Ocena przydatnoÅci oznaczania prohepcydyny w przebiegu ...
Ocena przydatnoÅci oznaczania prohepcydyny w przebiegu ...
Ocena przydatnoÅci oznaczania prohepcydyny w przebiegu ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
przeciwciał przeciwko hepcydynie. Do chwili obecnej opracowano kilka metod<br />
<strong>oznaczania</strong> hepcydyny, w tym opartą na spektrometrii masowej (MS),<br />
immunochemiczną (IC), radioimmunologiczną (RIA) oraz immunoenzymatyczną<br />
(ELISA). RóŜnice pomiędzy metodami wynikają z zastosowania innych standardów<br />
laboratoryjnych i moŜliwości wykrywania bioaktywnej formy 25-aminokwasowej oraz<br />
izoformy 20- i 22-aminokwasowej. Pierwotnie poza badaniami ściśle naukowymi<br />
dostępna była metoda ELISA do <strong>oznaczania</strong> stęŜenia <strong>prohepcydyny</strong>, 60-<br />
aminokwasowego propeptydu, dopiero od początku 2009 roku dostępny jest zestaw<br />
ELISA do <strong>oznaczania</strong> hepcydyny. Inne metody <strong>oznaczania</strong> hepcydyny i prohormonu,<br />
<strong>prohepcydyny</strong>, wykorzystywano wyłącznie w badaniach naukowych. [68,71-73] Na<br />
podstawie wyników badań metodą ELISA, w której zastosowano przeciwciała<br />
przeciwko końcowi N <strong>prohepcydyny</strong>, udowodniono, Ŝe poza ostateczną formą<br />
hepcydyny do krąŜenia uwalniany jest prohormon. Zmniejszenie klirensu nerkowego<br />
<strong>prohepcydyny</strong> powoduje, Ŝe w <strong>przebiegu</strong> niewydolności nerek stwierdzano wyŜsze niŜ<br />
fizjologiczne stęŜenia <strong>prohepcydyny</strong> w surowicy krwi. Nie wiadomo jednak, czy<br />
technika ELISA wykrywa wyłącznie 60-aminokwasową prohepcydynę, czy równieŜ<br />
gromadzące się formy 20-, 22- i 25-aminokwasowe. [73,74]<br />
I.7. ZakaŜenie, zaburzenia homeostazy Ŝelaza w <strong>przebiegu</strong> stanu zapalnego<br />
i metody diagnostyczne w okresie noworodkowym<br />
ZakaŜenie definiuje się jako proces patologiczny z reakcją zapalną na obecność<br />
chorobotwórczych lub potencjalnie chorobotwórczych drobnoustrojów w tkankach,<br />
płynach lub jamach ciała. [75] Do rozpoznania posocznicy konieczne jest<br />
współistnienie objawów klinicznych, wykładników stanu zapalnego oraz dodatniego<br />
posiewu krwi. Zaleca się jednoczasowe pobranie dwóch posiewów krwi z róŜnych<br />
miejsc, aby wykluczyć wyniki fałszywie dodatnie wynikające z zanieczyszczenia florą<br />
bakteryjną ze skóry. Prawdopodobieństwo właściwego rozpoznania rośnie, gdy<br />
uzyskano jeden i ten sam szczep bakteryjny z obu próbek krwi. Fakt ten ma szczególne<br />
znaczenie dla rozpoznanie posocznicy w przypadku zakaŜenia odcewnikowego (ten sam<br />
szczep drobnoustroju wyhodowany z krwi pobranej z kaniuli centralnej i z naczynia<br />
obwodowego). [76] Według innych autorów stwierdzenie u noworodka stęŜenia białka<br />
C-reaktywnego ≥ 10 mg/l i wystąpieniu co najmniej jednego klinicznego objawu<br />
zakaŜenia upowaŜnia do rozpoznania sepsy. [77]<br />
39
Change language