Met stijgende verbazing - Hans Vervoort

`Fles cognac achterin,' zei hij. In de laadbak
lag een volle fles. Ik schroefde de dop eraf, gaf hem
de fles en zag een leeg exemplaar bij zijn voeten staan.
Hij nam een paar stevige slokken. `Ik heb weer een
aanval,' zei hij, `zo over.'
Ik zat naast hem en wachtte, luisterend naar zijn diepe
zuchten. `Mag de radio aan?' vroeg ik. Hij knikte en ik
zocht een afleidend praatprogramma. Een kwartier lang
luisterden we naar een vraaggesprek met onze gezant in
Bern over de ingeboren eigen aard van de Zwitsers, zijn
problemen met gestrande wintersporters en de exportmogelijkheden
van onze door de steeds stijgende sociale
voorzieningen voor het buitenland bijna onbetaalbaar geworden
produkten. Berts gehijg maakte plaats voor een
wat rustiger ademhaling. Hij leek tenslotte in slaap gevallen,
zweetdruppels op zijn voorhoofd, onnatuurlijk
bleek.
Voorzichtig zette ik het geluid af.
`Zo,' zei hij en kwam overeind, `het gaat wel weer.'
`Je moet eens naar de dokter Bert, zo kun je toch niet
verder.'
`Ben ik geweest. Er is niets aan de hand. Lichaam prima,
te zwaar natuurlijk, maar verder niets aan de hand.
Nee, het is gewoon psychisch, het gaat wel weer over.'
`Ik hoop het,' zei ik schouderophalend, `zullen we dan
maar verder gaan? In mijn auto?'
`Eventjes nog. Ik wilde je nog bedanken dat je me bent
komen opzoeken in Erkelo. Hoe ik nou aan dat idee-fixe
kwam, bij god als ik het weet. Maar hij was het echt hè,
Welter. 0, o, hij wist niet hoe hij het had, met die halve
onsjes van jou. Hans Derks kwam zijn pond vlees halen.'
We kregen ter plekke de slappe lach, een passerende
honduitlater keek verbaasd op van het geloei dat uit de
gedeukte Mercedes kwam.
Toen het afzakte zette Bert ineens zijn ruitewissers
aan, die een paar keer met klaaglijk geluid over het droge
glas schoven, voordat ik ze kon afzetten.
`Ga je nog weleens naar moeder?' vroeg hij.
`Pleegmoeder. Jouw moeder. Ik ga vier keer per jaar,
dat weet je wel. Ik prik nog steeds tevoren een paar data
in mijn agenda en daar hou ik me aan, want anders doe
ik het niet. Ze vraagt altijd veel over je, want je schijnt
weinig tijd te hebben om te gaan. Hoe het met je gaat,
vraagt ze, waarom jullie geen kinderen hebben en zo.'
`Dat heb ik haar wel twintig keer uitgelegd goddomme.'
`Of je je niet overwerkt, dat is ook een vaste vraag.'
Het waren korte bezoeken, ik bracht bloemen mee en ze