Download (1339Kb) - Suleyman Demirel University Research ...

Mutluluğun boyutları arttığı ölçüde onun da dehşetinin boyutlarıartıyor…” 239şeklinde mutluluğu tehdit eden ölüm üzerine düşüncelerini sıralar.Hilmi Yavuz’un Taormina’sında adada yaşanan hayat mutluluğun ifadesinedönük bir görünüm taşır. Yaşadığı dünyanın dar kalıpları içerisinde sıkışan, dahadoğrusu maddî çerçevede varlığını sürdürürken manevî plânda birçok çıkmazlara düşer,varoluşun getirdiği kendini gerçekleştirme çabası ve bundan doğan büyük sorumluluksonucunda bunalan insan, çıkış yolunu arar. Taormina’da anlatıcı, kendine yeni bir kentkurmakla, hayattan duyduğu hoşnutsuzluktan ancak bu kenti düşünmekle huzura erişir.‘Ne zaman kendi kendime ‘Taormina! Desem, aydınlığa boğuluyorum 240 diyen anlatıcı,insanoğlunun yüzyıllardan beri mutluluk, dirlik düzenlik, ölümsüzlük yönündekiözlemlerini çoğunlukla uzak bir ada görüntüsüyle birleştirerek dile getirmeyi seçer.Günlük hayatın katı gerçekliğinden bunaldıkça, gönlündeki adanın mutlu yalnızlığınasığınır.Reşat Karakuyu’nun Ütopya Mistik Masal Dünyası adlı eserinde şair Ark,ailesindeki ve şairlik hayatındaki mutsuzluktan dolayı talih arayışına girer. Yedi dağ veyedi vadi aştıktan sonra Ark, asıl mutluluğun inançta gizli olduğunu görür. Onun için enbüyük mutluluk inançtır. Ancak o zaman huzura kavuşur ve vicdanını acılardan kurtarır.Ark, artık ruhunu temizlemiştir. Cenneti görebilmesi, bir anlık da olsa Ark’ı sonsuzmutluluklara kavuşturmuştur. Asıl mutluluk unsuruna eserin sonunda rastlarız. Dahaönceden Ark, birtakım geçici mutluluklar da yaşamıştır. Fakat, inanç katmanınıngetirdiği ebedî mutluluk fikri onun arayışlarının sonunda ulaştığı mutlulukta sonnoktadır.Yokistan Tasarısı’nda moral değerler üzerinde sınırlı olarak duran İlhanMimaroğlu, mutluluk kavramını doğrudan doğruya konu edinmez. Fakat, ütopik anlatısıinsanların eşitlikçi ve rahat yaşama alanının arayışı olarak belirmesi bakımından idealbir hayatın peşindedir. Bu da Yokistan’daki insanların mutluluğunu sağlayacak altyapıyı hazırlar.239 Age, s. 53.240 Hilmi Yavuz, Üç Anlatı, Can, İstanbul 1995,s. 9.115