Ocena przydatności oznaczania prohepcydyny w przebiegu ...

[99] Nie było moŜliwości dokładnego sprawdzenia zaleŜności między zasobami Ŝelaza
u matki i u noworodka w naszym badaniu. Niepełna dokumentacja medyczna
cięŜarnych, róŜnice pomiędzy wynikami morfologii wykonywanymi podczas ciąŜy
w innych laboratoriach niŜ badania u noworodków, róŜny wiek dzieci i pobieranie
badań przed przyjęciem do tutejszej kliniki nie pozwoliłyby na pełną i jednoznaczną
ocenę. Biorąc jednak pod uwagę wyniki cytowanych powyŜej badań, istnieje małe
prawdopodobieństwo, Ŝe byłyby stwierdzone korelacje pomiędzy wynikami oznaczeń
u matki i dziecka. Dodatkowo utrata krwi przy porodzie i niedokrwistość mogłaby
spowodować, Ŝe u kobiet stęŜenie prohepcydyny byłoby niŜsze niŜ przewidywano na
podstawie statusu Ŝelaza pod koniec ciąŜy, poniewaŜ anemia hamuje ekspresję genu
HAMP w wątrobie. [21,57,58,59]
Podczas pierwszych dni Ŝycia zachodzą znaczne zmiany w zakresie homeostazy Ŝelaza
u noworodka. Do 48 godziny Ŝycia stęŜenie Ŝelaza obniŜa się, a poziom ferrytyny
wzrasta niemal dwukrotnie przy stałym stęŜeniu transferyny w surowicy krwi. [87]
Przejściowy wzrost stęŜenia ferrytyny wynika z rozpadu płodowych erytrocytów,
z których uwalniane Ŝelazo jest przechowywane na późniejsze potrzeby noworodka
i niemowlęcia. [100] Wykryto takŜe zwiększoną zdolność wiązania Ŝelaza, co
zinterpretowano jako moŜliwość adaptacji noworodka do stresu oksydacyjnego
bezpośrednio po urodzeniu. [87] Ponadto wysokie stęŜenie hemoglobiny i względnie
duŜe stęŜenie Ŝelaza z erytrocytów płodowych mogą powodować wzrost syntezy
prohepcydyny jako odpowiedź na „zwiększone zasoby Ŝelaza”. [88]
Porównując grupę odniesienia i drugie oznaczenie w naszej grupie badanej, podjęto
próbę rozstrzygnięcia, czy po wyleczeniu zakaŜenia parametry metabolizmu Ŝelaza
u noworodka są porównywalne do tych u noworodków bez zakaŜenia. Nie stwierdzono
róŜnicy statystycznie znamiennej pomiędzy stęŜeniem Ŝelaza w drugim oznaczeniu
w grupie badanej a grupą odniesienia (p=0,66). W drugim oznaczeniu stęŜenie ferrytyny
nadal było wyŜsze w grupie badanej niŜ w grupie odniesienia (379,10 ± 185,58,
mediana 339,5 ng/ml vs 330,56 ± 246,02, mediana 277,0 ng/ml), chociaŜ nie była to
róŜnica statystycznie istotna (p=0,10). Podobnie zmiana stęŜenia ferrytyny pomiędzy
drugim a pierwszym oznaczeniem nie była znamienna statystycznie (p=0,30) i nie była
jednoznaczna (u części pacjentów stęŜenie ferrytyny wzrosło, u części – obniŜyło się),
pomimo Ŝe pod względem stęŜenia hemoglobiny grupy róŜniły się w sposób istotny
104