wani myślÄ prof. Tadeusza Sławka (UŚ), podejmujemy na łam

TEMAT NUMERUStudent:superbohaterPatrząc wstecz, każdy stwierdzi, że zaczęło się mało spektakularnie. Nie było żadnegoukąszenia przez zmutowanego pająka, żadnego odkrytego w tajemniczych okolicznościachpozaziemskiego pochodzenia, nawet nie było jaskini pełnej nietoperzy. Po prostu się zaczęło…A jednak było w tym coś magicznego, niepowtarzalnego.To były pierwsze dni października, kiedy oficjalniezostałem studentem. Złożone ślubowanie, legitymacjaz moim poważnym zdjęciem, zielona książeczka ze słowem„indeks” i masa ludzi, których nie znam.W powietrzu panowała jeszcze atmosfera wakacji,a tu wykłady, ćwiczenia… i kolejne integracyjne wyjściaorganizowane przez Samorząd Studencki – prawdziwewyzwanie wymagające supermocy, supergłowy, toznaczy odporności na zmęczenie i superniewrażliwychkubków smakowych! Dzień w dzień kolejne, wieczornetreningi wytrzymałościowe – w końcu słowo „student”zobowiązuje. Pamiętam, że wtedy odkładane z tygodniana tydzień kolokwia wydawały się takie odległe…i zupełnie niegroźne.Połowa listopada – kolokwium! Pierwsze kolokwiumw życiu. I to niezapowiedziane! Nikt chyba niemówił, że trzeba być przygotowanym z zajęć na zajęcia!Niespotykany nigdy wcześniej poziom trudnościi kompletne zaskoczenie. W takich warunkach mógłporadzić sobie tylko superbohater. Czterdzieści pięćminut później wyszedłem z zajęć zadowolony z wielkim„2” na kartce. Dopiero wieczorem dowiedziałemsię, że na uniwersytecie jest czterostopniowa skalaocen. Czyżby supermoce mnie zawiodły? Sprawdzimyna poprawce…Kolejne miesiące mijały. Na korytarzachszeptano coś o nadchodzącej sesji.Owiane tajemnicą słowo wymawianebyło z lękiem i akcentem, którym niepowstydziłby się sam Gollum z WładcyPierścieni. Sssesssja… Ponoć nie wszyscydotrwają do końca. Gdzieś międzyliczne chwile beztroskiej zabawy wkradłsię strach przed tym, co nieznane i piekielnieniebezpieczne.Koniec lutego. Pierwsze poprawianieprzedmiotu. Chyba czas na naukę. 72godziny bez snu, dwa dzbanki kawy i tuzinpączków. Rezultatem tych nadludzkichwysiłków był niebywały sukces! Moja czarodziejkaawansowała na 83 poziom! Nie każdywytrzyma tyle czasu przed komputerem bezprzerwy. A egzamin? Nawet jak się nie udazdać, to przynajmniej wiem, że nie zmarnowałemczasu. W końcu mam jeszcze egzaminpoprawkowy, a później? Lektura regulaminu studiówpozwoliła mi posiąść wiedzę tajemną, zapewniającąkolejne beztroskie chwile i niezachwiane niczym tysiącletnidąb przekonanie, że będzie dobrze. W końcupo poprawce jest egzamin komisyjny.Wszyscy wyjechali na narty. Wszyscy? Nie. Zostalitylko najwytrwalsi, elita wydziału. W końcu groźbaegzaminu komisyjnego zmusiła do podjęcia jakichśdziałań. Tylko dlaczego właśnie teraz wypada najwięcejokazji do świętowania? Urodziny koleżanki, koncert ulubionegozespołu. Sumienie to straszna przeszkoda dlaporządnego studenta. Uzbrojony w silną wolę i naręczeksiążek postanowiłem, że koleżance wręczę urodzinowyupominek, a na koncercie będę co najwyżej godzinę.Później wrócę i będę się uczył dalej… następnegodnia rano, po nieprzespanej nocy, musiałem pogodzićsię z tym, że siła nadludzkiego umysłu potrafiącegoprzeniknąć najdoskonalszy plan superwrogów musiałaulec presji rówieśniczej. No nic, od jutra się uczę!Egzaminy ustne... wymyślono je chyba po to, żebyprofesorowie mogli powiedzieć: „Ale ja pana nie pamiętam.Chodził pan na moje wykłady?”. Grobowacisza. To pojedynek tytanów.Powietrzeza-PawełPiwowarczykPrzewodniczącyKomisji PrawnejUczelnianejRady SamorząduStudenckiego,Student WydziałuNauk Ekonomicznychi ZarządzaniawspółpracaWojciechPiwowarczyk27