Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

8
`Al iets gehoord van Bert?' vroeg Theo Bruins de volgende
dag, `hij zou toch gisteren teruggekomen zijn?'
`Nee, ik heb niets van hem gehoord,' antwoordde ik
waarheidsgetrouw, `misschien heeft hij het weekend erbij
genomen. Niemand begint op vrijdag toch?'
Hij haalde zijn schouders op en zette zijn inspectietocht
voort.
Tegen het begin van de middag had ik besloten op
zoek te gaan naar Bert. Ik nam met Jenny de projecten
door en we kenden elkaar een vrij weekend toe. Ik belde
Maartje op om te zeggen dat ik niet thuis zou komen
voor eten, en misschien ook de nacht niet.
`Het lijkt wel een familiekwaal,' hoorde ik haar aan de
andere kant zeggen, `ik heb net een eend gekocht, verdorie.'
`O, mag ik die lenen? Ik ga op zoek naar Bert.'
`Is het dan niet makkelijker dat je er zelf een koopt?
Ik heb verder niks in huis.'
Het duurde een paar minuten voordat we uit het misverstand
waren en toen ging ik toch maar zelf een auto
huren. Het werd een Renault 4.
Om vijf uur was ik in Erkelo, zonder vast plan. In het
midden van het dorp stond een wijzerpaal met gele
bordjes, bibliotheek, zwembad, sportterrein, hotel Kwint,
hotel Akersloot, Camping de Blauwe Haan, Brink, VVV,
jeugdherberg Kwarts.
De juffrouw van de VVV was net bezig haar kantoortje
af te sluiten, een vriendelijke dikke jonge vrouw die ik
nerveus mijn goede gezichtshelft voorhield.
Ze opende weer om me een folder met adressen te geven.
Ik bezocht hotel Kwint en hotel Akersloot en vroeg
naar mijn collega Bert Maas, een dikke zakenman met een
donkere bril, rijdend in een groene Mercedes. Ik klonk
als een ANWB-alarmbericht, maar het hielp niet. Het
speet me dat ik vergeten had een foto van hem mee te nemen.
Ik werkte alle pensions af en de camping en had het
gevoel dat ik voor minstens een jaar genoeg enge vreemde
contacten had gehad toen ik weer in de wagen stapte
om terug naar Amsterdam te rijden. Mislukte poging,
Bert was hier niet.
Voor alle zekerheid reed ik nog wat rond in de buurt
van de jeugdherberg, maar zag nergens een groene Mercedes.
Een paar kilometer op de terugweg kwam ik langs een
motel en na enig aarzelen haalde ik me zelf ertoe over
ook dat in vredesnaam maar te proberen.
Motel Tivoli, géén groene Mercedes op de parkeerplaats,