20.06.2013 Views

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Untitled - Stichting Papua Erfgoed

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

ze met hun honden twee kleine soorten gevangen. We hebben hen in ieder geval<br />

hard nodig om het bos open te kappen voor de dropping, hetgeen zeer<br />

zwaar werk is. De Dèms hebben echter een manier van kappen om met een<br />

minimum aan inspanning een maximaal aantal bomen te vellen. In navolging<br />

van hen beginnen we van een rij dikke bomen de stammen voor de helft door<br />

te kappen. Is dat gebeurd, dan hakken we de stam van de eerste boom volledig<br />

door. In zijn val sleept die de hele rij reeds half doergekapte bomen en de<br />

kleinere nog niet doorgekapte bomen mee, die met donderend geweld en gekraak<br />

tegen de grond knallen en een brede baan tussen het hoge geboomte aan<br />

weerszijden vormen.<br />

Gout in Oeitapa, die een rechtstreekse verbinding heeft met Darwin, meldt me<br />

per radiogram dat de Catalina niet 1 mei, maar pas de 10de zal komen droppen.<br />

Ik kom dan wel heel erg krap met mijn vivres te zitten. Door ervaring weet<br />

ik dat in verband met andere opdrachten het vliegtuig best nog veel later kan<br />

arriveren. Daarom halveer ik voor alle zekerheid onze rantsoenen nu al. Dit<br />

oerbos levert niets eetbaars op. Sagobossen komen hier nog niet voor en er is<br />

geen bevolking bij wie we iets kunnen inslaan. Alleen de Dèms vangen af en<br />

toe met hun honden een kangoeroe.<br />

Ik stuur Gout een telegram om de NEFIS te vragen de dropping - als het enigszins<br />

mogelijk is - te vervroegen, omdat we nu al flink honger hebben. Een rat<br />

of een python zou me zeer welkom zijn. Als ik droom, droom ik altijd van zoete<br />

dingen, zoals taarten en cakes. Ik word er midden in de nacht wakker van<br />

en kan dan moeilijk weer in slaap komen.<br />

Vandaag is er vliegtuiggeronk in het noorden. Naar het geluid te oordelen moet<br />

het een Japanse Betty zijn, een eenmotorig watervliegtuig. Ik begrijp niet wat<br />

die in de Meervlakte te maken heeft. Het is echter mogelijk dat door het Amerikaanse<br />

overwicht in de lucht boven Nieuw-Guinea de Japanse vliegtuigen een<br />

route ver landinwaarts, zo ver mogelijk van de kust, volgen.<br />

30 april ontvang ik van Gout een telegram: 'Hollandia in ons bezit'. Wihiawari,<br />

die uit het Hollandiase afkomstig is, en Kottadiny zijn door het dolle heen als ze<br />

het nieuws horen. Het is het eerste stukje Nederlandsch-Indië dat bevrijd is.<br />

Met onze hongerrantsoenen hebben we jammer genoeg niets om het te vieren.<br />

Ons bivak heet van vandaag af Hollandiakamp.<br />

De vijf Dèms zijn het wachten op het vliegtuig moe - ik kan het me indenken -<br />

en gaan naar Olegaloek terug. We blijven nu met zijn zessen achter en hopen<br />

maar dat de Catalina zo spoedig mogelijk komt, want ik ben nagenoeg door<br />

mijn voedselvoorraad heen. Het droppingsveld is al lang gereed, maar er volgt<br />

geen dropping!<br />

Zoals gewoonlijk heb ik 's avonds om zeven uur radioverbinding met Gout. De<br />

radiohut is spaarzaam verlicht door een oliepitje, nauwelijks voldoende om te<br />

kunnen lezen en de telegrammen op te nemen. Op een rondhouten en met<br />

rotan verstevigd rek staat de draagbare zender, daarvoor een van rondhouten<br />

latten vervaardigde bank. Als ik op de bank ga zitten om te seinen, voel ik<br />

steeds iets langs mijn rechterarm glijden. Het is te donker om te zien wat het is.<br />

Het hindert me bij het seinen en ik probeer het met mijn arm weg te duwen.<br />

Maar telkens komt het terug. Als het seinen is afgelopen, krijg ik eindelijk de<br />

kans om het oliepitje bij het wat-het-ook-mag-zijn te houden. Tot mijn schrik<br />

252

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!