Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Maar het doet er nu niet veel meer toe, omdat we toch allemaal geëvacueerd
zullen worden.
14 mei komt Boo met vijf Dèms uit Olegaloek in Hollandiakamp aan. Jammer
dat het er zo weinig zijn voor het dragen van de vrachten. Drie zijn er
onderweg ziek geworden en gingen terug; vier anderen zagen een halfuur lopen
van het kamp tot hun schrik een peniskoker op het pad liggen en maakten
ogenblikkelijk rechtsomkeert.
De volgende dag vertrekken we naar Soegoelabarala. Wihiawari, Kottadiny en
de twee andere leden van de lijfgarde zijn een dag eerder gegaan voor het kappen
van een pad. Het loopt ondanks de zware bepakking veel lichter nu een
deel van het traject in de dagen van wachten op de dropping al is opengekapt.
Na twee en een halve dag bereiken we de Soegoelabarala al. Aan de overkant
mondt een brede stroom, Zijrivier C (zo genoemd door de militaire exploratie
1907-1915), in de Rouffaer uit. Hoewel het al achttien jaar is geleden, is nog
duidelijk te merken dat de Stirlingexpeditie hier in 1926 haar hoofdbivak had.
Het bos is er veel minder dicht en de bomen zijn kleiner dan op de plaats aan
de Soegoelabarala waar wij ons bivak hebben opgeslagen. Toralibijè heeft me
indertijd gezegd dat de Rouffaer hier bevaarbaar zou zijn, maar er zijn nog
veel te zware stroomversnellingen, althans voor roeiers van ons kaliber. De
stroom is nog snel, maar het terrein wordt steeds vlakker en de heuvels aan de
voet van de bergen, waar de rivier zich doorheen wringt, verdwijnen. Het kan
niet lang meer duren of we bereiken de vlakte, waar de rivier zich verbreedt en
bevaarbaar wordt.
Bij de Soegoelabarala heb ik een dropping aangevraagd, zodat we hier weer een
afwerpplaats van vijftig bij vijftig meter in het dichte bos moeten openkappen.
Er is geen enkele open plek van een paar vierkante meter te vinden.
's Avonds zijn we allemaal behoorlijk ziek; diarree en overgeven vanwege het
eten van het palmiet van wilde palmen, dat toch zo goed smaakte.
24 mei. Oaktree bestaat precies een jaar. Een jaar geleden zaten we allemaal bij
elkaar, nu zitten we overal verspreid tussen Oeitapa en de Soegoelabarala met
de Japanners achter ons aan. Ik zit met drie leden van Oaktree en drie man
van de lijfgarde aan de Soegoelabarala; Gout met een groep in Oeitapa; Jozeph
met een groep in Olegaloek en Overweel met een groep tussen Bilorai en Oeitapa.
Ondanks alle ellende wordt het jubileum toch niet vergeten, 's Morgens
zeven uur krijg ik het volgende telegram van Gout: 'namens leden oaktree hartl
gelukwensen 1 jarig bestaan en dank voor wijze waarop u party geleid x cheerio
chief x verheugen ons al vast komende bierjuij melbourne x gelukwensen crayfish'.
Het doet me goed dat telegram te ontvangen. Ik had me dan ook geen betere
kameraden kunnen wensen.
Van de NEFIS krijgen we het volgende telegram: 'onze gelukwensen eerste verjaardag
oaktree x bevorderd berger sergt vsd ingang 23 mei toemahoe vpa eerste
klasse ingang 22 mei latumakulita mantri politie x bronzen ster trouw toemahoe
honggoljan x felicitaties plas legercomdt nefis x koninklijke onderscheidingen
aangevraagd londen'. Dat is heel attent van de NEFIS!
256