Λεπτομέρειες... - Ελληνική Γαστρεντερολογική Εταιρία

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝP245ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΔΙΑΧΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΣΤΙΑΚΩΝΒΛΑΒΩΝ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣΤ. Γερούκης, Α. Παπαχριστοδούλου, Ε. Βαφειάδης, Κ. Αναστασιάδου,Β. Καλπακίδης, Π. ΠαλλάδαςΑκτινολογικό Τμήμα, Τμήμα Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου Γ.Ν. Θ.«Γ. Παπανικολάου»Εισαγωγή: Οι εστιακές βλάβες του ήπατος αποτελούν συχνό διαγνωστικόπρόβλημα. Η προσθήκη των ακολουθιών διάχυσης στη μελέτη τους μεμαγνητική τομογραφία (ΜΤ) προσφέρει επιπρόσθετες χρήσιμες πληροφορίεςγια την αντιμετώπισή τους.Σκοπός: Η εκτίμηση της συμβολής του υπολογισμού του συντελεστή μοριακήςδιάχυσης (ADC) στην εκτίμηση και τη διαφοροδιάγνωση των εστιακώνηπατικών βλαβών.Υλικό και μέθοδος: Μελετήθηκαν 20 ασθενείς οι οποίοι εμφάνισαν μονήρηβλάβη ήπατος τόσο με συμβατικό έλεγχο με ΜΤ όσο και με ακολουθίεςδιάχυσης. Χρησιμοποιήθηκαν 3 τιμές b-value (0, 400, 800s/mm2) και δημιουργήθηκανχάρτες ADC. Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε με περιοχές ενδιαφέροντοςσε φυσιολογικό παρέγχυμα και σε εστιακές ηπατικές βλάβεςκαι ποσοτική εκτίμηση του φαινομενικού συντελεστή διάχυσης (ADC). Ητελική διάγνωση των ως άνω βλαβών ήταν: 11 μεταστάσεις ήπατος, 4 ηπατοκυτταρικάκαρκινώματα, 3 αιμαγγειώματα, 2 απλές κύστεις.Αποτελέσματα: Οι κακοήθους υφής βλάβες, συμπεριλαμβανομένων τωνμεταστατικών εστιών και του ΗΚΚ εμφάνισαν τη χαμηλότερη τιμή του ADCενώ οι καλοήθεις βλάβες, δηλαδή τα αιμαγγειώματα και οι κύστεις, παρουσίασαντην υψηλότερη τιμή του ADC. Η μέση τιμή του ADC στις μεταστατικέςβλάβες ήταν 1,64 +/- 0,24, στους ασθενείς με ΗΚΚ 1,47 +/- 0,19, στααιμαγγειώματα 2,02 +/- 0,57 ενώ στις απλές κύστεις ήπατος 2,85 +/- 0,76.Η μέση τιμή του φυσιολογικού ηπατικού παρεγχύματος ήταν 1,31 +/- 0,07(x 10-3 mm2 sec-1).Συμπέρασμα: Οι ακολουθίες διάχυσης μπορούν να δώσουν επιπρόσθετεςπληροφορίες και να φανούν χρήσιμες στη διαφοροδιάγνωση των καλοήθωναπό τις κακοήθεις ηπατικές βλάβες.85P246ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΧΟΛΙΚΗ ΚΙΡΡΩΣΗ ΩΣ ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΜΕΜΟΝΩ-ΜΕΝΗΣ ΗΩΣΙΝΟΦΙΛΙΑΣN.Ε. Τσεσμελή 1 , Χ. Γ. Σαββόπουλος 1 , Γ.Δ. Καϊάφα 1 , Α.Ι. Χατζητόλιος 1 ,Ε.Ε. Βρεττού 2 , Μ.Ι. Αποστολοπούλου 1 , Α.Λ. Παπαδόπουλος 1 ,Δ.Φ. Κολιούσκας 11Α΄ Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο,Θεσσαλονίκη, 2 Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής, ΑριστοτέλειοΠανεπιστήμιο, ΘεσσαλονίκηΗ διερεύνηση της ηωσινοφιλίας απασχολεί διάφορες ειδικότητες, ενώ η πιθανήσυσχέτισή της με την πρωτοπαθή χολική κίρρωση (ΠΧΚ) έχει ελάχιστα διερευνηθεί.Παρουσιάζεται ενδιαφέρουσα περίπτωση θήλεως 59 ετών με ελεύθερο ιστορικό,που εισήχθη στην κλινική λόγω αυξημένων ηπατικών ενζύμων και ηωσινοφιλίας.Η τελευταία ήταν γνωστή ήδη από 20 μήνου, σε έλεγχο ρουτίνας λόγωκόπωσης. Από τον εργαστηριακό έλεγχο εισαγωγής επιβεβαιώθηκε η ηωσινοφιλία[WBC: 7,5x109/lit, ηωσινόφιλα: 1125/mm3-15% (φ. τ.: 3-5%)], ενώ αποκαλύφθηκανκαι αυξημένη αλκαλική φωσφατάση (ALP): 314 U/L, γ-gt: 146U/L, χολερυθρίνη:2,2 mg/dl (άμεση: 1,6 mg/dl), τρανσαμινάσες (SGOT: 62 U/L, GPT:88 U/L) και χοληστερόλη: 320mg/dl. Ο προ 20μήνου εργαστηριακός έλεγχος,ήταν φυσιολογικός, όπως και καλλιέργειες κοπράνων. άλλες αιτίες ηωσινοφιλίας,όπως δερματολογικές, πνευμονολογικές, αγγειακές ή ανοσολογικές παθήσεις,αλλεργικές διαταραχές, παθήσεις κολλαγόνου και νεοπλασίες είχαν αποκλειστείαπό το ιστορικό, την κλινικοεργαστηριακό έλεγχο (ακτινογραφία θώρακος,αξονική τομογραφία άνω- κάτω κοιλίας και οπισθοπεριτόναιου, ηλεκτροφόρησηπρωτεϊνών ορού, ποσοτικός προσδιορισμός ανοσοσφαιρινών, ανοσοηλεκτροφόρησηορού, καρκινικοί δείκτες, οστεομυελική παρακέντηση). Κατάτη νοσηλεία βρέθηκε ήπια ηπατομεγαλία και θετικά αντιμιτοχονδριακά αντισώματα(ΑΜΑ) από τον ανοσολογικό έλεγχο Η διάγνωση της ΠΧΚ επιβεβαιώθηκεκατόπιν βιοψίας ήπατος ιστολογικά. Χορηγήθηκε ουρσοδεοξυχολικό οξύ(15 mg/kg/ημέρα) ενώ μετά από τρεις μήνες το αιματολογικό και το βιοχημικόπροφίλ της ασθενούς βελτιώθηκε (ηωσινόφιλα: 6%, ALP: 234 U/L, γ-gt: 80 U/L,SGOT: 59 U/L, GPT: 72 U/L).Επισημαίνεται ότι η ΠΧΚ θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην διαφορική διάγνωσητης ηωσινοφιλίας, ιδίως όταν έχουν αποκλειστεί οι συχνότερες αιτίες αυτής.Ειδικότερα, τα ΑΜΑ θα πρέπει να αξιολογούνται σε κάθε περίπτωση ηωσινοφιλίαςαγνώστου αιτιολογίας, ακόμα και επί απουσίας συμπτωμάτων ή εργαστηριακώνευρημάτων συμβατών με ΠΧΚ.ANNALS OF GASTROENTEROLOGY 2007;20(Suppl):85P247H ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΗΠΑΤΙΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟ-ΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟΣ. Ζούμπας 2 , Γ. Μπαλταγιάννης 1 , Ε.Β. Τσιάνος 11Α’ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Ηπατο-Γαστρεντερολογική Μονάδα,Τομέας Παθολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 2 ΜεταπτυχιακόςΝοσηλευτής ΤΕ Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου ΙωαννίνωνΗ χορήγηση χημειοθεραπείας σε ασθενείς με κακοήθη νοσήματα συνοδεύεταιαπό διαταραχές της ηπατικής βιολογίας οι οποίες ποικίλουν σε βαρύτητααπό την ασυμπτωματική αύξηση των ενζύμων μέχρι την εμφάνισηκεραυνοβόλου οξείας ηπατικής ανεπάρκειας.Σκοπός: Η εκτίμηση της επίδρασης της χορήγησης συνδυασμένης χημειοθεραπείαςστην ηπατική βιολογία ασθενών με διάφορους τύπους πρωτοπαθώννεοπλασμάτων.Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη έλαβαν μέρος 16 ασθενείς με καρκίνο τουπνεύμονα (3 με ηπατικές μεταστάσεις), 5 ασθενείς με καρκίνο μαστού, 10ασθενείς με καρκίνο ωοθηκών (3 με ηπατικές μεταστάσεις), 10 ασθενείς μεκαρκίνο στομάχου(2 με ηπατικές μεταστάσεις) και 10 ασθενείς με καρκίνοπαχέος εντέρου(3 με ηπατικές μεταστάσεις).Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με ηπατικές μεταστάσεις παρουσίαζαν σημαντικάδιαταραγμένη ηπατική βιολογία πριν την έναρξη χημειοθεραπείας.Οι διαταραχές αυτές αφορούσαν την αύξηση των τρανσαμινασών αλλάκαι των χολοστατικών ενζύμων (AST= 36±25, ALT=41±25, ALP=209±143,GGT=113±166, TBL=1,1±1,3). Οι ασθενείς με μεταστατική ηπατική νόσοβελτίωσαν την ηπατική βιολογία μετά ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία(p