HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

grondwet: gelijke behandeling. De dialoog zou moeten gaan over hoe homoseksuele
mannen, lesbische vrouwen en allochtone jongeren wederzijds
tolerantie en respect kunnen opbrengen. In het kader van het project
wilden we ook materiaal voor professionals ontwikkelen. Het voorstel
was eigenlijk meer een intentieverklaring dan een praktisch ontwerp
voor een concreet project.
Er werd een projectgroep ingesteld, die bestond uit een vertegenwoordiger
van Rotterdam Verkeert als voorzitter, iemand van antidiscriminatiebureau
RADAR, een stafmedewerker van het Platform Buitenlanders
Rijnmond en een consulent van het provinciaal steunpunt Stimulans.
In de beginfase was het vooral een stuurgroep, maar ze had ook een
besluitvormende rol. De groep gaf sturend commentaar op de conceptvoorstellen
van Rotterdam Verkeert en besliste mee over wie de partners
in het project zouden worden. In de volgende, uitvoerende fase kreeg de
projectgroep meer een toetsende en adviserende functie. De groep koos
ervoor om de dialoog te gaan voeren binnen het sociaal-cultureel werk.
Er zouden drie proefprojecten komen in drie deelgemeenten. Om te
kunnen bepalen welke deelgemeenten de meeste kansen boden, deden
we verkenningen in vijf deelgemeenten. We gingen praten met de hoofden
van de afdelingen Welzijn, we keken naar de welzijnskaart, naar de
activiteiten van het sociaal-cultureel werk, hun relaties en hun reacties
op de initiatieven van Rotterdam Verkeert. De deelgemeente Noord viel
al snel af. Ze startten daar een intern onderzoek, maar dat duurde erg
lang. Het uiteindelijke resultaat was mager en is ten slotte in een la beland.
In Delfshaven is de verkenning na verloop van tijd gestopt. Het
overleg strandde in het ambtelijk apparaat omdat er te veel misliep in de
relatie tussen diverse instellingen. Er bleven drie deelgemeenten over,
waarmee we uiteindelijk zijn begonnen. In stadsdeel Centrum kregen we
een positieve ontvangst en er ontstonden snel contacten over de uitvoering.
Dat was vooral te danken aan de goede ingang die de Directie Welzijn
ons bood. De ambtenaren introduceerden ons bijvoorbeeld bij de lokale
Adviesgroep Jeugdbeleid, waar een brede vertegenwoordiging van organisaties
zat. Dat was van doorslaggevend belang. Na een toelichting onzerzijds
konden we direct afspraken maken met staffunctionarissen en
vervolgens met directies.
Toen begon er echter een lijdensweg. Het bleek onmogelijk om de jongerenwerkers
bij elkaar te krijgen. Het probleem zat in de “agendasetting”.
Er bestond wel belangstelling, maar toch kwamen er ook steeds
tegenwerpingen. Het in de tijd uitsmeren van de contacten met de jongerenwerkers
heeft flink geholpen om hen uiteindelijk mee te krijgen.’
143
DEEL 2 - GOOD PRACTICES