Untitled - Stichting Papua Erfgoed

verbod drank aan 'natives' te schenken. Tijdens de eerste Zuid-Pacificconferentie,
te Suva in de Britse kroonkolonie Fiji, die we bijwoonden, viel de verjaardag
van koningin Juliana midden in de conferentie. De heer J. Pennink, de
Nederlandse gezant in Nieuw-Zeeland, die de conferentie bijwoonde, bood ter
gelegenheid hiervan een diner aan. Op het laatste ogenblik bleek echter dat de
manager van het hotel weigerde Jouwe en Kaisiepo wijn en champagne te schenken.
De heer Pennink moest die zondagochtend de gouverneur van Fiji lastig
vallen voor een persoonlijk door hem getekende toestemming tot het schenken
van drank aan Jouwe en Kaisiepo!
In de Franse koloniën was men wat dit betreft heel wat gemakkelijker. De 'indigenes'
konden net zoveel wijn en bier drinken als ze wilden. Tijdens recepties
schonken de Fransen ook altijd champagne.
Op de tweede Zuid-Pacificconferentie, in 1953 te Noumea, woonden we een
receptie van de Franse hoge commissaris bij. Er werd royaal champagne geschonken.
Blijkbaar was die de niet-Franse autochtonen uit de Zuid-Pacific niet
bekend. Ze dronken het edele vocht alsof het appelsap was! Vlak bij me stonden
twee heel donkere autochtone gedelegeerden van het Britse protectoraat Salomonseilanden,
die met grote slokken van de champagne genoten. Met kennelijk
plezier lieten ze hun blikken over de gasten op de receptie gaan, tot een van
hen opmerkte: 'Oh, these white people don't know how to drink.' Daarna dronk
hij zijn glas in één slok leeg, klaar om aan een tweede te beginnen. Na een halfuur
werden beide eilanders laveloos afgevoerd.
De kennismaking met Melanesiërs, Polynesiërs en Micronesiërs van het gehele
SPC-gebied opende de ogen van de Papoea's van Nieuw-Guinea voor een wereld
waarvan het bestaan hun tot dusver onbekend was.
Nieuw-Guinea werd steeds meer in de internationale sfeer opgenomen. Ook
de Papoealijfgarde van Oaktree, ingedeeld bij het Papoea Bataljon en nu geincorporeerd
in het KNIL, vertrok uit Nieuw-Guinea en reisde naar Java om
deel te nemen aan de eerste politionele actie. Naar de rapporten te oordelen
muntten zij vooral uit in nachtelijke patrouilles. Ze gingen daarbij als duivels
tekeer, zodat generaal Spoor besloot ze voortaan alleen bewakingsdiensten op
te dragen. Na een jaar kwamen ze in Nieuw-Guinea terug. Vijf waren met Javaanse
vrouwen getrouwd; van twee waren de vrouwen weggelopen. De tijden
waren wel veranderd!
In juli 1948 arriveerde het 'circus', zoals de commissie van resident Van Waardenburg
gemakshalve genoemd werd. Van Eechoud was uit Batavia meegereisd
en stelde me in de schroeiende hitte van de landingsbaan van Sorido aan het
transpirerende gezelschap voor: aan resident Van Waardenburg, Ramaer (president
van de Algemene Rekenkamer), Van Marie (gouvernementsaccountant),
dr. Berlage (hoofd Meteorologische Dienst), kapitein Ormeling van de Topografische
Dienst en aan controleur Van der Hout, secretaris van Van Waardenburg.
Tenslotte waren er ook nog twee heren in kort wit en voorzien van tropenhelm.
'En dat is Jungle Pimpernel,' hoorde ik, nogal verbaasd op die manier voorgesteld
te worden (ik was de hele Jungle Pimpernelepisode allang vergeten), Van
Eechoud tegen een van hen zeggen. Dat bleek de schrijver-journalist Anthony
303