Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

een gebeuren.
`Het ga je goed jongen. Als je het op kunt brengen wil
je dan af en toe moeder eens opzoeken. En let een beetje
op Bert, als je wilt.'
'Natuurlijk, natuurlijk. Ik kom volgende week nog
eens langs,' beloofde ik, maar een week later hoefde het
niet meer.
`Het gaat niet goed met Bert en die meid,' zei mijn pleegmoeder,
`dat weghobbelen voor een cursus, daar geloof
ik niet in. Zijn ze uit elkaar, die twee?'
Ik schrok op.
`Nou, eh... Wat heeft Bert u verteld?'
'Niets! Ik kon hem niet verstaan en hij hakkelde en
zeurde maar, hij leek wel dronken. Ik ken dat wel. Hij wil
niet liegen en hij wil ook niet zeggen wat er wél aan de
hand is. Daarom vraag ik het jou. Zijn ze uit elkaar?'
`Eh, een beetje.'
`Een beetje, wat is nou een beetje uit elkaar. Zeg hem
maar dat hij er een punt achter moet zetten. Al dat intellectuele
gedoe en een kind ho maar.' Ze stond op om
een plant van een bruin blad te ontdoen. `Hij is véél te
argeloos, altijd maar bezig met zijn werk. Dat verwijt ik
me zelf weleens, dat ik hem geleerd heb het werk voorop
te stellen. Er zijn meer dingen in het leven, de continuï-
teit, nageslacht, zorgen dat het leven doorgaat.
Hij moet maar zo vlug mogelijk van haar scheiden,
dat kan tegenwoordig, en dan trouwen met een goede
vrouw die hem kinderen geeft. Dat kan nog best, het is
niet te laat.' Ik knikte maar wat.
`Je weet dat ik je niet gauw iets vraag,' zei ze, `maar
ik wil je nu toch vragen om wat extra op Bert te letten.
Laat die scheiding maar doorgaan en liefst zo gauw mogelijk.
Ik ben niet zo voor al die moderne dingen, dat
weet je, maar in dit geval zeg ik vooruit. Maar zorg
ervoor dat hij er niet aan kapot gaat en dat hij snel iemand
anders vindt. Wil je dat doen?'
`Ik zal mijn best doen, maar ik weet niet of het lukt,'
zei ik, `Bert heeft ook zijn eigen wil.'
`Dat weet ik, dat weet ik.' Al pratend was ik opgestaan
en we stonden nu voor het autootje in de oprit. `Maar ik
weet dat ik op je kan rekenen Hans. Bert had geen betere
broer kunnen hebben.' Ik kuste haar op de wang, kroop
snel achter het stuur en startte de wagen toen ze tegen
het raam tikte. Met tegenzin draaide ik het raampje naar
beneden. Welke instructie zou ik nu nog meekrijgen?
`Ogenblikje,' zei ze. Ze liep naar haar bloemenzee en
kwam terug met een halfgeopende rode roos aan een