HomobeleidUitgelicht - Invoering Wmo

HOMOBELEID UITGELICHT
30
Politieke kleur
De politieke kleur van de gemeenteraden is na de gemeenteraadsverkiezingen
van 2002 nogal veranderd, maar het beleid is meestal al voor die periode
vastgelegd voor enkele jaren. Politieke kleur is daarom beperkt onderzocht;
van gemeenten die volgens de enquête op een of andere wijze in
beleid of implementatie iets met homoseksualiteit deden, is de politieke
strekking van de gemeenteraad in 2003 bepaald. Daarbij werden vier categorieën
onderscheiden: ‘links’ (gemeenteraad met een meerderheid van
PvdA, D66, GroenLinks en SP), ‘rechts’ (gemeenteraad met een meerderheid
van CDA, VVD, ChristenUnie en SGP), ‘gemengd’ (geen duidelijke meerderheden)
en ‘lokaal’ (gemeenteraad met overwegend lokale partijen).
Gemeenten met een overwegend linkse gemeenteraad hebben meer
aandacht voor homoseksualiteit in het beleid dan gemeenten met een
rechtse signatuur. Rechtse gemeenten hebben echter wél vaker budget
ter beschikking. In ruim veertig procent van de gemeenten die iets met
het onderwerp homoseksualiteit doen heeft de raad een gemengde
samenstelling; bestuurlijke pluriformiteit is kennelijk geen slechte voedingsbodem
voor aandacht voor homoseksualiteit.
2.4 Knelpunten in 2003
Wanneer men de nota’s en plannen van de gemeenten op homoseksueel
gebied doorleest, valt op dat de gemeenten die iets aan homobeleid doen
vaak een beperkt aantal prioriteiten hebben. Veiligheid, de situatie in het
onderwijs, de positie van allochtone homoseksuelen en de houding van
allochtonen ten opzichte van homoseksualiteit komen steeds terug in de
plannen; daarnaast wordt in toenemende mate ook aandacht besteed
aan de eenzaamheid onder oudere homoseksuelen.
In de enquête van 2003 gaf het Kenniscentrum de gemeenten een lijst
met bekende knelpunten en vroeg hen de punten die zij kenden aan te
kruisen. Het ging om knelpunten op de terreinen onderwijs, openbare orde
en veiligheid, gezondheidszorg, sport en bestuurlijke aangelegenheden.
In iedere categorie konden gemeenten ook eigen knelpunten toevoegen.
De meerderheid van de gemeenten zei in het geheel geen knelpunten
te kennen. De oorzaak werd al spoedig duidelijk: ze hebben ‘geen inzicht
in bovenstaande zaken’ of vullen in dat ze ‘niets over het bovenstaande
weten’. Ook zeggen gemeenten: ‘Het speelt in deze gemeente niet zo. Als
gemeente signaleren wij geen probleem’ of: ‘Wij beschikken niet over deze
specifieke informatie.’ Ruim een kwart van de gemeenten weet helemaal
niet of er knelpunten zijn. Een vijfde geeft aan zeker te weten dat
er geen knelpunten zijn; daarbij zit overigens de helft van de gemeenten
die wel op een of andere wijze aan homobeleid of subsidiëring doen.