Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

`Niet meer dan prijs en datum en een verwijzing naar
de checklist van de opdrachtgever,' zei ik, `en dat het gaat
om moeders van gezinnen en het uittesten van drie soorten
blikmaaltijden.'
`Moeders van gezinnen,' herhaalde hij, `is dat niet dubbelop?'
Hij zette zijn donkere bril af en wreef zich in de
ogen.
`Jouw naam stond eronder,' zei ik koud.
Hij bleef wrijven. `Ik kan niet meer,' hoorde ik hem
mompelen.
`Je gaat toch niet ziek worden?' vroeg ik, `je weet dat
ik zelf geen groepsdiscussies kan doen.'
`Nee, nee. Als jij met die man gaat eten en hem naar de
zaal brengt, dan kom ik om zeven uur, halfacht. Dan kan
ik voor die tijd nog even gaan liggen. Vraag hem maar
wat ook weer de punten zijn.'
Dat betekende dat ik een paar uur aan de opdrachtgever
gekoppeld was, juist in de tijd dat ik alles moest nalopen.
Als vanouds begon ik nerveus te doen, totdat Jenny
zich aanbood om te helpen.
Om vijf uur kwam de Opdrachtgever. Ik kende hem
wel, Nieper van Readyfood, een kleine sombere man met
een zachte stem, en een bril met dikke glazen. Ik ontving
hem in een zachtblauw gastenhoekje, hij begeerde een
glas tomatensap.
`Alles goed geregeld ?' vroeg hij en knipte zijn zwarte
aktenkoffertje open.
`O zeker, zeker,' loog ik, `u heeft de blikjes bij u?'
`Ja,' zei hij en zuchtte.
`Eh, zijn ze genummerd?' Altijd alles checken.
`Ja, ja.'
Hij zweeg, nam een slokje en ik wachtte af want er was
iets mis.
`Er is een klein probleem,' zei hij fronsend, `ze roesten
een beetje.'
Ik dacht na. Roest. 'Dat kunnen we er toch wel even
afschuren?' vroeg ik.
Hij aarzelde.
`Nou kijk,' zei hij tenslotte, `de roest zit van binnen,
ziet u?'
O.
`Weet u dat zeker?' vroeg ik.
`Ja, eigenlijk wel,' zei hij, `ik maakte voor alle zekerheid
een blikje open, een uurtje voordat ik hier naar toe
ging. Want er kan altijd iets fout gegaan zijn, nietwaar,
voor hetzelfde geld zit er kippesoep in. Nou, het waren
wel maaltijden, maar er zat roest van binnen. Toen heb