Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Daar blijkt dan ook niets aan de hand te zijn. Er is geen Japanner te bekennen.
Doodgewoon uit de duim gezogen verhalen! Misschien halen ze de boel ook
wel door elkaar en verwarren ze Berger en Boo, die nog ergens moeten rondzwerven,
met Japanners. De grote blokhut van de Amerikaanse zending staat er
echter niet meer. Een van de terugtrekkende leden van Oaktree heeft hier, net
als in Enarotali en Margrietdorp, de tactiek van de verschroeide aarde toegepast
uit vrees voor achtervolgende Japanners. Ik kan vannacht dus helaas niet
vlooienvrij slapen zoals ik had gehoopt. Pech gehad!
De volgende dag arriveren Berger, Honggoljan, Boo en een aantal leden van
de lijfgarde in Wandai als laatsten van mijn mensen uit het Wisselmerengebied.
We zijn nu allemaal veilig bij elkaar in Kemandora, ons nieuwe voorland.
Berger heeft met zijn mannen een zware tocht gehad en een deel van de blikken
met vivres noodgedwongen moeten achterlaten. Het begon al direct op weg van
Koemopa naar Oewagimoma, waar hij als gevolg van een oorlog tussen mensen
van Koemopa en Oewodèrèdidè, de vallei ten noorden van Koemopa, zeer
moeilijk aan dragers kon komen. Het lukte hem echter toch om via Toeka Borodidè,
één dagmars van Oewagimoma, te bereiken. Hier werd hij opgevangen
door Izaac Toemahoe met het bericht dat de Japanners op weg waren naar
Oewagimoma en dat Gout al naar mij in Wandai vertrokken was. Aan doortrekken
naar Oewagimoma viel niet meer te denken. Hij besloot toen via mijn
pad door de Aravallei over de Maratarawaterscheiding naar Wandai te gaan en
trok zuidoostwaarts in de richting van de Aravallei. Bij Toeka, een halve dag
lopen van Koemopa, riepen de dragers plotseling dat er Japanners vlakbij waren.
'Daar, daar!' schreeuwden ze en wezen op het hoge gras en struikgewas.
Berger zag niets, maar de dragers gooiden hun blikken weg en verdwenen in
het bos. Berger had het nakijken. Even later bleek dat er geen Jap in de buurt
was.
Wegens gebrek aan dragers werd een deel van de blikken in het bos begraven.
Wat de leden van de lijfgarde konden dragen, ging mee naar Wandai. Het is
echter niet veel waarmee Berger tenslotte in Wandai arriveert: 10 blikken of
150 kilogram rijst, plus een geit, die hij op de rug draagt. Maar met al het andere
erbij hebben we voor drie maanden rijst en zout. Maar ook niet veel méér
dan dat. Ik hoop dat we nog maar een vliegtuigdropping krijgen. Gelukkig zitten
we in een goed bevolkt gebied, zodat we, als we maar niet met zijn allen
op één plaats blijven zitten, wel voldoende bataten als extra voeding kunnen
inkopen.
De volgende dag ga ik met Kottadiny en een van de sonawi's van Wandai
twee dagen door het dal van de Izaboe naar het zuiden om te weten te komen
wat de Japanners aan de Wisselmeren in hun schild voeren. Volgen ze ons of
blijven ze rustig aan de meren? Berger, Boo en enkele leden van de lijfgarde
gaan naar Dendai, in de richting van Oewagimoma, om goederen (die Gouts
gedeserteerde dragers er indertijd hebben achtergelaten, waaronder een kist
tommygunmunitie) op te halen en te informeren hoe het staat met de Japanners
in West-Kemandora.
Uit de berichten omtrent de Japanners op weg naar Oewagimoma raak ik niet
wijs. In Wandai zeggen ze dat er Japanners in Oewagimoma zijn. Anderen be-
204