Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Met stijgende verbazing - Hans Vervoort
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
zijn positie worden óók. De zwakke broeder die de sterke<br />
passeert.<br />
`Maar over drie weken heb ik er wel weer genoeg van,'<br />
zei ik, `tegen die tijd moet je wel terug zijn.'<br />
Hij knikte. `Maak je niet ongerust, twee weken is meer<br />
dan genoeg.'<br />
We reden samen naar huis, Maartje had al ingepakt en<br />
verkeerde in staat van hevige reislust. Ze had zich in<br />
strakke jeans geperst.<br />
We aten snel en ik nam haar briefing in ontvangst. Werkster<br />
op woensdagochtend, loodgieter komt in de loop<br />
van de volgende week maar hij heeft de sleutel. Voor<br />
Karel staan blikjes in de keuken.<br />
'Karel?'<br />
`De poes.'<br />
`Poes?'<br />
`Karel, de poes. Je wilt toch niet zeggen dat je Karel<br />
nog niet gezien hebt?'<br />
Het beest werd me getoond, een dikke witharige gigantische<br />
rolmops.<br />
Een kater dus. Nee, een poes, want Bert had hem als<br />
mannetje in huis gebracht, maar na een worp jongen<br />
bleek dat niet houdbaar.<br />
Karolien dus. Ik bekeek het beest met argwaan, maar<br />
het lag stil en massief in de vensterbank, had daar vermoedelijk<br />
al dagen gelegen.<br />
We sjouwden de koffers naar beneden, hesen ze in de<br />
achterbak. Maartje kroop achter het stuur en na een halve<br />
minuut zwaaien waren ze uit het gezicht verdwenen,<br />
richting Frankrijk.<br />
De lift bracht me naar boven en na een moment paniek<br />
vond ik de sleutel van het huis die Bert me vier dagen<br />
eerder gegeven had en die ik achteloos in mijn broek had<br />
gestoken.<br />
Het was heerlijk om na zoveel dagen weer eens alleen<br />
te zijn. Ik kuchte een paar keer, legde mijn handen op<br />
mijn hoofd en stak van wal in basso profundo: `In diesen<br />
heil'gen Hallen, kennt man diehie Rahachehe nihicht.'<br />
Het witte kussen lag nog in de vensterbank. `Wat jij<br />
Karolien?'<br />
`Snerp,' zei het beest, sprong naar beneden en rekte<br />
zich. Het liep met stijve poten in de richting van de ijskast.<br />
Ik wandelde erachteraan en haalde diep adem: `Und ist<br />
der Mehensch gehefahallen, balalalalalala zuhur Pflicht.'<br />
`Snerp,' zei Karel en woof met een dikke staart, `snerp.'<br />
Ik schudde een berg kattebrood op zijn metalen bord<br />
en droeg luid hummend mijn zware tas met projecten