Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

10
Ik was een halfuur te laat, maar Theo Bruins zei er niets
van toen hij me aansprak, direct na binnenkomst.
`Heb je even tijd?' vroeg hij. Ik zwaaide onderweg naar
Jenny. Ze keek vragend en ik trok mijn schouders op.
In de directieruimte zat Ruud Gerrits voorzichtig te
slurpen van een zo te zien zeer warme en pittige kop koffie.
Hij zag er slaperig uit en had zijn voeten op de grond.
'Emergency meeting,' zei hij opgewekt tegen mij, `er
moet dringend gepraat worden. Besluiten genomen. Haphap.
Decision making proces. Nononsense. Breinstorm.
Met z'n allen ertegenaan.'
`Mag ik ook even een kop koffie,' zei ik smekend en
weerde Bruins af die alweer naar de telefoon liep, `ik
haal het wel even.'
`0 ja, dat was jouw hang-up.' Even later zaten we
klaar voor het gesprek.
`Eh, ik hou er niet van om voor de gek gehouden te
worden,' begon Theo, `vrijdag belde ik je op om iets te
vragen en toen kreeg ik Maartje aan de telefoon die vertelde
dat zij en Bert al donderdagavond teruggekomen
waren. Maar Bert was alweer foetsie en jij was erachteraan.'
Hij zweeg en keek me aan.
`Klopt,' zei ik.
`Maar waarom zei je dan vrijdag dat hij nog niet terug
was?'
`Hoor eens, je hebt me alleen gevraagd of ik iets van
Bert gehoord had, en dat was niet zo. Dus wat zeur je
nou?'
Ruud zuchtte. `Ik kan er niet tegen,' klaagde hij luid,
`kunnen jullie nou eens ophouden met dat geharrewar
altijd. Stelletje kantoorwolven, godverju. Het gaat erom,
heb je enig idee waar Bert nu is?'
`Nee, geen flauw.'
`Heb je hem gesproken?'
`Jawel.'
'En?'
Ik aarzelde. Ruud kon ik vertrouwen, maar Theo Bruins
was me wat te ambitieus, waarom zou ik hem Berts moeilijkheden
uitleggen?
`Het spijt me,' zei ik, `ik kan alleen zeggen dat hij volgens
mij wat last heeft van spanningen. Hij weet gewoon
even niet waar hij het zoeken moet. En daar zijn
wat huwelijksproblemen bijgekomen, Maartje is tijdelijk
vertrokken. Je moet hem gewoon wat tijd geven.'
Ruud knikte. `Ik begrijp dat je Bert wilt beschermen,