Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

iets aan de hand zijn.
`Als hij vanavond niet terug is, zal ik proberen het rapport
te schrijven,' beloofde ik, `als ik tenminste de tabellen
op zijn bureau kan vinden.'
`Doe dat,' zei Bruins van ver.
Ik begon hem steeds minder aardig te vinden.
`Als ik tijd heb,' zei ik.
`Bedankt Hans,' zei Ruud en liep met me mee de deur
uit.
`Hij is nieuw,' zei hij buiten tegen me, `hij komt van
een bank. Het trekt wel bij.'
Meteen na werktijd ging ik naar huis.
Van Bert nog geen spoor.
Maartje en ik aten en keken uit over de Sloterplas en
naar paarse stapelwolken in de verte.
`Bert is al vaker weggebleven, hoorde ik op kantoor,'
zei ik tenslotte.
Ze knikte.
`Wat is er toch mis met hem?' vroeg ik. Het begon me
knap te vervelen. Ik was gewend zelf het probleem te zijn
en daar had ik geen moeite mee. Maar Bert, daar moesten
we toch op kunnen rekenen.
`Ik weet het niet,' zei ze, `ik denk dat het de leeftijd is.
Sinds een half jaar is hij van slag. Vanaf toen hij veertig
werd.'
`O. Het lijkt mij geen speciale leeftijd.' Over een jaar
was ik zover, ik liet de gedachte snel rusten.
We praatten nog wat, zonder verder te komen, Maartje
hield zich op de vlakte.
Vroeg in de avond liet ik haar bij het tv-toestel alleen,
om in Berts werkkamer te zoeken naar het rapport van
Jongejans. Het lag naast de schrijfmachine. Het ging
over chips, merkbekendheid en merkimage, een herhaalmeting
bij verschillende doelgroepen. Het bekende verhaal,
nogal veel cijfers, maar toch geen moeilijk onderzoek.
Bovenop het in ronde letters neergeschreven tekstontwerp
van Jongejans lag een serie teksten van Bert. Zo
te zien was hij minstens tienmaal opnieuw begonnen en
nooit verder gekomen dan twee pagina's. Na een halfuur
zat ik er helemaal in. Het rapport deugde inderdaad niet,
daar had Bert gelijk in, maar het was vooral een kwestie
van volgorde. Ik plakte en knipte en tikte af en toe een
tussenregeltje. Daarna maakte ik een alles bijeenvegende
samenvatting met aanbevelingen en tegen twaalf uur was
ik klaar, op de inleiding na, die ik altijd voor het laatst bewaarde.
Bert zou trots op me kunnen zijn, tenslotte had
ik het vak van hem geleerd: systematisch geven van informatie,