HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

HOMOBELEID UITGELICHT
44
4 Hoe blijf ik op de hoogte?
Vier tot zes procent van de mensen is homoseksueel, dus een gemeente van enige
omvang heeft al gauw enkele duizenden homoseksuele burgers. Gemeenten
zeggen zelf vaak slecht op de hoogte te zijn van de situatie van homoseksuelen
en de eventuele knelpunten die zich voordoen. In dit hoofdstuk komen twee
middelen aan de orde om dat op te lossen. Het ene middel is het gebruik van de
verschillende monitoring-instrumenten die de gemeenten ter beschikking
staan, het andere is het onderhouden van regelmatig contact met de homoseksuele
burgers.
4.1 Gemeentelijke monitoren
Monitoring is een belangrijk instrument. Een gemeente die vraaggestuurd
werkt, moet op de hoogte zijn van de lokale situatie om goed op de vraag
in te kunnen spelen. Onderzoeken naar homoseksualiteit die de afgelopen
tijd op lokaal gebied zijn verricht, zijn vrij kleinschalig, beschrijvend en
niet–representatief van aard. Hun beleidsrelevantie is daarom gering, ook
al omdat onvoldoende zicht wordt gegeven op een effectieve oplossing
van de gesignaleerde problemen. De weinige grootschalige onderzoeken
waarin een variabele over seksuele voorkeur werd opgenomen, zoals het
NEMESIS-onderzoek naar psychosociale problemen, 12 hebben aangetoond
dat er vaak aanzienlijke verschillen bestaan tussen homo’s en hetero’s.
Het is dus efficiënt om in de verschillende gemeentelijke monitoren bij de
achtergrondvariabelen een vraag naar seksuele voorkeur op te nemen.
Nu gemeenten vanwege het rijk gehouden zijn met enige regelmaat
een gezondheids- en een veiligheidsmonitor uit te voeren, kunnen zij op
betrekkelijk eenvoudige wijze meer te weten komen over de leefsituatie
van hun inwoners. Het is echter ook weer niet zo dat plompverloren de
vraag ‘Bent u homoseksueel?’ kan worden opgenomen. Dat is vragen om
problemen, en bovendien is niet altijd duidelijk wat het antwoord kan betekenen.
Een recent onderzoek met vragen over seksuele voorkeur is het
onderzoek dat in 2003 door het Mulier Instituut werd verricht in opdracht
van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS)
naar de sportparticipatie van homoseksuelen. Voorafgaand aan de
hoofdvraagstelling werd geprobeerd een schatting te maken van het aantal
homoseksuelen in Nederland. Daarvoor werd gebruik gemaakt van
een reeds bestaand NIPO-panel, waarin de 24.000 respondenten naar
hun ‘seksuele geaardheid’ werd gevraagd. De non-respons (een tot twee
procent) bleek te verschillen naar leeftijd, woonplaats en geslacht. Onder