HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

HOMOBELEID UITGELICHT
36
3 De gemeente als regisseur
De gemeente krijgt steeds meer een regietaak toebedeeld in het lokale sociaal
beleid. In dit hoofdstuk gaan we in op deze regietaak en de consequenties voor
de verhouding tussen de gemeente en het rijk enerzijds en de verhouding van
de gemeente met lokale organisaties anderzijds.
3.1 De veranderende taak van de gemeente
In Nederland bestaat de trend om het beleid op een zo laag mogelijk niveau
te ontwikkelen en uit te voeren. Juist als het gaat om sociaal beleid
heeft de gemeente een centrale rol, die in de toekomst nog verder zal
worden versterkt. Veiligheid, welzijn, het bestrijden van discriminatie en
veel aspecten van gezondheidsbeleid zijn zaken die grotendeels op lokaal
niveau moeten worden uitgevoerd en geregisseerd.
Dat geldt ook voor het homobeleid. In hoofdstuk 1 hadden we het al
over het tonen van leiderschap en het spelen van een actieve, stimulerende
rol. Maar voor regie is meer nodig. De gemeente moet relevante
partners bij elkaar brengen en in goed overleg zorgen voor prioriteitstellingen,
taakverdeling en monitoring. Dat geldt ook voor het homobeleid,
dat een integraal onderdeel hoort te zijn van veiligheidsbeleid en welzijnsbeleid.
Een ijkpunt voor de gemeente zou moeten zijn dat haar veiligheids-
en welzijnsbeleid voldoen aan de kwaliteitseis van diversiteit. In
de praktijk betekent dat: expliciete aandacht voor sekseverschillen, etnische/culturele
verschillen en verschillen in seksuele voorkeur.
Een adequate aanpak bestaat uit een combinatie van een specifieke aanpak
van knelpunten die niet regulier kunnen worden opgelost, en uit
mainstreaming van diversiteit. Daarbij kan de gemeente zich afvragen
welke partners relevant en belangrijk zijn. Hebben we het over de politie,
het welzijnswerk, de scholen, de sportclubs, de bibliotheek, de zelforganisaties?
Elke van deze organisaties heeft een andere verhouding tot de
gemeente en het gemeentebestuur. Soms heeft de gemeente veel zeggenschap,
zoals bij het welzijnswerk, soms heeft ze te maken met autonome
instellingen, zoals zelforganisaties. Andere organisaties, bijvoorbeeld
scholen, hebben een meer genuanceerde relatie met de gemeente.
Per partner moet de gemeente kijken naar de onderlinge verantwoordelijkheden
en de wijze waarop zij inzet op samenwerking en regie. Hoe
autonomer organisaties zijn, hoe meer de gemeente zich zal moeten
richten op dialoog, overtuigen en samenwerken. Maar ook als organisaties
min of meer rechtstreeks vallen onder de gemeente, is het nodig dat