Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

hij is tenslotte je broer. Maar echt, wij zijn niet in de
aanval. We moeten alleen langzamerhand iets doen voordat
het helemaal uit de hand loopt.'
`Maar wat is er dan volgens jullie loos?'
`Gewoon te veel drank,' zei Ruud, `hij is steeds meer
gaan zuipen. Bij klantencontact, bij het schrijven van een
tekstje. De hele dag zag je hem met de fles in de weer.
Tegen moeheid, tegen verkoudheid, tegen een depressie,
om iets te vieren, om een teleurstelling weg te werken.
En een halfjaar geleden kreeg hij die aanvallen van paniek.
Dus drank om de paniek weg te werken. En nu is
hij op de psychologische toer, hij roept allerlei dingen
op die hij dan met drank te lijf gaat.'
`Dat kan toch best echt zijn?'
Hij schudde zijn hoofd.
`Je weet dat ik vroeger advertenties verkocht heb voor
de Bloemendaalse Koerier. Mijn chef was de ouwe Van
Lier, goeie ouwe Van Lier. Een uurtje per dag ging hij
aan de telefoon zitten en dan had hij zijn millimeters binnen.
De rest van de dag zat hij te patiencen, behalve als
hij lunchte met een plaatselijke bons. Ik was als een gek
in de weer, voor het kleine werk. Het was echt een rotbaan,
de ene slager na de andere kruidenier opvrijen voor
een advertentietje. Na een tijdje begon ik 's ochtends met
een borreltje om in de stemming te komen, pepermuntje
erachteraan en dat ging zo de hele dag door, elk succesje
was een slok en elke tegenvaller ook. En 's avonds was
ik lam. Ik had toen een vriendinnetje, en die hield het na
een paar maanden wel voor gezien, en toen ging ik 's
avonds ook nog eens doorzakken in het café. En op een
dag riep die Van Lier me bij zich, zo'n ouwe man met
een rood hoofd en wit haar. Hij legde me uit dat ik een
alcoholist was en schopte me de straat op met een maand
salaris. Na die maand kon ik terugkomen als ik wilde,
maar dan nóóit meer een borrel onder het werk.'
Hij lachtte. `Ik zal het nooit vergeten,' zei hij, `toen ik
de deur uitging, razend natuurlijk, keek ik nog even om.
Je had daar van die halve glazen deuren. En ik zag Van
Lier een heupflesje drank aan zijn mond zetten.'
Ik kon de portee niet goed vatten.
`Wat wil je daar nou mee zeggen?' vroeg ik.
`Nou, hij had volkomen gelijk. Ik heb een week op
mijn gat gezeten en ik had een medelijden met me zelf,
niet mooi meer. En maar zuipen. Ach, je bent jong, je
kunt een hoop alcohol hebben. Maar op een goed moment
begreep ik dat hij gelijk had, ik zocht gewoon in
alles een aanleiding om me zelf weg te drinken. Ik ben