Deel 1: 2 februari 1795 - s-Gravendeel

weder zieke toezend.
Waarover gedelibereert zijnde, is unaniem, geresolveert zodanige missive te
schrijven, en de secretaris zulks gelast.
Vervolgens rapporteert een lid van de tevoren benoemde commissie, den
burger Bijvank (vermits Diepenhorst abzent was) dat zij zich eerst hadden
vervoegt bij De Bruijn de Neeve alwaar bleek dat die burger er weinig van wist,
doe vervolgens bij Van Lith denwelke zig bij zijn woord hield en zeide niet te
zullen betalen, voor hij effect van justitie had bekomen, dat zijlieden sterk
hadden beweerd daarmede niet te stellen hadden, en in geval hij niet wilde
betalen, de municip. genoodzaakt zou zijn de weg van regten te moeten
inslaan.
Dat zij voorts waren gegaan bij den notaris Felders, en hem die zaak
hadden voorgesteld, waarop denzelven had gezegt, dat hij waarschijnelijk wel
zoude moeten betalen, dog dat hij er nog eens nader over zoude denken, en
dat de commissie dan nog maar eens aan moest komen.
Dat zij vervolgens hem de keuren van de Landen van Strijen hadden laten
lezen, en hij daarover had geadvijseert (gelijk er ook duidelijk in te zien is) dat
de municip. het regt heeft, ingeval dezelve niet worden geobserveert, de
bekeuringen te doen, en dan daarvan kennis geven aan de bailliuw, voorts dat
de herber-giers niet verpligt kunnen worden, om iemand te logeeren, vermits
zij geen logementhouders zijn, en wan-neer er imand op dit dorp een acte als
logementhouder hadde, geen herbergier imand zoude mogen logeeren.
Voorts rapporteert de secretaris dat hij met de schout had gesproken, en
ook met de procureur Verhoeff (vermits hij daar evenwel moest wezen) over
het geld van de bewuste arresten, en dat Verhoeff hem had geadvijseert, dat
het een paal boven water was, en dus Van Lith moest betalen, dat de Municp
haar zaak niet was, of de justitie geviolaert, was ja dan neen, dog dat hij
intusschen van Lith er nog wel eens zoude spreeken.
Voorts zegt de secretaris dat hij gisteren van Verhoeff een brief ontfangen
had, met een concept sertificaat voor Simon de Kievit en Zeger Robbemond,
waaruit bleek dat hij geen zwarigheid maakte, al wierd aan Zeger Robbemond
ook een certificaat gegeven dat hij onvermogend is, eenige proceskosten,
mitsgaders de zegels daartoe betrekkelijk te dragen, alschoon bezat zijn vader
al iets, dog waarover nader wierd gedelibereert en de Municip. bleef
zwarigheid stellen om zodanig certificaat aan S. Robbemond te geven, uit
hoofde den ordonnantie van trouwen en begraven, wel degelijk citeeren, dat
de kinderen in beide gevallen, volgens de staat van haar ouders zegels moeten
gebruiken, en dus wanneer de zoon of dogter ofschoon nog niets voor zig
zelven bezittende, en den ouders bezitten bijvoorbeeld f 12000:-:-, zoodanige
zoon of dogter wel degelijk in de classis van f 30:-:- zoude moeten trouwen of
werden begraven, kunnende dus dit niet overeenbrengen, dat in dit geval de
vader iets bezittende, aan de zoon een certificaat zoude kunnen werden
gegeven, om op pro deo te werden bediend, zonder dat voor de municip.
naderhand daaruit wel eens de grootste onheilen zouden kunnen voorkomen,
en wierd vervolgens eenparig geresolveert, gemelde zwarigheid door den
secretaris per missive aan Verhoeff te doen voordragen, en in geval hij die na
genoegen den municip. konde uit den weg ruimen, dan noch aan het verzoek
notulenboeken 1795-1813 1