Φιλοσοφική Σχολή Τμήμα Î¤Î¿Ï ÏÎºÎ¹ÎºÏŽÎ½ Î£Ï€Î¿Ï Î´ÏŽÎ½ και Σύγχρονων ...

Οδηγός Σπουδών Τμήματος Τουρκικών Σπουδών & Σύγχρονων Ασιατικών ΣπουδώνLederman, N., G., Abd-El Khalick, F, Bell, R., L. & Schwartz R., S. (2002). Views ofNature of Science Questionnaire: Toward Valid and Meaningful Assessment of Learners’Conceptions of Nature of Science. Journal of Research in Science Teaching, 39 (6), 497-521.Lederman, N.G., & O’Malley, M. (1990). Students’ perceptions of tentativeness in science:Development, use, and sources of change. Science Education, 74, 225–239.Lederman, N. G. (1992). Students' and teachers' conceptions of the nature of science: areview of the research. Journal of Research in Science Teaching, 29(4), 331-359.Meyling, H., (1997). How to change students’ conceptions of the epistemology of science.Science & Education, 6, 397- 416.(NRC) National Research Council, (1996). National Science Education Standards.Washington, DC: National Academic Press.Ryder, J., Hind, A., & Leach, J. (2001). The design of materials and strategies for teachingabout the epistemology of science. Paper presented at the European Science EducationResearch Association Conference, Thessaloniki, Greece, August 21-25.Sandoval, W. (2003). The inquiry paradox: Why doing science doesn’t necessary changeideas about science. Paper presented at the Computer Based Learning in Science,Conference Proceedings, Vol. 1, Nicosia, 2003.Sandoval, W., & Morrison, K. (2000). “You can’t believe a theory that’s wrong”: Highschool students’ ideas about theory and theory change. Presented at the annual meeting ofthe American Educational Research Association, New Orleans, April 28, 2000, at session45.02 “The effects of inquiry on students epistemologies of science”.70041 Ισλαμικοί δικαϊκοί θεσμοίΔιδάσκων: Δρ. Κυριάκος Θ. Νικολάου-ΠατραγάςΑ΄: Εις το μάθημα τούτο εξετάζονται αι νομικαί εκδηλώσεις ως αύται εθεσμοθετήθησανυπό του Ισλάμ. Καταβάλλεται προσπάθεια να παρουσιασθή το σύνολο αυτών, καίτοιδίδεται μεγίστη βαρύτης εις τας απανταχού του ισλαμικού κόσμου ούσας εν ισχύιδιαπροσωπικάς σχέσεις (και εν Ελλάδι έτι εις την μουσουλμανικήν μειονότητα τηςΘράκης). Όπως και εις το ποινικόν δίκαιον, εφαρμοζόμενον εις τας χώρας του Κόλπου,Αφγανιστάν, Σουδάν, Πακιστάν, Ιράν κ.ά.Β΄: Ελήφθη ως πρότυπον η διδασκαλία του μαθήματος εις την νομικήν σχολήνπανεπιστημίου Καϊρου.Γ΄: α΄- Η έννοια της κυριότητος, β΄- Μορφαί ιδιοκτησίας, γ΄- Χρησικτησία και δικαίωμαπροτιμήσεως, δ΄- Το δίκαιον των βακουφίων, ε΄- Γενικαί αρχαί ενοχικού δικαίου Ι, στ΄-Γενικαί αρχαί ενοχικού δικαίου Β, ζ΄- Η πώλησις, η΄- Το δάνειον και άλλαι μορφαίσυμβάσεων, θ΄- Ο γάμος και το διαζύγιον, ι΄- Κληρονομικαί σχέσεις, ια΄- Η διάκρισις τωνεγκλημάτων, ιβ΄- Τα επί μέρους εγκλήματα, ιγ΄ - Δικονομικαί αρχαί.Δ΄: Ανδρούσης Αναστασίου (Γιαννουλάτου, ήδη Τιράνων), Ισλάμ, Θρησκειολογικήεπισκόπησις, εν Αθήναις, Ι975. Νικολάου Ι. Πανταζόπουλου, Ρωμαϊκόν δίκαιον τα. Γ΄, ενΘεσσαλονίκη-Αθήναις, Ι979. Νικόλαος Μοσχοβάκης, Το εν Ελλάδι δημόσιον δίκαιον επίτουρκοκρατίας, εν Αθήναις, Ι882. Α. Ζ. Καλλικλής, Το οθωμανικόν δίκαιον εν Ελλάδι, εν151