Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

More documents

Recommendations

Info

Tahiti-meisje in burger, dat met zachte alt sprak over controle-groepen en Chi-kwadraat-toetsen. Toen ze uitgepraat was keek ze me even twijfelend aan. En zonder dat ik precies wist wat ik deed begon ik te praten over onzekerheid en angst, en dat mensen het zich zelf zo moeilijk maakten, en even later zat ik naast haar en trok haar naar me toe en kuste haar op de luie weemoedige mond. Ze verstarde even, maar ontspande zich en legde een hand op mijn wang. Zo makkelijk ging dat. Een jaar later trouwden we en toen ze vijf jaar later afstudeerde kwam enkele maanden later ons kind, Jimmy. Hij leek op haar, een tevreden mollige baby, daarna een slanke Indische kleuter met grote zwarte ogen, die heel ernstig paperclips aan elkaar kon rijgen en schateren om dingen onbekend. Liefde werd routine, kleine en grote ruzies normaal, maar we vonden elkaar nog vaak genoeg om het lang te kunnen volhouden, en de buitenwereld vol zelfverzekerde mensen hield ons bij elkaar. Van ons tweeën waagde ik me nog het verst naar buiten, klantencontact was nu eenmaal essentieel bij marktonderzoek. De zekerheid dat ik niet meer alleen was deed wonderen voor mijn zelfvertrouwen, maar de oude schuwheid bleef toch overheersen. Desondanks was ik een succes, kreeg het drukker en drukker, en de jaren gingen snel voorbij met het organiseren van spoedonderzoek, het opstellen van spoedvragenlijsten, het schrijven van spoedrapporten. Jimmy was zes toen Hanneke op een zondag met hem naar haar ouders in Den Haag reed. Ik had het te druk, ik moest zo nodig op kantoor overwerken. Toen ze om acht uur 's avonds nog niet terug waren belde ik op, maar ze waren nooit aangekomen. De politie wist meer. Een kettingbotsing meneer, in de mist. Ik wilde haar en Jimmy per se nog zien, maar Bert hield me tegen. `Hou ze in herinnering zoals je ze kende,' zei hij telkens weer, en hij regelde alles. De jaarlijkse rekening van de vereniging voor facultatieve crematie herinnerde ik me nog levendig, met alle grapjes die Hanneke en ik daarover plachten te maken. Ze wilde bebrand, ik liet haar bebranden en Jimmy erbij. Samen werden ze verstrooid over koud polderland. En ik bleef alleen achter met krijsend verdriet, schreef nog een halfjaar marktonderzoekrapporten en nam toen het zinloos geworden spaargeld op om zo lang mogelijk in de Achterhoek te vegeteren. Wandelingen in het bos, 's avonds een paar biertjes,
alle herinneringen opschrijven, me zelf voorhouden dat het mijn schuld niet was. Want ik wilde dóórleven, dat werd me al snel duidelijk. Een paar weken geleden begon ik aan mijn laatste duizend gulden en tegelijk belde Bert op of ik wilde terugkomen, zoals hij dat geregeld deed. Als ik dan toch weer moest beginnen, dan maar liefst in een bekende omgeving. Ik was nu negenendertig jaar en had normaal gesproken nog enkele tientallen jaren te gaan. Ik zag erg op tegen de eerste kantoordag.
Page 2 and 3: Hans Vervoort Met stijgende verbazi
Page 4 and 5: stijl heeft, sober en exact, melanc
Page 6 and 7: van Amsterdam die ik niet uit elkaa
Page 8 and 9: soldiers never die, nietwaar. We zi
Page 10 and 11: Hij stak zijn hand uit in de richti
Page 12 and 13: `Wat worden we toch snel oud,' zei
Page 14 and 15: schatten, touwtjes en papiertjes, e
Page 16 and 17: Het fotootje van mijn vader gaf ik
Page 18 and 19: Ze keek me niet aan. `Poetsen, Bert
Page 20 and 21: Toen de adoptie beklonken was zei B
Page 22 and 23: als ik erg mijn best had gedaan. He
Page 26 and 27: 3 Om halfnegen reden we naar kantoo
Page 28 and 29: `Niet meer dan prijs en datum en ee
Page 30 and 31: `Dat zou ik niet weten,' zei hij ve
Page 32 and 33: Toen alle huisvrouwen zich voorgest
Page 34 and 35: `Zou je dat nou wel doen?' vroeg ik
Page 36 and 37: Na een tijdje beklom ik de trap naa
Page 38 and 39: Ik trok haar pyjamahemd over haar h
Page 40 and 41: `Nou, misgegaan.' `Kom even binnen,
Page 42 and 43: iets aan de hand zijn. `Als hij van
Page 44 and 45: `Bert is heel punctueel, dat weet j
Page 46 and 47: voor nodig, nee hij belt naar het s
Page 48 and 49: zijn positie worden óók. De zwakk
Page 50 and 51: 6 De volgende twee weken gingen sne
Page 52 and 53: ami en een schaal roerloze saté-st
Page 54 and 55: 7 De veertiende dag zorgde ik ervoo
Page 56 and 57: zei hij. Ik voelde de harde punt va
Page 58 and 59: maar er was wel een heer B. Maas in
Page 60 and 61: schrijven. Hé Bert, zou je niet to
Page 62 and 63: in de buurt enze-enze. Is de bezett
Page 64 and 65: `Celebes,' zei ik. `Celebes?' herha
Page 66 and 67: af te helpen.' Ik zweeg, ik wist ni
Page 68 and 69: 9 Hij stond in de telefoongids, sla
Page 70 and 71: zei ik. We namen het lijstje nog ee
Page 72 and 73: verwelkomde me als een langverwacht
Page 74 and 75:
op de vloer bij de deur. Op de een
Page 76 and 77:
vragen, en weer kregelig worden ove
Page 78 and 79:
hij is tenslotte je broer. Maar ech
Page 80 and 81:
niet beter wordt dan moeten we hem
Page 82 and 83:
vastmaken,' zei hij, `laat staan de
Page 84 and 85:
op en ik kijk uit het zolderraam. H
Page 86 and 87:
te woelen. `Bert, alles wordt betaa
Page 88 and 89:
`Karnemelk,' herhaalde hij, `met wa
Page 90 and 91:
de trap op. Het was twaalf uur, een
Page 92 and 93:
geweest, maar we hebben hem niet bi
Page 94 and 95:
`Wat een eer, zo'n onverwacht bezoe
Page 96 and 97:
een gebeuren. `Het ga je goed jonge
Page 98 and 99:
13 Theo stond keurig te wachten bij
Page 100 and 101:
ik een maandje rust neem, af en toe
Page 102 and 103:
van de wil, een keihard zakelijk ge
Page 104 and 105:
en ja, meneer Maas werd betrapt en
Page 106 and 107:
Ik begon er zelf droge lippen van t
Page 108 and 109:
vroeg ik en keek bezorgd naar de fl
Page 110 and 111:
en we voegden ons bij de drie ander
show all

Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?