ H. PYLORI ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΚΛΟ-ΓΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΤΟΥ ΠΕΠΤΙΚΟΥ ΕΛΚΟΥΣΣΤΟΥΣ ΚΙΡΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ;Α. Ντόβας, Ι. Γκαμπράνης, Γ. Καπετάνος, Α. ΜαργαρίτηςΒ΄ Παθολογικη Κλινικη Γενικού Νοσοκομείου ΛάρισαςΗ Εκρίζωση της H. Pylori λοίμωξης είναι η « standard» αντιμετώπιση για τη θεραπείατης νόσου του πεπτικού έλκους. Ο ρόλος του H. Pylori επί του πεπτικού έλκους, στουςασθενείς με κίρρωση του ήπατος, δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της φυσικής πορείας της νόσουτου πεπτικού έλκους στους κιρρωτικούς ασθενείς μετά την επούλωση είτε με την εκρίζωσηή τη θεραπεία με PPI’s.Υλικό - Μέθοδος: Μελετήθηκαν συνολικά 20 κιρρωτικοί ασθενείς (12 άνδρες και 8γυναίκες), μέσης ηλικίας 62 ετών (διακύμανση 45- 75 έτη), με πεπτικό έλκος και θετικήH. Pylori λοίμωξη. Οι μελετηθέντες ασθενείς δεν είχαν ποτέ υποβληθεί σε θεραπείαεκρίζωσης H. Pylori, ούτε είχαν λάβει μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακαή PPI’s τους τελευταίους δύο μήνες πριν την έναρξη την θεραπείας. Όλοι οι μελετηθέντεςυποβλήθηκαν σε ενδοσκοπικό έλεγχο ανωτέρου πεπτικού, καθώς και σε έλεγχοανίχνευσης της H.Pylori λοίμωξης. Οι εν λόγω ασθενείς υποβλήθηκαν επί 10 ημέρεςσε τριπλή θεραπεία εκρίζωσης (esomeprazole 40 mg o.d., Clarithromycin 500 mgrb.d, Amoxycillin 1 gr b.d.) και επί 4 εβδομάδες σε θεραπεία με esomeprazole 40 mgrημερησίως. Παράλληλα, μελετήθηκαν και 20 κιρρωτικοί ασθενείς με πεπτικό έλκος,αλλα αρνητικοί σε H. Pylori λοίμωξη. Οι συγκεκριμένοι υποβλήθηκαν σε θεραπεία μεesomeprazole 40 mgr ημερησίως για 4 εβδομάδες. Ενδοσκοπικός έλεγχος παρακολούθησηςδιενεργήθηκε και στις δύο ομάδες ασθενών, 4 εβδομάδες, 6 μήνες και έναχρόνο, μετά τη συμπλήρωση της θεραπείας εκρίζωσης, καθώς επίσης και επί υποτροπήςτων συμπτωμάτων. Οι ασθενείς με υποτροπή των ελκών τους υποβλήθηκαν σεθεραπεία συντηρήσεως με 20 mgr esomeprazole ημερησίως.Αποτελέσματα: Στους 18 από τους 20 ασθενείς με θετική H. Pylori λοίμωξη η θεραπείαεκρίζωσης ήταν επιτυχής. Όλα τα έλκη και στις δύο ομάδες ασθενών επουλώθηκανμετά 4 εβδομάδες από τη θεραπεία εκρίζωσης ή τη θεραπεία με esomeprazole. Κατάτη διάρκεια της 12/μηνης παρακολούθησης των ασθενών των δύο ομάδων υποτροπήτου έλκους προέκυψε στους 10 από τους 20 κιρρωτικούς με θετική H. Pylori λοίμωξηκαι στους 16 από τους 20 κιρρωτικούς ασθενείς, που ήταν αρνητικοί για H. Pylori λοίμωξη(p 0.005). Δεν παρατηρήθηκε υποτροπή του έλκους στους ασθενείςκαι των δύο ομάδων, που ελάμβαναν θεραπεία συντηρήσεως.Συμπεράσματα: 1. Η θεραπεία εκρίζωσης της H. Pylori λοίμωξης στους κιρρωτικούςασθενείς δεν αποτρέπει την υποτροπή του πεπτικού έλκους. 2. Ως εκ τούτου, η θεραπείασυντηρήσεως με PPI’s στους εν λόγω ασθενείς κρίνεται επιβεβλημένη, ανεξάρτητααπό την παρουσία ή μη της H. Pylori λοίμωξης.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):89P264ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΑΛΛΑΝΤΙΚΗ ΤΟΞΙΝΗ (BOTULINUMTOXIN) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΔΥΣΦΑΓΙΑΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗΣ ΣΕΜΕΓΑΛΑ ΕΠΙΦΡΕΝΙΚΑ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΑ ΣΕ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ ΑΣΘΕ-ΝΕΙΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝΠ. Κατσινέλος 1 , Γ. Χατζημαυρουδής 1 , Χ. Ζαβός 2 , Ι. Πιλπιλίδης 1 ,Γ. Παρούτογλου 1 , Ι. Κουντουράς 21Ενδοσκοπικό Τμήμα, ΓΝΘ «Γ. Γεννηματάς», 2 Γαστρεντερολογικό Τμήμα, Β΄Παθολογική Κλινική, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, «Ιπποκράτειο»ΝοσοκομείοΤα συμπτωματικά επιφρενικά εκκολπώματα συνήθως αντιμετωπίζονται χειρουργικάμε εκτομή των εκκολπωμάτων και οισοφαγομυοτομή, παρουσιάζονταςόμως σημαντικά ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας, ιδιαίτεραστους υπερήλικες.Παρουσιάζουμε δύο υπερήλικες ασθενείς οι οποίοι εμφάνισαν δυσφαγία σεέδαφος παρουσίας μεγάλων επιφρενικών εκκολπωμάτων. Λόγω της μεγάληςηλικίας των ασθενών και των σοβαρών συνοδών παθήσεών τους αποκλείστηκετο ενδεχόμενο της χειρουργικής παρέμβασης και προτιμήθηκε ηενδοσκοπική έγχυση διαλύματος αλλαντικής τοξίνης σε πολλαπλά σημείαστην περιοχή του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα και στο τοίχωμα τουοισοφάγου πλησίον των εκκολπωμάτων. Ύφεση της υποκείμενης συμπτωματολογίαςπαρουσιάστηκε άμεσα και στους δυο ασθενείς, με διατήρησητης επιθυμητής δράσης της αλλαντικής τοξίνης για 5-6 μήνες. Στη διάρκειατης πολύμηνης παρακολούθησης των ασθενών παρατηρήθηκαν επεισόδιαυποτροπής της δυσφαγίας, τα οποία αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς με επανειλημμένεςεγχύσεις του διαλύματος της αλλαντικής τοξίνης.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):89ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):89