wani myślÄ prof. Tadeusza Sławka (UŚ), podejmujemy na łam

TEMAT NUMERUfot. Jerzy Giedrys24I.S.: Z jakimi problemami zwracają się doPani studenci, czego najczęściej dotyczą ich pytania?M.G.: Studentów, którzy się do mnie zgłaszają,mogę podzielić generalnie na dwie grupy. Do pierwszejzaliczam studentów wykazujących się kreatywnością,poszukujących dróg do zrealizowania swoichpomysłów, wykazujących się różnymi przejawamiaktywności kulturalnej, naukowej, organizacyjnej,sportowej. Głównie należą do nich przedstawicielekół naukowych, którzy przychodzą do mnie z propozycjamipewnych działań, najczęściej poszukująrównież możliwości finansowania tych pomysłówlub wskazania szans dofinansowania spoza uczelni.W takich chwilach ubolewam nad tym, że fundusz,którym dysponuję, nie pozwala mi na zrealizowaniewszystkich pomysłów. Spotkania z tymi studentamisą zazwyczaj budujące. Drugą grupę stanowią studenci,którzy mają różnego rodzaju problemy. Terozmowy należą do trudniejszych.I.S.: Jak kształtował się obraz studentaw okresie, gdy Pani studiowała, a jak widzi goPani dzisiaj? Co uległo zmianie na przestrzenitych dwudziestu kilku lat?M.G.: Podstawą tych obserwacji jest upływ czasui zmieniająca się rzeczywistość. Początek lat 80.,okres moich studiów w Poznaniu, to zarazem trudnyokres w historii Polski. Wszystko to, co działo sięobok nas, powodowało wiele ograniczeń zarównow samym studiowaniu, w przejawianiu aktywnościstudenckiej, jak i w życiu codziennym. Wspomnęjeden z epizodów, który nawet dla mnie jest czymśodległym i prawie niewiarygodnym. Po wprowadzeniugodziny milicyjnej (w Poznaniu dla studentówod 20:00 do 7:00), aby dostać się na zajęcia na godzinę6:45, mieliśmy specjalne przepustki. O żadnychimprezach i wieczornych spotkaniach nie byłomowy, no chyba że na własne ryzyko. Dziś nie ma takichograniczeń, studenci w wieloraki sposób mogąwykazywać się swoją aktywnością. Nie ma obaw,że będzie ona odbierana jako niepożądana, politycznieniepoprawna, niezgodna z jakimikolwieki czyimikolwiek oczekiwaniami. Cała reszta jest jednakniezmienna – tak jak kiedyś, trzeba studiować,zdobywać wiedzę, nabywać umiejętności, zdawaćegzaminy, no i oczywiście poznawać nowych ludzi,spotykać przyjaciół i bawić się...I.S.: Czy spotkała Pani na drodze studenckiejswojego mistrza czy mentora?M.G.: Studiując na Akademii Ekonomicznejw Poznaniu, spotkałam prof. Zbigniewa Czerwińskiego.Nie był on moim promotorem, ale miałamz nim zajęcia i wykłady. Był moim mistrzem. Byłi mam nadzieję, że nadal jest autorytetem dla studentówi współpracowników. To człowiek o ogromnejwiedzy i umiejętnościach. Co ważne, odznaczałsię niesamowitą życzliwością i skłonnością do niesieniapomocy. Chętnie podejmował dyskusję na każdytemat, po prostu nie opędzał się od nas, studentów.Obecnie mimo, że zmniejsza się dystans między nauczycielema studentem, nie ułatwia to odnajdywaniarelacji mistrz-uczeń, umożliwia jedynie bardzodobrą wzajemną komunikację.I.S.: Z własnego doświadczenia wiem, żeposiadanie autorytetu – osoby, która będzieprzewodnikiem – jest bardzo cenne, ponieważpomaga znaleźć punkt zaczepienia, dzięki któremustudiowanie nabiera nowego, głębszegosensu. Szukałam takiej osoby przez dłuższy czasi gdy ją znalazłam, uzmysłowiłam sobie, że jestemjej wdzięczna za to, że jest.M.G.: Wspomniała Pani, że sama szukała. To najważniejsze– żeby znaleźć, trzeba szukać. Jestempewna, że na uniwersytecie jest wiele osób, którezasługują na miano autorytetu, i że każdy ma możliwośćspotkania swojego przewodnika naukowego.Marzą mi się relacje oparte na tutoringu, pozwalającena bliższe kontakty pomiędzy wykładowcą a studentem,które dają możliwość lepszego poznaniasię i bardziej owocnej pracy.I.S.: Jak ocenia Pani pozanaukową działalnośćstudentów? Co sądzi Pani o ich kulturalnejaktywności?M.G.: Kultura studencka to aktywność bliskamojemu sercu, stąd wśród moich priorytetów jakoprorektora znajduje się także działalność kulturalnastudentów. Chciałabym doprowadzić do większejrozpoznawalności ośrodków kulturalnych UniwersytetuSzczecińskiego, zależy mi zwłaszcza na AkademickimCentrum Kultury, działającym na naszejuczelni i ciągle niestety kojarzonym z nieistniejącymjuż Domem Marynarza. Skoro Szczecin stara sięo miano Europejskiej Stolicy Kultury 2016, to należałobybardziej wzmocnić to miejsce i dążyć do utrwaleniajego kulturotwórczego wizerunku w oczachszczecinian. W miarę swych możliwości wspieramkulturę studencką – teatry akademickie, chóry, kabarety.Wspólnie z Samorządem Studenckim organizujemyJuwenalia i Otrzęsiny, współorganizujemylub sponsorujemy cenne inicjatywy kulturalne, m.in.AKUSTYCZEŃ, czy przegląd kabaretów SZPAK.