wani myślÄ prof. Tadeusza Sławka (UŚ), podejmujemy na łam

PREZENTACJEgdyż oznaczało pokonywanie licznych przeszkódorganizacyjnych i technicznych. By pismo powołaćdo życia, najpierw trzeba było przełamać opory zestrony ówczesnych władz miasta, które miały finansowaćkwartalnik o charakterze raczej elitarnym niżpopularnym, a więc nie dla masowego odbiorcy,a tym bardziej nie dla zysku. Z perspektywy dorobkupiętnastolecia widać, że był to trud opłacalny, choćefektów nie da się ocenić wedle kryteriów ekonomii.Występując z takim projektem parokrotnie kierowaliśmywnioski i odbyliśmy kilka debat środowiskowychz udziałem przedstawicieli magistratu, ażwreszcie jedna z nich, 5 maja 1994 r. w Galerii Kierat,doprowadziła do pozytywnej decyzji. Chyba właśnietę datę można przyjąć za formalne narodziny, choćdo pierwszego numeru trzeba było poczekać jeszczeponad pół roku, a jego promocja odbyła się dopiero21 grudnia.Zaczynaliśmy działalność prawie w trybie wędrownym,nosząc materiały redakcyjne w teczkach,a spotykaliśmy się na strychu Klubu 13 Muz, by dopieropo czterech latach otrzymać osobne pomieszczenieredakcyjne. Względna stabilizacja trwała tylkodo 2008 roku, gdyż zabrakło tam dla nas miejsca.Nową siedzibę zyskaliśmy w willi przy al. Piastów 90,gdzie się mieści biuro Europejskiej Stolicy KulturySzczecin 2016. Jubileusz, który obchodziliśmy 27stycznia 2010 roku w Piwnicy KANY, przypadł na czasredakcyjnej przeprowadzki.W 1999 roku kwartalnik udało się przekształcićw dwumiesięcznik, co na tle podobnych czasopismregionalnych w kraju było sukcesem wyjątkowym.Rok później zainaugurowaliśmy serię wydawniczą„Biblioteka Pograniczy”, w której pierwszym tytułembyła głośna – jak się wkrótce okazało – powieść ArturaD. Liskowackiego Eine kleine, opowiadająca o dziejachSzczecina tuż po wojnie i losach pozostającejw nim ludności niemieckiej.Kiedy tworzyliśmy pismo, wśród wielu pomysłówna tytuł zaproponowałem w końcu ten, który zostałzgodnie przyjęty: „Pogranicza”. Kojarzy się wprawdzieprzede wszystkim z położeniem geograficznymSzczecina, ma jednak sens bardziej uniwersalny: chodziw nim także o pogranicza różnych dziedzin sztukii dyscyplin współczesnej humanistyki, nauki, życiakulturalnego i społecznego, o wielonurtowość myśli,a także wielokulturowość i wieloetniczność. Takszeroki zakres problematyki pozwolił połączyć ideępisma regionalnego z uniwersalizmem – prezentacjądokonań artystycznych Szczecina włączyć się w życiekulturalne i dyskusje ogólnopolskie. Nawiązaliśmykontakty ze środowiskami twórczymi z zagranicy,zwłaszcza z pisarzami niemieckimi, współorganizującz nimi spotkania pisarzy pod nazwą Dialog. Rozwinęliśmywspółpracę z ośrodkami polonijnymi, m.in.w Bremie, Hanowerze, Lubece, Berlinie i Kopenhadze,ze Szwecją oraz innymi krajami bałtyckimi, Kanadąi USA. Międzynarodowo-regionalny charakterpisma stawał się coraz bardziej widoczny – zarównow tematyce kolejnych numerów, jak w zestawie prezentowanychna naszych łamach autorów.„Akademickość” periodyku (z której wielokrotnieczyniono nam zarzut) uznaliśmy raczej za atut niżsłabość, gdyż dotyczy kompetencji twórców, a nie95