HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

criminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid,
ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.’ Er blijkt dus
verschil te bestaan tussen non-discriminatie en gelijke behandeling.
Bij discriminatie wordt er onterecht onderscheid gemaakt: mensen
worden ongelijk behandeld op grond van kenmerken die er niet toe doen,
zoals sekse, handicap, leeftijd, afkomst en seksuele voorkeur. Het gaat
daarbij niet alleen om gedachten en ideeën, maar vooral ook om wat er
gedaan en gezegd wordt. Discriminatie heeft alles te maken met gedrag
en uitlatingen in de omgang met anderen.
Gelijke behandeling wil zeggen dat iedereen, ongeacht de situatie, op
dezelfde manier wordt behandeld. Gelijke behandeling kan leiden tot een
gevoel van onrechtvaardigheid, bijvoorbeeld wanneer voorzieningen ter
bescherming van oudere of vrouwelijke werknemers moeten verdwijnen
omdat jongeren of mannen vinden dat ze ongelijk behandeld worden.
Volgens sommige juristen, zoals de Leidse hoogleraar Rikki Holtmaat,
is de gelijke behandeling te ver doorgeschoten: ‘Het staat immers iedereen
vrij anderen ongelijk te behandelen, althans, zolang het niet voortkomt uit
ongefundeerde minachting voor een bepaalde bevolkingsgroep en de
rechten van de mens niet wezenlijk aantast.’ 5 Echte discriminatie daarentegen
moet krachtig worden bestreden met behulp van wetgeving waarin
zonder meer wordt gesteld dat discriminatie de menselijke waardigheid en
individuele autonomie aantast en om die reden verboden is.
In het licht hiervan streeft de homobeweging in Nederland naar uitbreiding
van artikel 1 van de grondwet, zodat discriminatie op grond van
seksuele gerichtheid expliciet verboden wordt. Zo hoopt men een duidelijker
fundament te krijgen voor bestrijding van discriminatie op grond
van homoseksualiteit, die het momenteel nog moet afleggen tegen de
vrijheid van godsdienst of meningsuiting.
1.2 Schets van lokaal homobeleid
Het zal duidelijk zijn dat niet alle gemeenten hetzelfde beleid kunnen
voeren ten aanzien van homoseksualiteit: ze zijn in ieder geval afhankelijk
van de omvang van de gemeente. In een grote stad wonen nu eenmaal
meer homoseksuelen dan in een plattelandsgemeente. Sterker nog,
er is sprake van een zekere oververtegenwoordiging van homoseksuelen
in de grote steden, en daar dan weer vooral in bepaalde wijken, zoals de
oude binnensteden en de wat chiquere negentiende- en vroeg-twintigsteeeuwse
stadswijken om de binnenstad heen. 6 Interessant is dat een tolerante
sfeer voor homoseksuelen een graadmeter blijkt te zijn voor de
ontwikkeling van de stedelijke economie en de ruimte die een stad creatieve
ondernemers biedt om er te werken, te wonen en te recreëren. Gro-
19
DEEL 1 - LOKAAL BELEID