DİJİTAL İK

Bu son cümle, bahsi geçen sürecin nasıl yönetilmesi gerektiğine dair çok fazla
ipucu taşımaktadır. Aynı anda her şey olamazsınız. Aynı anda her şey olmaya
çalışırsanız hiçbir şey olamazsınız. Bir iletişim kanalında ev kadınlarına,
diğerinde orta gelirli tüketiciye, başka bir iletişim kanalında “gençlere”
seslenirseniz nefesiniz boşluğa doğru gider. Oysa markayı tüketiciye doğru
itmek yerine o markayı “çeşitli kurallara uyanların girebileceği bir oluşum”a
dönüştürmek, bazen daha doğru bir seçenektir.
Bunun da iki temel kuralı vardır: Merak etmeyen kimseye kendini anlatma,
senden şaka beklemeyene şaka yapma.
Peki, bir kurumun sosyal medyada gösterdiği faaliyet, iyi tweet atması,
olağanüstü komik resimler paylaşması ve kullanıcıların sorularına oldukça zeki
yanıtlar vermesi kurum imajını pozitif yönde etkiler mi? Çok da karamsar
olmadan cevap vermek gerekirse cevabımız “bazı kurumlar için muhtemelen
evet”tir. Buradaki sır, marka aracılığıyla yaratılan dalgacılık, snobluk, sakinlik,
maceraperestlik gibi kimliklerin toplum içindeki gerçek bir farklılaşma sürecine
paralel gitmesindedir.
Senaryo 4: Pek çok departmandan
gelecek ve akıllıca seçilecek genç
çalışanlarca oluşturulacak bir proje ekibi.
Mesai saatleri içinde çalışacakları ve
eğlenceli bir aktivite olacağı için gönüllü
bulmakta zorlanılmıyor. Oldukça yaratıcı
bir ekip oluşuyor, “daha önce birbirimizi
doğru düzgün tanımıyormuşuz” deniliyor
(yan fayda) ve projeye başlanılıyor.
Ekip olarak tematik bir yapının, sade bir
üslubun benimsenmesine veya mizahın
dozunun düşük seviyede tutulmasına
karar veriyorlar.
“Alışveriş yaptığınız bir markadan bir
kullanıcı olarak siz ne beklerdiniz? Komikli
resim mi? O zaman?”;
“Gerçek problemleri kurumsal bir yaklaşımla çözen, yani benim gerçek ihtiyacımı
karşılayan yapı.”; “Öncelikle şurada bir anlaşalım: Kurumlar bizim arkadaşımız
değil.”; “Ayrıca çok iyi arkadaşımız bile olsa ve sosyal medyada böyle davransa,
onu en iyi ihtimalle sessize alırız.”;
Sosya Medyada İtibar Yönetimi
17