HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

HOMOBELEID UITGELICHT
40
3.3 Homoseksualiteit en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning
Met de invoering van de nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning
(WMO), naar verwachting in de tweede helft van 2006, legt het rijk de
verantwoordelijkheid op grote gebieden van welzijn en zorg bij de gemeente
en de individuele burger. In de WMO worden bestaande wetten
opgenomen, bijvoorbeeld de Welzijnswet en de WVG (Wet Voorziening
Gehandicapten); bovendien worden voorzieningen overgeheveld van en
naar de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten). De WMO heeft
als doel iedere burger maatschappelijk te laten participeren. Maar participeren
is niet voor iedereen vanzelfsprekend: ouderdom, handicap, sociaal-economische
klasse en ‘moeilijkheden thuis’ kunnen hindernissen opwerpen.
De WMO wil burgers in staat stellen om mee te doen, zodat ze
zich beter kunnen redden. Zelfredzaamheid en participatie zijn belangrijke
begrippen in de nieuwe wet.
Maatschappelijke ondersteuning is een begrip dat in de WMO voorkomt.
Het duidt op activiteiten om de maatschappelijke participatie mogelijk
te maken en te bevorderen. Voorbeelden daarvan zijn: sociale activering,
het ondersteunen van mantelzorg en het inrichten van voldoende
voorlichtingsloketten. Het ministerie van VWS geeft de kaders aan waarin
elke gemeente binnen de WMO haar eigen beleid kan maken, dat is afgestemd
op de bevolkingssamenstelling en de wensen van de burgers.
Wat betekent de WMO voor homoseksuelen?
De gemeente wordt met de WMO verantwoordelijk voor de maatschappelijke
ondersteuning. Zij moet ervoor zorgen dat iedere burger volwaardig
kan deelnemen aan de maatschappij en dat geldt dus ook voor de homoseksuele
burger. De gemeente mag zelf bepalen hoe ze een en ander
gaat organiseren, maar is verplicht de burgers erbij te betrekken. Iedere
vier jaar dient zij te komen met een plan van aanpak. Ook homo-belangenorganisaties
moeten worden betrokken in de consultatierondes voor de
WMO.
Homo-organisaties dragen de verantwoordelijkheid om na te gaan
welke problemen op wat voor manier binnen de homogemeenschap zelf
kunnen worden opgelost. Ook moeten zij zorgen voor voldoende geschoolde
vrijwilligers om de stand van zaken en de contacten met gemeenten en
diensten bij te houden.
Kortom, beide partijen zullen moeten werken aan een vertegenwoordiging
van homoseksuelen in verschillende participatieraden (bijvoorbeeld
van jongeren en senioren) en in een lokale homoraad, die met de
gemeente in gesprek gaat.