HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

ostatus; veel mannen laten zich nog steeds niet testen. Wordt de serostatus
te laat ontdekt, dan kan dat buitengewoon vervelende medische
gevolgen hebben.
De meeste lokale GGD’s ontwikkelden in de jaren tachtig interventies
gericht op homoseksuele mannen, waaronder baanprojecten (preventieactiviteiten
op homo-ontmoetingsplaatsen). Deze specifieke aandacht is
sinds het jaar 2000 nog maar beperkt, wat in schrijnend contrast staat
met de noodzaak van preventie op epidemiologisch gebied. De zorg voor
autochtone homomannen met hiv is in de grote steden redelijk goed geregeld.
Voor sommigen echter blijven er knelpunten bestaan op het gebied
van werk en financiën. En voor homoseksuele zwarten, migranten
en vluchtelingen met hiv zijn er vaak grote en gecompliceerde problemen,
zoals: geen verblijfstatus, geen verzekering, gebrekkige toegang tot
medicatie, onbegrip bij hulpverleners, financiële, sociale en psychische
problemen, dreiging van uitstoting door familie en vrienden. 30
Door alle aandacht voor homoseksuele mannen met hiv of soa’s is de
aandacht voor de seksuele gezondheid van lesbische vrouwen erbij ingeschoten.
Uit onderzoek blijkt echter dat ook vrouwen die seks hebben
met vrouwen (dus niet alleen vrouwen die zich expliciet lesbisch noemen)
een verhoogd risico lopen op een aantal soa’s, waaronder bacteriële vaginose.
Soa-hulpverleners houden er vaak een stereotiep beeld op na van
vrouwen die seks hebben met vrouwen; risico’s ontgaan hen daardoor en
erkenning en ondersteuning in de counseling ontbreekt. 31
Diverse knelpunten voor transgenders
Bij travestie/transgender/transseksualiteit kan men spreken van een continuüm,
met een variërende mate van stoornis in de gender-identiteit.
Voor dit verschijnsel bestaat tot op heden geen medische verklaring en
diagnose geschiedt vooralsnog aan de hand van zelfbenoeming.
Bij interseksualiteit, waarover in Nederland weinig bekend is, gaat het
om een twintigtal bekende genetische, endocrinologische of fysieke tussenvormen
tussen mannelijk en vrouwelijk. Een dergelijke medische conditie
valt volgens de gangbare diagnostische criteria zelfs niet onder de
omschrijving ‘gender-identiteitsstoornis’. (Meer uitgebreide informatie
over gender-identiteitsstoornissen is te vinden op de website van het
Kenniscentrum Lesbisch en Homo-emancipatiebeleid, www.homo-emancipatie.nl,
menu ‘gezondheid’. Zie ook de website van de Intersex Society
of North America, www.isna.org.)
Volgens recente studies komen gender-identiteitsstoornissen in Nederland
voor bij een op de tienduizend mannen en een op de dertigduizend
vrouwen. Uit behandelingscijfers blijkt dat ongeveer de helft van deze
mensen een geregistreerde behandeling volgt. De omvang van het aan-
95
DEEL 1 - LOKAAL BELEID