Deel 1: 2 februari 1795 - s-Gravendeel

collegie der Municip. hier bestaande dat hij, Burger Smits, op gemelde 22
augustus had verzonden een kar met brood naar de Schenkeldijk aan zijnen
slijter Reinier van den Berg (met last waarschijnelijk om hetzelve volgens de
zetting van de municip. te verkopen) dan dat gemelde kar met brood zeer
spoedig terugkwam, als bevindende gemelde van den Berg zig niet in staat,
hetzelve volgens die zetting te verkopen, dat hij Smits hierop gemelde kar met
brood weder wegzond na gemelde R. van den Berg, zeggende dat hij hetzelve
dan maar moest verkopen zo hij best kon.
Hoezeer medeburgers, uwe commissie hier voor zigzelven overtuigt is, dat
den burger Smits in dat geval niet gehandelt heeft, zo hij had behoren te
handelen, vermits in dat gezegde, hij Reinier van den Berg moet het brood
maar verkopen zo hij best kan, ingewikkeld of bijna duidelijk legt opgesloten,
hij moet het dan maar iets minder verkopen, of wel volgens zodanige zetting
als hij zal nodig oordelen, anderzints tog behoefde het brood door hem, Smits
niet weder weggezonden te worden, nogtans kan uwe commissie in dat
gezegde, geen bewijs vinden, dat gemelde Smits op dien dag dadelijk het
brood, volgens de zetting van Dordt heeft verkogt of laten verkopen, te meer
daar genoemde Smits, volgens zijn meening, een bewijs produceert, van meer
gemelde Reinier van den Berg, dat door denzelven geen brood met afslag is
verkogt geworden, voor en aleer de zetting van Dordt door de Municipaliteit
hier ter plaatze was gepubliceert geworden.
Voorts, medeburgers, de beschuldiging tegen den burger Pieter de Vries
aangevoerd, van dien aard zijnde, dat ze hem als particulier burger betreft, is
het uwe commissie voorgekomen, dezelve uit dien hoofde alhier met
stilzwijgen te kunnen en moeten voorbijgaan.
Ziedaar, medeburgers, leden der municipaliteit en burgerij, wat uwe
commissie, in deze gewigtige zaak heeft nodig geoordeeld, ul. voor te dragen.
Zij vertrouwd, voor haar zelven, dat gijl. in dit raport niet anders dan een
volstrekte onpartijdigheid zult ontwaar worden, zoo wel als ze voor zigzelven
getragt heeft, hierin geheel onpartijdig te verkeeren.
Niets tog is 'er medeburgers, voor uwe commissie sterker drijfveer geweest
in dezen, als zooveel in hun was, de eendragt aan te kweken. - is 't niet genoeg
medeburgers ! dat ons lieve vaderland reeds veertien jaren door binnenlandsche
verdeeltheid is gefoltert, moet die tweedragt zelvs nog in onzen
boezem huisvesten. Zou onze tegenpartij, die niets begeert dan onenigheid, zig
niet verheugen, wanneer zij zag, dat wij, die dat zo zeer gelievde woord
broederschap aan het hoofd van onze schrivten plaatzen, die niet behoren te
begeeren, als dat zelve woord in waarheid vervuld te zien, in onzen kring als 't
ware met haat op elkanderen waren ingenomen?
Ja medeburgers, het is genoeg! en uwe commissie verwagt ook van uwen
menschen lievde dat gijl. evenals zij in dezen zaak zult tragten te verkeeren.
En gijlieden twistende partijen, welaan volgt (indien zulks met goedvinden der
hier prezente burgers is, wier vredemin in geen twijffel getrokken word) de
raad van hun die met dezen gewigtigen, maar tevens vredezoekenden last is
vereerd geworden, laat al het gepasseerde, uwe vergetelheid worden
opgeofferd, zijn 'er schulden aan de eene, zij zijn waarlijk ook aan de andere
zijde, welaan dan, medeburgers! in plaats van elkanderen langer met een
notulenboeken 1795-1813 1