HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

HOMOBELEID UITGELICHT
192
tuatie opgezet waarin ‘buurthuis Zuiderwind’, gelegen in een sociaal
kwetsbare wijk, de hoofdrol speelt. In het buurthuis werken vier personen:
een opbouwwerker, een vrijwilliger en twee sociaal-cultureel werksters,
van wie er één lesbisch is. De lesbische medewerkster wordt steeds
meer bedreigd door de vrijwilliger.
De bedoeling was dat het publiek actief meespeelde en door interventies
de loop van het stuk mede bepaalde. Na afloop bespraken de deelnemers
de effectiviteit van de interventies. Omdat het stuk uit het leven gegrepen
was, raakten de processen die zich afspeelden aan het leven van
de medewerkers, zeker wanneer zij zelf homoseksueel waren. Ze werden
zich ervan bewust dat het risico van uitsluiting en intimidatie steeds op
de loer lag en probeerden het risico te verkleinen, bijvoorbeeld door hun
homoseksualiteit te verzwijgen.
De training werd gunstig ontvangen. Zijlstra stelde een brochure samen
waarin zij het verloop van de training beschreef, maar behalve de
organisatie voor opbouwwerk O & O in Eindhoven (tegenwoordig Loket
W) nam geen andere gemeente het initiatief over.
Ook binnen Tandem leidde het initiatief niet direct tot een vervolg.
Kennelijk was de redenering: we hebben een leidster voor het homoproject,
dus hoeft niemand zich er verder persoonlijk mee bezig te houden.
Na een jaar hield Zijlstra een schriftelijke enquête onder de collega’s om
te zien in hoeverre het thema homoseksualiteit nog leefde bij Tandem.
Dat viel tegen. Het merendeel van de respondenten zei geen homoseksuele
of lesbische collega, vrijwilliger of cliënt in de wijk te kennen. De
conclusie moest zijn dat Tandem slecht toegankelijk was voor homoseksuelen.
In de verlenging van het project probeerde Zijlstra vooral de deskundigheid
van de medewerkers te bevorderen. Binnen Tandem werd een
werkgroep homoseksualiteit in het leven geroepen, waarin vier medewerkers
twee uur per week aan het onderwerp konden besteden. Zij kregen
tot taak plannen te ontwikkelen voor de aanpak van het thema homoseksualiteit
in de wijken. Allereerst onderzochten ze wat hun eigen houding
was en spraken ze daarover met collega’s, die op deze wijze bij de zaak
werden betrokken. Ze lazen artikelen over homoseksualiteit en bezochten
een homobar. Ze leerden omgaan met de opvallend negatieve reacties
van enkele collega’s op hun lidmaatschap van de werkgroep.
Het gebrek aan kennis bleek nog groter dan verwacht. Allereerst moest
er dan ook een interne opleiding worden ontwikkeld voor een geselecteerde
groep sociaal-cultureel werkers. Met die opleiding als achtergrond ontwikkelden
de cursisten een experimenteel project waarmee ze een homovriendelijk
aanbod gingen doen in de wijk. Om de positie van de homoseksuele
werkers binnen de instelling te verbeteren, werd er een intern ser-