Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

4
De volgende ochtend was Bert al weg toen ik om acht
uur aan de ontbijttafel verscheen.
`Ik begrijp het niet goed,' zei Maartje die me koffie inschonk,
`hij gaat wel eens vaker extra vroeg weg en hij
zal wel vergeten zijn dat je er was. Ik was nog niet wakker.
's Ochtends is hij net een automaat.'
Ze had een gladde tricot pyjama aan, waarvan het elastiek
uitgerekt was, zodat de broek steeds afzakte en de
bovenwelving van haar billen zichtbaar werd.
Alhoewel diep slaperig, fantaseerde ik toch wat er zou
gebeuren als ik haar naar me toe zou halen en haar pyjamabroek
omlaag zou trekken. Een gebaar van niks, tenslotte.
Ze zag er lekker uit, goedgevuld maar niet te, donkerblonde
krullen om een blozend gezicht.
`Genoeg suiker?' vroeg ze.
`Sorry,' zei ik automatisch, `ja, genoeg.'
Een klap voor mijn kop zou ik vermoedelijk krijgen,
alhoewel, de herinnering aan vijf jaar geleden was anders.
Maar toen waren we dronken, en géén van beiden hadden
we er later ooit een woord aan gewijd.
`Een ei?' vroeg ze.
Ik schrok wakker. Het werd tijd om iets aan mijn seksleven
te doen, Maartje verdiende beter dan object te zijn
van mijn driften.
Ik schudde het van me af.
'Dan heeft hij niet veel slaap gehad, Bert,' zei ik, `toen
ik in slaap viel was het drie uur en hoorde ik hem nog
luidkeels tikken beneden.'
`Bert slaapt al weken bijna niet,' zei ze, `hoe hij het
volhoudt is me een raadsel.'
Ze stond bij het fornuis, een ei in de hand.
`Wat wil je nou?' vroeg ze, `wil je een ei?' Ze schudde
haar bekken en de pyjamabroek zakte nog wat verder
af. `Of wil je mij ?'
`Wat?' vroeg ik, en stond aarzelend op.
Ze lachte, achter in haar mond zag ik een gouden
kroon blinken, ze had een mooie schone mond.
`Je had je zelf moeten zien,' riep ze parelend, `je scheurde
de kleren van mijn lijf. En dat op de vroege morgen!'
Ik pakte haar voorzichtig het ei uit de hand en sloeg
mijn armen om haar heen. Royaal gebouwd was ze, zacht
en warm. Ik vond haar mond, proefde met mijn tong het
zachte schone binnenste, totdat ze haar hoofd wegdraaide
en begroef in mijn schouder. Haar krullen tegen mijn
wang, haar onderbuik tegen de mijne, we groeven ons
zelf in elkaar.