Deel 1: 2 februari 1795 - s-Gravendeel

in de andere wijk hoorde, hetwelk ook de reden geweest was, dat hij absent
ware gebleven, waarbij ook kwam, dat hij het niet hadde geweten, dat de
brandspuit geprobeert wierd, en derhalven verzogt om te werden vrijgesproken
van de boete.
Waarover gedelibereert zijnde, is door de meerderheid geresolveert om
voornoemde redenen hem te excuseeren van de boete, dog zoo dat hij in het
najaar bij de andere wijk zal werden gevoegt.
Is gecompareert de burger Teunis Lamme, dewelke uit hoofde zijn extract
uit de notulen niet opgeeft, dat de landsloots is gesteld op dat erf, waarvan het
huis is geplunderd en afgebroken in den jare 1787, verzoekt dat hetzelve er
noch word bijgevoegd, waarop de voorzitter aanmerkte dat zulks volstrekt
geen plaats kan hebben, vermits zodanig extract letterlijk moet werden
geschreven, waarop Lamme vervolgens verzogt om het dan afzonderlijk bij
wijze van declaratoir te mogen hebben.
Waarover gedelibereert zijnde, is unaniem geresolveert, aan zijn verzoek te
voldoen en tevens daarbij te voegen, de pretensie welke het dorp heeft, door
het plaatzen en verplaatzen van gemelde loots op het hoofd en op het erf
bovengemeld, bedragende f 62:17:4, ingevolge overgeleverde notitie aan het
Administratief Bestuur van het voormalig Gewest Holland.
Zijn gecompareert Abraham Ab. de Ruijter en Gerrit Bijl, als gedagvaart
door de schout uit hoofde van weigering van het betalen der boetens bij het
absent blijven, bij het proberen der brandspuit, dewelke door de voorzitter
wierd gevraagt na de reden van weigering, waarop zij zeiden, het te verdoemen
om te betalen, want dat zij hadden gewaarschuwd aan de secretaris, waarop
de schout zeide dat zulks niet voldoende was, dat 't reglement zeide, dat bij
hem of bij een van de brandmeesters moest kennis worden gegeven indien
men volstrekt niet kan. Waarop de secrets te kennen gaf, hoe zich dit geval
had toegedragen, waaruit duidelijk bleek dat hij niets meer had gedaan dan
hij als mensch verplicht was en haar in geenen deele vrijheid hadde gegeven
om weg te blijven, waarop gedelibereert zijnde, is geresolveert die zaak verder
te termineeren en haar tot haar pligt brengen.
Is gecompareert S.L. Cohen, dewelke zich beklaagde over Adam Weeda, uit
hoofde hij aan hem had geleverd 140 lb. vlees à 2½ per pond, en dus ƒ 17.10-
.- bedragende, 't welk hij weigerd te betalen.
Vervolgens compareerde Adam Weeda, aan dewelke door de voorzitter wierd
onder 't oog gebragt, 't geen S.L. Cohen hadde gezegt, waarop Weeda antwoorde,
dat hij in 't najaar 1796 een vet kalf had gehad, en bij S.L. Cohen ware
gekomen en gevraagt of hij hetzelve wilde koopen, en het zo ver was gekomen,
dat hij dat kalf had geruijld tegen een 2jarige vaars, mits 10 tonnen
aardappelen er op toe, welke vaars Cohen zeide dat met kalf was en om
kerstmis moest kalven, en dat zoo niet zijnde, hij dan dezelve weder zoude na
zich nemen, en een daalder voor de ton aardappelen betalen, dat vervolgens
naar verloop van eenige weken, gemelde vaars was tuchtig geworden ('t welk
door hem aan Cohen was gezegt) en dus oordeelde dat die koopmanschap
ongedaan was, omdat het niet uitkwam zoals hij had gezegt, dog dat Cohen
daar niet heen wilde, dat vervolgens kersmis, en Nieuwe Jaar zelvs voorbij
zijnde, hij aan hem hadde gezegd, Je moet uw beest thuis halen, dog daarop
notulenboeken 1795-1813 1