Untitled - Stichting Papua Erfgoed

ang dat hij een maagzweer heeft en vraag het NEFIS-hoofdkwartier in Brisbane
om medisch advies. Tegelijk sein ik Brisbane: 'als na 1 mnd unyet verbetering
stuur ik hem met 2 leden oaktree en 3 lijf gardisten naar rouffaer voor
evc pt hij kan tocht nu nog maken maar later misschien te zwak pt ik neem
voorlopig zelf radioverkeer over doch verz aan rouffaer afzetten vervangers
waaronder telegrafist pt'.
Gout leeft de laatste weken alleen op pap en voelt zich echt ziek. Brisbane
vraagt een serie nadere verschijnselen te seinen, geeft medisch advies en seint:
'zullen trachten morfinetabletten alsnog crayfish meegeven stp na ontvangst gevraagde
nadere verschijnselen zullen trachten eventuele evacuatie voorbereiden'.
Crayfish wordt over twee weken verwacht.
We zijn klaar voor de ontvangst van Crayfish. Het afspringterrein bij Boelagé,
niet ver van de Waboe, is gereed. De hutten in Bilorai voor het onderbrengen
van mensen en voorraden zijn ook klaar. Onze tuinen leveren nu volop en
we kunnen Crayfish verwelkomen met Australische aardappelen, maïs en groenten.
26 februari. Even voor tien uur 's ochtends komt een viermotorige Amerikaanse
Liberatorbommenwerper voor het afwerpen van Crayfish over. Het veld
is duidelijk met grondlappen gemarkeerd. De piloot voelt er blijkbaar met het
oog op de omringende bergen niets voor lager te vliegen en gooit de vier leden
van Crayfish en de voorraden van te grote hoogte af. Alle voorraden worden
per parachute in speciale verpakking, zogenaamde storepedo's (langwerpige, op
torpedo's gelijkende containers), afgeworpen. De Liberator heeft kennelijk haast
zo snel mogelijk uit dit onveilige gebied weg te komen. Het Japanse vliegveld te
Kekwa aan de zuidkust ligt hier maar een halfuurtje vliegen vandaan. Het afwerpen
van mensen en voorraden geschiedt gehaast, slordig, onnauwkeurig.
Eerst worden de storepedo's afgeworpen. De eerste parachute komt precies in
de Waboerivier terecht. Slechts één parachute komt op het daarvoor gereedgemaakte
veld neer. Alle andere belanden in de omtrek in een straal van anderhalve
kilometer van het veld. Ook de vier mannen van Crayfish. Dat zijn Kees
Overweel, leider van de groep, de telegrafist Arie Brink, Wihiawari, een Papoea
van de Humboldtbaai, en Donatus Jejanaan, een Keiees. Gelukkig komen allen
ongeschonden en zonder gebroken benen op de grond. Het scheelde echter niet
veel of Wihiawari was op de rotsen in de Waboerivier terechtgekomen. Donatus
komt op de tegenoverliggende oever neer. Overweel is nog het best geland. Hij
wordt door een groep Migani's gevonden, die hem bij mij brengen. Brink blijft
in de top van een hoge boom hangen. Hij wordt daar gevonden door een Miganijongetje
van een jaar of vijf, dat opgetogen is over zijn ontdekking. Steeds
maar schreeuwt hij tegen de hoog in de boom slingerende Brink: 'Amakané,
amakané, amakané!', de traditionele groet van de Migani's. Er voegen zich andere
Migani's uit Boelagé bij Brinks ontdekker, die hem ook onophoudelijk
'Amakané, amakané!' toeroepen. Brink, die geen woord Miganisch kent, meent
in de Miganigroet het woord makan, makan (Maleis voor eten, een taal die hij
wel kent) te horen.
Hij waande zich, vooral toen hij de met pijl en boog gewapende, vervaarlijk
uitziende Miganimannen met varkensslagtanden door hun neustussenschot be-
246