Materiały - Wydział Technologii Chemicznej - Poznan.pl

PRZYGOTOWANIE PRÓBEK W CHEMICZNYCHMETODACH ANALIZY OKSYALKILATÓWA. SzymańskiPolitechnika Poznańska, Instytut Chemii i Elektrochemii Technicznej,ul. Piotrowo 3, 60-965 PoznańOznaczanie oksyalkilatów, to jedno z najtrudniejszych zagadnień analizyśrodowiskowej. Uciążliwość ich analizy uwarunkowana jest fizykochemicznie(mieszaniny homologów o różnym stopniu oksyalkilenowania, niemające ugrupowańatomów o wybitnie chromoforowych cechach) i metodologicznie (organicznycharakter uniemożliwia stosowanie w procedurach ich oznaczania wstępnych etapówdekompozycji próbki, jakie często poprzedzają oznaczanie jonów metali, ajednocześnie wymusza wprowadzanie do procedur analitycznych złożonych etapówwstępnej obróbki, w których nawet kilkakrotnie powtarzane są takie operacje jakekstrakcja, wypienianie, adsorpcja i wymiana jonowa). Te złożone uwarunkowaniależą u podstaw dużej różnorodności metod środowiskowej analizy oksyalkilatów, azarazem tłumaczą harmonijny rozwój klasycznych metod chemicznych oraz metodopartych na zaawansowanych technikach instrumentalnych, w analizie tychzwiązków.Klasyczne chemiczne metody analizy oksyalkilatów rozwijane są odkilkudziesięciu lat. Główne z nich, to metody ekstrakcyjne (metodarodanokobaltanowa, z 1955 roku – normatywna w Stanach Zjednoczonych, gdzieznana jest jako tzw. metoda CTAS i metoda pikrynianowa, z 1976 roku) oraz metodystrąceniowe, z których jako pierwszą opracowano metodę tetrafenyloboranową (1957rok), a największe znaczenie zyskała opracowana w 1963 roku przez Bürgera –później modyfikowana przez Wickbolda, Watersa i Longmana – klasyczna metodajodobizmutanowa, normatywna w wielu krajach Europy (także w Polsce), a znanapod równoważnymi nazwami – metoda BiAS, metoda Wickbolda lub metodastrąceniowa ze zmodyfikowanym odczynnikiem Dragendorffa. Głównym etapemtych metod jest reakcja chemiczna, której celem jest wprowadzenie do analizowanej29