POST SCRIPTUM - 1 2020

Autor zdjęcia: Michał Mutor
Co jest takiego fascynującego w plakacie, że wybrałeś
ten rodzaj przekazu jako swoje medium? Czyżby tylko
szybki, błyskawiczny efekt?
No cóż, malarz najpierw maluje obraz, potem szuka menadżera,
marszanda, kombinuje, nawiązuje współpracę
z galerią, mija jeden tydzień, drugi tydzień, pół roku, rok
i mówią mu, że się jeszcze nie sprzedało, a w przypadku
plakacisty – dzisiaj robisz, jutro jest na mieście i albo jest
dobre, albo złe. Jeżeli złe, no to coraz mniej masz zleceń,
jeśli dobre to masz ich coraz więcej. Skutki są prawie
natychmiastowe. Mnie jednak zawsze bardziej kręciło
bycie wśród ludzi, czyli pokazywanie tego, co robię i słuchanie
opinii. Każdy ma jakieś inne predyspozycje,
np. mnie nakręca odbiór widzów, to w jaki sposób postrzegają
moje prace. Jeżeli zwracają na to uwagę, jeżeli
coś im się podoba, jest do czegoś potrzebne… a właśnie,
może to tu jest sedno, że nie bardzo umiem robić rzeczy,
które nikomu nie są potrzebne i to nie tylko w kontekście
samego faktu zlecenia. Jeżeli ktoś chce, żebym to coś
zrobił, to mi się wtedy najlepiej pracuje.
Od lat wszędzie Ciebie pełno, działasz jak petarda.
W dorobku masz ponad 1500 świetnych plakatów,
za które otrzymałeś wiele prestiżowych nagród.
Ile zrobiłeś ich w ciągu ubiegłego roku i ile czasu
przeciętnie zajmuje Ci namalowanie jednego?
W roku ubiegłym zrobiłem 112 plakatów. Nie można
uśrednić czasu spędzanego nad jednym plakatem.
Nie ma to recepty. Ja przyzwyczaiłem się do pracy jednonocnej,
czyli pracuję w nocy i jeśli robię w nocy plakat, to
rano zwykle już jest ok., ale nie ma reguły, nie zawsze się
udaje. Kiedyś nie miałem wyboru. Siadałem w nocy przed
terminem i malowałem, ale dziś, kiedy pracuję z komputerem,
kiedy szukam tak naprawdę pomysłów, które by
były czytelne na ulicy, to rzadko się udaje w jedną noc, ale
w każdym razie staram się. Ktoś mógłby skrytykować, że
co to za malowanie w jedną noc, ale ja bardzo źle znoszę
„odchodzenie od listu”. Jeżeli piszesz list, to to jest pewien
ciąg emocji, które przelewasz na papier, ręka chodzi,
pismo ma jeden charakter. Nagle dzwoni telefon, dziecko
woła, czy coś tam jeszcze. Odchodzisz, wracasz i ewidentnie
widać, w którym miejscu przerwałeś i powróciłeś.
Ja nie mogę sobie na to pozwolić w moim tworzeniu. Na
te chwile odejścia, bo to widać. Z reguły staram się to zrobić
za jednym zamachem. Czasami to powoduje, ze siedzę
nawet do 6 rano, ale jednak próbuję zrobić w jedną noc.
Jak przebiega u Ciebie proces twórczy, tj. czy potrzebujesz
skupienia do pracy i metodycznie opracowujesz
temat, czy raczej doznajesz jakiegoś olśnienia,
po którym siadasz i bach-gotowe?
Nie, nie, no tak to nie ma. Od momentu telefonu, maila,
zapytania noszę w sobie temat i bardzo rzadko robię
POST SCRIPTUM
13